|
Op de valreep van het jaar neigen we doorgaans
vooruit te kijken. Afgaande op de financieel/economische
berichtgeving lijkt er weinig goeds in het verschiet te liggen.
Tegelijk wensen we ons niet door de crisistrend te laten
meeslepen en met gesloten gordijnen verder maar af te blijven
wachten. Dat hoeft ook helemaal niet, mits er maar adequaat op
de ontwikkelingen wordt ingespeeld. Het blijkt dat we in een
fascinerend tijdsgewricht leven met de onafwendbare zekerheid
van een welvaartsomslag.
Daarin speelt “de verruiming” van de
geldhoeveelheid (fiatgeld) een cruciale rol. Immers, het
verruimen of opblazen van de geldhoeveelheid is een
overheidstruc van alle tijden als blijkt dat de staatsinkomsten
de uitgaven niet meer (kunnen) dekken. Papier is geduldig totdat
de man in de straat tot de ontdekking komt door z’n eigen
overheid van z’n koopkracht te worden beroofd en een brood
straks niet één euro maar honderd of duizend of nog meer kost.
Het ervaren van die ontdekking vraagt tijd daar niemand van de
huidige generaties de eindfase van een dergelijk monsterlijk
proces ooit heeft meegemaakt. Van het verleden valt het nodige
te leren, waarvan in het onderwijs helaas maar weinig is terug
te vinden. Eén van die dingen is dat edelmetaal nooit aan
koopkracht heeft ingeboet. Een goed maatpak kostte 100 jaar
geleden ook ongeveer een ounce goud. Onze beleidsmakers hebben
nu eenmaal met een goudreserve als monetair blok aan het been
veel minder beleidsruimte om hun politieke stokpaardjes te
kunnen berijden. Vandaar dat goud geen hot topic is.
Toekomst in eigen hand nemen
Dus willen we onze toekomst niet langer laten
afhangen van wat onze (on)heilsprofeten ons voorhouden dan
dienen we onze toekomst zelf ter hand te nemen. Het vreemde is
dat degenen die dat intussen ook zo zien dikwijls toch nog maar
in bescheiden mate actie hebben genomen en bovendien dikwijls
ook nog een onjuiste actie. Voorbeeld van een onjuiste actie is
een goudaankoop van €10.000 of meer die op naam wordt
geregistreerd zoals dat ook elke banktransactie geldt.
Vervolgens zijn er wat edelmetaal betreft de problemen van
opslag (wie vertrouw je dat heden ten dage nog toe?),
verzekering, verhandelbaarheid en kwaliteitsgehalte (hoe ben je
zeker van 100% grade of puurheid?), waarvoor overigens
zeer goede oplossingen bestaan.
Visie
Voorts dien je niet alleen oog te hebben voor de
ontwikkelingen om je heen maar ook voor datgene wat zich op
wereldschaal afspeelt en daarin trends te ontdekken. Het gaat
dan om de economische ontwikkelingen buiten de “failliete” zones
(Europa, V.S., Japan) alsmede om technologische innovatie. In
dat kader spelen het va banque spel van de banken en
regeringswisselingen maar een zeer ondergeschikte rol.
Om koopkrachtverlies te neutraliseren gaat het niet alleen om
zicht en visie maar ook om optimale benutting van de zich
aandienende mogelijkheden. Velen zo niet de meesten blijken nog
steeds verlamd te zijn door het zgn. normalcy bias virus (gewend
zijn aan de normen en waarden van vandaag en die op de toekomst
blijven projecteren). Dit blijkt overigens één der alleroudste
zonden te zijn.
Deze “zonde” overziet niet dat onze welvaart door
de geldkraan wordt weggespoeld, zomin de gevolgen worden
overzien van een nul- of negatieve rente in de landen om ons
heen onder het mom van safe havens. Of nog erger waar de
centrale bank (Fed) voornemens is in 2013 meer dan 90% van de
staatsschuld op te nemen. Wie protesteert hiertegen? Afgezien
van de kwijnende Occupy Wall Street beweging niemand. Kennelijk
omdat iedereen het normaal vindt dat:
·
bij het opblazen van de
geldhoeveelheid (aan te duiden als muntvervalsing) de koopkracht
evenredig daalt
·
de getotaliseerde mondiale schuld
afgezet tegen het mondiale Bruto Product reeds met de factor 5
is opgelopen (IMF)
·
de economische groei in de verste
verte ooit in staat zal zijn “deze schade” weer in te lopen
·
ergo de schulden verder zullen
blijven oplopen
·
bezuinigingen en
belastingverhogingen het paard achter de wagen spannen
·
de rente blijvend op nagenoeg 0
blijft staan, indicerend dat de waarde van het fiatpapier in
wezen al tot 0 is gereduceerd (de rente is immers de prijs van
het geld)
·
noodzakelijke investeringen in
infrastructuur en innovatie in het energieverbruik achter
blijven
·
onze vermogens aan voortdurende
daling onderhevig zijn
·
alle markten en indexcijfers
gemanipuleerd worden om de ‘normalcy bias’ bij het grote publiek
zo lang mogelijk in stand te houden
·
de corruptie binnen alle geledingen
hand over hand toeneemt
Omslag
Het zal overduidelijk zijn dat er thans van
overheidswege geen enkele interesse is om op enige wijze de
Gouden Standaard weer in te voeren, domweg omdat dit hun
“verruimend” beleid onmiddellijk onmogelijk zou maken. Invoering
van een Gouden Standaard wordt pas actueel zodra het vertrouwen
uit het huidige papiersysteem is verdwenen en sociale chaos
dreigt uit breken. Een nieuwe regering zal dan niet weten hoe
snel de GS in welke vorm dan ook weer in te voeren waarin de
uitstaande schuld op een of andere manier verdisconteerd zal
moeten worden.
