Samengevat: Washington
staat met de rug tegen de ‘Wall’ en kan niet anders dan
een vals stempel van
vertrouwen afgeven om te proberen te redden wat er nog
te redden valt! De grote meerderheid van beleggers en
financieel analisten behoren tot de ‘gelovigen’ en
missen kennelijk de kritische massa om te doorzien wat
er feitelijk speelt en vooral hoe het spel wordt
gespeeld. Daarbij speelt ook het ‘mom’ elkaar geen
depressie aan te praten, niet meer dan een pure
drogreden! Drogredenen zijn historisch gezien vanuit de
optiek van Washington bepaald geen unicum en ook Obama
zal daarin maar weinig verandering kunnen brengen.
Zoals de vorige depressie
tot in lengte van jaren geschiedenis bleef schrijven,
zal deze ontwikkeling daarop straks allesbehalve een
uitzondering maken. Zoals men pas geruime tijd na de 17e
eeuw van een Gouden Eeuw sprak, sprak men ook pas
geruime tijd na de Depressie van een depressie, omdat
een depressie ten tijde van een depressie nu eenmaal
not done is!
Gold suppression
scheme
Veel belangrijker dan dit
nietes-welles spelletje is wat de niet-westerse centrale
banken (China, Taiwan, India, Saudi-Arabië, Iran, Kuweit,
Emiraten, Rusland, Venezuela etc.) doen met betrekking
tot hun goud- en valutabeleid. Ongetwijfeld krijgt
China’s voorbeeld navolging. Gebleken is dat deze
bankiers niet tot de verkopers van het edelmetaal
behoren maar veeleer tot de kopers. Geholpen door het
voortdurende zgn. gold suppression scheme
(goudprijs onderdrukkings-programma) kan er door de
centrale banken van deze landen nog steeds goud worden
gekocht beneden de prijs van $ 1.000 per ounce. Deze
banken spelen het spel zodanig perfect mee, dat de
goudprijs na elke ‘suppressie’ slechts gecontroleerd
opveert, sinds kort de Modus Operandi genoemd.
Alle spelers weten dat de wereldgoudproductie
structureel dalende is.
Goud, de enig echte
valuta
Mochten westerse banken
onder de huidige omstandigheden nog steeds doorgaan met
hun goudverkopen dan impliceert dat meer dan ooit
minachting voor de belastingbetaler. Immers, dit goud is
gemeenschapsgoud! Dit goud zal straks blijken de enige
buffer te zijn. Het wordt voor de Amerikanen pas echt
verdrietig als het vertrouwen in de dollar zodanig
verder ineenschrompelt dat geen land de Amerikaanse
schuld nog wil financieren.
De Aziatische goudaankopen
tonen eens te meer aan dat goud de enige echte en
onbelaste valuta is. China staat nu te boek als vijfde
op de lijst van de 20 grootste goudreserve houdende
naties na de VS met 8.133 ton (hoewel sinds 1971 nooit
meer bevestigd!), Duitsland met 3.412 ton, IMF met 3.217
ton (onder toezegging van enige lidstaten) en Frankrijk
met 2.487 ton. Nederland staat met 612 ton op een tiende
plaats, nog vóór de ECB met 537 ton en Oostenrijk met
280 ton op de twintigste plaats. België komt op deze
lijst niet voor.
Het geloof boven de
wetenschap
Op alle mogelijke manieren
moet voorkomen worden dat het geloof in een economische
malaise wortel zal schieten. Hoe langer het geloof in
een goede afloop in stand kan worden gehouden, hoe meer
tijd Washington hoopt te krijgen om een Armageddon af te
wenden. De wetenschap dat onze kinderen met de gevolgen
(aanmerkelijk hogere belastingen bij een geslonken
koopkracht) worden opgeschept, deert nu niet. Washington
zal politiek gezien niet anders kunnen dan kiezen voor
voortzetting van het beleid van quantitative easing
om de schulden te ‘kunnen blijven’ financieren.
Alleen hyperinflatie kan dan nog de schuld doen
verdampen. Voor de consument en belastingbetaler een
dodelijk scenario maar wel positief voor de
goudprijsontwikkeling. Goud rust maar roest nooit!
