|
“Centrale bankiers zijn
intellectueel bankroet”! Dat was het hoge woord van niemand
minder dan presidentskandidaat Ron Paul. Deze uitspraak trok
direct de aandacht in Bloomberg’s laatste Paul vs. Paul debat
met vooraanstaand econoom Paul Krugman. Zou een weerwoord nu
opnieuw uitblijven?
Hoewel dit in feite geen nieuws is, is het
tegelijk groot nieuws! Paul zei verder: “de controle over de
wereldeconomie is in handen van een bankkartel geplaatst, dat
voor ons allen een groot gevaar inhoudt. Echte welvaart vereist
gezond geld, stijgende productiviteit, besparingen en
investeringen. De wereld komt om in dollars terwijl een
valutacrisis in de reservemunt een ongekende ramp zou zijn”. Hij
had hieraan de euro kunnen toevoegen. Hij ging verder met “geen
enkele monetaire expansie (verruiming van de geldhoeveelheid)
zal de huidige financiële problemen kunnen oplossen, alleen
verergeren”.
Voorts stelde hij: “de
financiële crisis heeft het intellectuele bankroet van ’s
werelds centrale bankiers volledig blootgelegd”.
“Omdat deze bankiers voorbij zijn gegaan aan het
feit dat de rente de prijs van het geld is (hetgeen ik al vaker had benadrukt). Het
manipuleren van de rente middels kredietexpansie en beteugeling
heeft ernstige nadelige gevolgen voor de economie. Hoewel
socialisme en centrale economische planning door de vrije markt
economen werden afgewezen, blijkt de mythe te bestaan dat
centrale banken een noodzakelijke component van de markteconomie
dienen te zijn”.
“Deze economen begrijpen dat wanneer prijzen door
de overheid worden vastgesteld er tekorten, misallocatie van
kapitaal en tegenspoed zullen volgen. Toch accepteren ze ‘at
face value’ het besef dat centrale bankiers niet alleen de
toevoer van een bijzondere commodity in casu geld maar ook de
kosten hiervan (rente) vooruit bepalen”
“Het ongelimiteerd geld bijdrukken leidt niet tot
ongelimiteerde welvaart. Dat bleek bij het volgen van het
monetaire beleid van de Fed gedurende de laatste 20 jaar waarbij
er biljoenen dollars in de markt werden gespuit om de banken van
kapitaal te voorzien in de hoop dat dit (monopolie) geld tot
meer leengedrag en meer consumptie zou leiden. Deze interventies
zijn bedoeld om de beurs te stimuleren, de leenkosten te
verlagen en de huizenprijzen in stand te houden”. (Japan is
hiervan een ander goed voorbeeld, RB).
“Maar zoals hun voorgangers in de jaren ’30
gedragen de Fed gouverneurs zich alsof de hoogte van de
kredietbubbel de status quo is die in stand moet worden
gehouden. Dit leidt tot de verwarring
van geld met bezitswaarde en weerspiegelt de idee dat welvaart
wordt afgeleid van hoge waarderingen met veel geld en krediet in
het kielzog”.
“De stimulering van easy money is
niet nieuw. De centrale bank was bedoeld om juist een eind te
maken aan de periodieke financiële crises die zich te pas en te
onpas in de V.S. in de 19e eeuw voordeden. Thans is
de financiële paniek met het centraliseren van het monetaire
beleid via de creatie van de Federal Reserve in 1913 alleen maar
toegenomen. Zie de jaren ’30, de manier waarop er met de
goudreserves is omgesprongen in de jaren ’60, de stagflatie in
de jaren ’70 en de huidige ellende, alle met wortel in de
“losse” bankpolitiek van de Fed”.
“Elk van deze bubbel crises werd ingeluid door
een inflatoir monetair beleid met als enige oplossing de bubbel
te refleren” (of een drenkeling met
meer water proberen te redden, RB). Dit creëert uitsluitend zaad
voor de volgende crisis. Het verlagen van de rente in een poging
het hoofd aan een recessie te bieden vereist massale geldcreatie
die alleen maar een nieuwe bubbel kan inluiden met nog
destructievere gevolgen dan de vorige”.
Nog erger is dat de Fed ook nog pogingen doet om
Europa te redden. Letterlijk zegt Paul:
“not content with its failed attempts to prop up the US
economy, the Fed has set its sights on bailing out Europe, too”.
“Middels valuta swaps (niet meer dan een
papieren trukendoos (RB) heeft de Fed zich gecommitteerd om
honderden miljarden dollars aan de ECB aan te bieden zo niet om
rechtstreeks te interveniëren”. Het antwoord van de Fed op de
deze crisis suggereert dat het slechts om een
liquiditeitsprobleem gaat. In feite betreft het het foutief
richten van investeringsbestemmingen voortvloeiend uit het
oneigenlijke inprijzen van geld en krediet dat verstoord is
geraakt door de Fed’s inflatoire handelwijze”.
“De Fed heeft de banken en het bedrijfsleven
verslaafd gemaakt aan goedkoop geld. In plaats van te kijken
naar mogelijkheden om in reële producten te investeren die
voorzien in de behoeften van de consument, wacht Wall Street op
het verslag van de Federal Open Market Committee (FOMC) in de
hoop dat QE3 en 4 ‘are just around the corner’. Vandaar dat het
geen wonder is dat er sprake is van stagnatie van lange
termijninvesteringen en business planning”.
“We schijnen in een wereld te leven die heeft
afgerekend met het concept van sparen en investeren als de bron
van echte welvaart en economische groei. Financiële markten zijn
nog slechts gefixeerd op de creatie van goedkoop geld door de
centrale banken, terwijl bij het uitblijven hiervan de beurzen
instorten. De beleidsmakers zijn er puur op uit om de consumptie
te stimuleren zonder zich over de productie zorgen te maken.
De zogenaamde kapitalisten zijn vergeten dat kapitaal niet
bestaat bij de gratie van een regeringsfiat”.
Mijn commentaar: Paul’s stellingname was mij
uiteraard uit het hart gegrepen; alleen jammer dat hij
achterwege liet op welke wijze een stabiel monetair systeem het
beste zou kunnen worden ingericht. Ook jammer was dat hij niet
heeft gereflecteerd aan de ontkoppeling dollar/goud (1971) op
basis waarvan de Amerikanen hun pof- en plofeconomie op kosten
van de gehele internationale samenleving konden laten
uitgroeien. Moet de buitenwacht nu kwalijk worden genomen dan
hiertegen geen halt en front te hebben gemaakt? Wel,
vermoedelijk verblind of door onvoldoende kennis van zaken
dachten we kennelijk dat het wel weer met een sisser zou
aflopen. “Immers, we hebben al zoveel recessies meegemaakt en
daar zijn we toch ook weer uitgekomen? Alleen is dit geen
recessie!
Robert Broncel
Copyright, 4
mei 2012
|
