|
Vanaf het sluiten van de
akkoorden in Maastricht in 1992 was een harde euro vanwege de
boterzachte afspraken naar mijn vaste overtuiging nooit meer dan
een fata morgana. Na 20 jaar is de situatie onhoudbaar geworden.
Intussen hebben zich binnen de eurozone
dramatische ontwikkelingen afgetekend met de geldpers resterend
als enig “wapen”. Er staat nu bij de banken voor ruim €45.000
miljard uit terwijl het Europese BBP niet meer dan ca. €16.000
miljard behelst. Volgens het IMF staan de Europese banken op een
kapitaalratio van 1:2 dus bij een afschrijving van 3,85% is het
over en sluiten.
Volgens PIMCO, ’s werelds grootste
obligatiefonds, ligt de ratio bij de Franse banken gemiddeld
zelfs op 1:100 (zeg maar bijna 4x Lehman), met een kans van 100
op 1 dat het fout gaat. Hiermee heeft de euro zich ruimschoots
buitenspel geplaatst (zie ook mijn column “Euro Quake” van 25
oktober vorig jaar).
Er resten 2 scenario’s:
1. bijdrukken
leidt tot hyperinflatie met de euro in een vrije val
2. de
zaak laten klappen leidt tot megadeflatie waarbij alle banken
direct omvallen
Andere smaken zijn er niet, waren er niet en
zullen er ook nooit komen! Het eerste scenario krijgt van “onze”
beleidsmakers de voorkeur. Het ligt voor de hand dat Duitsland
met Nederland zullen uitstappen, de rest van Europa aan haar lot
overlatend.
Gevolgen?
Grootschalig koopkrachtverlies! Een herhaling van
de paniek à la 2008 is meer dan waarschijnlijk en zal diepere
sporen trekken! Voor de belegger is het de hoogste zorg om geen
euro averij op te lopen. Daar de dollar vooralsnog reservemunt
is, zal de vraag naar dollars logischerwijs wederom flink
toenemen en daardoor tijdelijk in waarde stijgen.
Vervolgens zullen de Amerikaanse banken met een
slordige €3.000 miljard (volgens IMF) in de boeken door het euro
débâcle worden meegesleurd. Intussen zal in juli 2012 het olie
embargo tegen Iran zijn beslag hebben gekregen.
De olieprijs zal hierdoor in het gunstigste geval
niet dalen. Sinds kort heeft Iran toegestemd, betaald te worden
in de Chinese munt en kan er dus versneld olie worden geleverd
waartoe China de tankers levert. Hou rekening met de
mogelijkheid dat de olieprijs straks in yuan of renmindi staat
genoteerd in een andere verhouding met de (euro?).
China heeft zojuist aangekondigd de
kredietteugels wat te laten vieren nu de inflatiedruk van de
ketel is. Voor de tweede helft van dit jaar wordt weer een
groeiversnelling verwacht. Dit zal effect op de vraag naar
andere grondstoffen hebben, met als gevolg stijgende prijzen.
Voor de Europeaan met alle nog te wachten staande
bezuinigingen wordt dat dubbelzuur en dubbelduur, want hij kijkt
a) tegen een hogere dollar of yuan aan
b) tegen hogere asset prijzen met
negatieve effecten op de economische groei.
Omen
In de aanloop naar de monetaire omslag lijken
edelmetaal en grondstoffen een voorschot te hebben genomen
gezien de gedaalde prijzen. Moeilijk te begrijpen daar het
edelmetaal juist als dé barometer van de koopkracht geldt.
Vergelijk het maar met een tsunami die (bij mooi weer) eerst het
kustwater wegtrekt om vervolgens onverhoeds verwoestend toe te
slaan.
De schade vertaald in gedaalde koopkracht zal
onherstelbaar groot zijn. De meesten toeven nog in de
ontkenningsfase en kunnen niet geloven wat ons te wachten staat.
Dat komt mede omdat “onze” beleidsmakers niet het achterste van
hun tong durven laten zien. Bovendien, wie heeft er ooit een
monetaire systeemcrisis meegemaakt en kan zich een voorstelling
maken welke directe gevolgen dat voor de koopkracht heeft?
Wat te doen?
Voorbereid zijn op een periode die veel
koopkracht zal vernietigen, maar anderzijds ook zal creëren. Men
zal zoveel mogelijk uit de euro (spaarrekening, obligaties en
ander europapier) moeten stappen nu het nog kan, het vrijkomende
kapitaal in dollars aanhouden om daarna op nader aan te geven
signaal over te stappen naar edelmetaal en grondstoffen voor
zover men daarin al niet zit.
De bestaande portefeuille in edelmetaal en
grondstoffen kan uiteraard worden aangehouden, ook al zal deze
niet op het dieptepunt zijn verworven. Het gaat immers niet om
de koopkracht van nu maar om die van straks!
Robert
Broncel
Copyright,
15
mei 2012
|