* Nadat vanaf 2001 de
teugels op de staatsschuld werden gevierd is de
goudprijs in dollars intussen met ruim 260% gestegen of
op jaarbasis gemiddeld met ruim 15%. Als gevolg van de
gestegen euro ten opzichte van de dollar bedraagt de
stijging van het goud in euro’s ‘slechts’ 133% of ruim
10% op jaarbasis (tot nu toe). De Amerikaanse regering
heeft deze gemiddelde stijging van het goud of daling
van de koopkracht toegelaten als concessie op de
handhaving van de fiatdollar als reservevaluta. Had men
deze (minimale) stijging niet toegelaten dan zou de
situatie middels een veel sterkere gold backwardation
op de COMEX en de LME al lang uit de hand zijn
gelopen met alle gevolgen van dien. Van een vrije markt
is natuurlijk al lang geen sprake meer!
Over de gedaalde
koopkracht gesproken: gezien de gestegen goudprijs sinds
1971 bedraagt de koopkracht van de dollar nog geen 5%
vergeleken met de prijs van 35 dollar in 1971. Kon men
in 1971 nog een ounce kopen voor 35 dollar, nu kost dat
rond de 900 dollar. Gezien de valutaverwatering is het
edelmetaal nog steeds ongehoord ondergewaardeerd. Het
omgekeerde geldt daarentegen voor de S&P met een
koers/winstverhouding van 59 en een dividendratio van
slechts 3,1% (thans), terwijl die historisch gezien
onder deze omstandigheden minstens het dubbele had
moeten zijn. Conclusie: of de bedrijfswinsten moeten
verdubbelen of de beurs maakt opnieuw een nieuwe
tuimeling.
Over goud als reserve
gesproken: in de 19e eeuw bestond ca. 40% van
de geldhoeveelheid in de wereld uit goud waarbij de
overige 60% de nationale valuta vertegenwoordigde.
Echter, door het terugdraaien van de rol van het goud
kon de politiek de kiezer mooiere beloftes voorhouden
die gestand werden gedaan middels de uitzet van de
geldhoeveelheid (geldpers). Intussen is de rol van het
goud in het internationale monetaire circuit tot minder
dan 2% gereduceerd als gevolg van de gestegen
geldhoeveelheid.
Voor de instandhouding van
een redelijk vertrouwen in het bankpapier zou de rol van
het edelmetaal tot minstens 10% van de geldhoeveelheid
dienen te worden vergroot. Op zich zou dit al tot een
vervijfvoudiging van de huidige goudprijs leiden zonder
dat sprake zou zijn van enige overwaardering! Naarmate
de geldhoeveelheid verder toeneemt zonder dat de prijs
van het edelmetaal mee stijgt, dreigt dit spanningsveld
steeds meer onbeheersbaar te worden.
Het beleggingskapitaal
heeft dan nog maar één vluchtweg: edelmetaal en andere
hard assets!
Waarschuwing
Alle ‘fraaie’ lichtpuntjes
en beursretoriek ten spijt zal men met de huidige
quantitative easing vooral moeten letten op de
ontwikkelingen op de Amerikaanse obligatiemarkt.
Voorlopig heeft China weer $ 30 miljard aan leningen
opgenomen, maar er dient nog voor een bedrag van ca. $
2.000 miljard aan financiering te worden gevonden.
Daarbij is geen rekening gehouden met de sterk
teruglopende belastinginkomsten alsmede de oplopende
tekorten bij de individuele staten (de staat New Jersey
met New York kampt alleen al met een tekort van ruim 60
miljard dollar in het pensioenfonds!), nog afgezien van
dreigende gigantische tekorten in de zorg- en
oudedagsectoren. Als de buitenlandse bereidheid tot
schuldopname opdroogt en de Fed bijgevolg de
staatsschuld moet overnemen, valt de bodem volledig uit
de markt. De dollar raakt dan ‘uit zicht’, waardoor de
goudprijs niet anders dan sterk door het huidige plafond
van $1.000 zal schieten. Voor de euro zou dat eveneens
een rampzalige ontwikkeling betekenen met een sterk
negatieve handelsbalans tot gevolg.
Robert Broncel
copyright 21 mei 2009 |