Ook voor de V.S. zag hij geen enkele andere
uitkomst dan dat het over enige jaren zal aanhikken tegen een
staatsschuld van 20 biljoen (12 nullen) – is nu ruim 14 biljoen.
Zelfs al zou je nu de staatsschuld verkleinen met 2 tot 3
biljoen dan zou dat niets meer uitmaken tenzij het gehele
systeem van pensioenopbouw en sociale zekerheid wordt
losgelaten. U mist waarschijnlijk het dollarteken bij deze
bedragen maar dat wordt straks toch overbodig.
Gezien de reeds teruglopende koopkracht is belastingverhoging
geen optie en gezien de totale schuldopbouw is renteverhoging
evenmin een optie. Uitgaande van een groeigedachte van 4% in
2012 en 4,5% in 2013 (volgens een bijzonder “optimistische”
president Obama) kom je met een procentje minder al direct met
een sommetje van 750 miljard verder scheef te zitten.
Geen zwartkijkerij
Het optimisme in het Witte Huis kent nog steeds
geen grenzen. In plaats van toegeven dat er sinds 2008 een
slordige 7½ miljoen banen verloren zijn gegaan, zijn er voor
Obama 2 miljoen banen bijgekomen (is juist) ondanks het feit dat
er een nieuwe instroom van 4 miljoen baanzoekenden heeft plaats
gevonden en een groot leger van uitstromers uit de WW zal ik
maar zeggen wordt weggelaten. Over een verder verslechterende
huizenmarkt hoor je hem niet, noch over afnemend
consumentenvertrouwen noch over de afnemende groei in de
fabricagesector. Hij doet dit soort
ontwikkelingen af met: ‘bumps on the road to recovery’ en ‘I’m
not concerned about a double dip but we still have got some
enormous work to do!’ (hobbeltjes op de weg naar herstel
en ik maak me geen zorgen over een dubbele dip maar we hebben
nog een hoop werk te verrichten). Dit moet dan allemaal wel snel
gebeuren want er is nog nooit een president herkozen bij een
werkloosheid groter dan 7,2%.
Alan Greenspan
“Ouwe rot” Greenspan liet eveneens weer van zich
horen met de opmerking voor CNBC dat ‘there is no evidence that
huge inflows of money into the system basically works, not only
QE2 and not QE1’ (de laatste bedoeld om alle verziekte
hypotheekproducten bij de ‘zillions’ uit de markt te halen). Ook
moest hij fijntjes opmerken ‘that a lot of that fresh money
shooting off the printing presses has gone abroad and disrupted
exchange rates, pumped up food and other commodity prices while
doing nothing to create jobs’ (veel van dit nieuwe via de
geldpers verkregen geld verdween naar het buitenland om de
valutamarkt te verstoren, voedselprijzen en andere commodities
omhoog te stuwen zonder nieuwe banen te creëren).
Jürgen Stark
Als lid van de Executive Board van de ECB heeft
Jürgen Stark gewaarschuwd voor de effecten van de
schuldherstructurering (uitstel van terugbetaling) die het
Lehman déficit van 2008 in potentie ruimschoots zullen kunnen
overtreffen.
Thomas Hoenig
Tenslotte deze uitspraak “voor open doel” van
havik Thomas Hoenig, president van de Kansas City Federal
Reserve Bank: ‘monatary policy is not a tool that can solve
every problem’ (monetaire politiek is geen instrument waarmee je
elk probleem oplost).
Conclusie: het
systeemrisico gecreëerd door de politieke leiders laat de
onderdanen
volledig opdraaien voor de onverantwoordelijke
budgettaire overschrijdingen, de niet meer te temmen
staatsschulden en de ongeremde geldgroei. De dreigende
internationale crisis is ingegeven door politici die het
aandorsten af te komen met ongefundeerde overheidsgaranties om
daarmee “hun beleid” te kunnen uitvoeren.
|