Bijgevolg mag het aanhouden van goud vooralsnog
worden beschouwd als een motie van wantrouwen jegens de staat.
Je moet er dan ook rekening mee houden dat de staat na de omslag
alle officieel geregistreerde goudbezit zal willen overnemen
(confiscatie). In dat geval dien je een goed doel door bij te
dragen tot stabilisatie van de sociale orde. Alleen schiet je er
verder niets mee op. JP Morgan wist het al
in de jaren ’30: ‘he who owns the gold rules the world’.
Jammer dat z’n offspring nu juist tot het
rigging gold cartel behoort.
Meer dan ooit tijd voor actie
Vertrouwen op je bank, verzekeringsmaatschappij
of je pensioen wordt een fata morgana. Omdat we ons sinds begin
deze eeuw in unchartered territory bevinden is het niet
vast te stellen wanneer de omslag volgt. Je kunt er wel je
gedachten over hebben, waarbij China wellicht de sleutel in
handen heeft. Intussen dreigt er sinds vorige week een flinke
versnelling in het systeemontmantelingsproces te ontstaan.
In een sterk vergrijzend Japan (er worden daar nu
meer tena luiers dan pampers verkocht) heeft de aloude LDP met
oude rot Shinzo Abe (zesde premier op rij in zes jaar) het
regiestokje weer overgenomen. Hij werd met overweldigende
meerderheid verkozen op basis van z’n harde opstelling naar
China en vooral vanwege een nieuw drastisch
stimuleringsprogramma (kennelijk gelooft de overgrote
meerderheid van het Japanse kiezersvolk daarin) van een
dusdanige omvang dat het ook voeding zal geven aan de rest van
de wereld. Omdat vooraf al duidelijk werd dat Abe zou gaan
winnen, zakte de yen de afgelopen 4 weken al met 5% terug
terwijl de NIKKEI juist met 10% steeg. Japan leunt reeds sinds
1989 tegen deflatie aan die Abe nu resoluut wil ombouwen tot een
“onschuldige” 2% inflatie. Met het wijd openzetten van de
geldkraan wil hij de economie weer met 3% laten groeien in
plaats van met 3½% laten krimpen. Niks mis mee? Drie Japanse
pensioenfondsen hebben intussen eieren voor hun geld gekozen
door dekking in goud te zoeken.
Japan bezit met ruim $3 biljoen aan buitenlandse
reserves nog wel even een stevig stootkussen. Middels een
zwakkere yen stijgt de waarde van die reserves. Tegelijk daalt
de waarde van de nationale schuld (thans met bijna 230% van het
BNP de hoogste ter wereld) maar stijgt de invoerwaarde van de
grondstoffenimport. Deze hoopt men middels meer exportgroei te
kunnen compenseren. Dit “spelletje” impliceert in feite niets
anders dan een valutaoorlog zonder dat tot dusver de onderlinge
valutaverhoudingen tussen de dollar, euro, pond ernstig
verstoord zijn. Alleen de yen dreigde door z’n gewicht uit de
boot te vallen.
De grootschalige Japanse stimuleringsmaatregelen
vormen een duidelijk nieuwe aanzet tot een verdere wereldwijde
inflatieverhitting en een verdere verdamping van de uitstaande
schulden, de enige ‘exit strategie’ van “onze” beleidsmakers.
Een economische wetmatigheid is dat alles in tegenwaarde van
steeds waardelozer papier (asset bubbles) dienovereenkomstig
stijgt. Dat noemen we inflatie maar papierinflatie is een
juistere betiteling. Die wetmatigheid krijgt nu een sterkere
mondiale gestalte. Aangezien met name edelmetaal en grondstoffen
relatief zijn achtergebleven, hetgeen ook voor de beurzen in de
emerging markets geldt, is de verwachting dat hier nog
een flinke inhaalslag te maken is. De banken zullen ongetwijfeld
opnieuw van een vergroting van de geldhoeveelheid profiteren in
de wetenschap dat een monetaire meltdown weer even “uit
beeld” is.
Naarmate de heroïneverslaafde steeds zwaardere
shots nodig heeft, wordt het lichaam steeds meer gesloopt totdat
het systeem het begeeft. Dat is zo ongeveer het proces waarin we
thans monetair verkeren. De “grote” centrale bankiers van de V.S.,
Europa, V.K. en Japan spreken nu in alle gemoede van QE
‘heroin’ till infinity, waarmee het scenario meer dan
ingetekend is. De kans is groot is dat er zich na de
uiteindelijke meltdown eerst nog een korte periode van
deflatie voordoet zoals een negatieve tsunami eerst het
kustwater wegtrekt en mensen uit ‘normalcy bias’ achter het
terugtrekkende water aanlopen (deflatie) om vervolgens met
donderend geraas overrompeld te worden (inflatie). Dat korte
moment tussen deflatie en (hyper)inflatie zal dan het laatste
aankoopmoment in zowel hard assets (grondstoffen) alsmede
in de soft assets sector (landbouw) blijken te zijn.
Beter is nu al te zorgen voor voldoende overlevingskansen. De
manipulaties faciliteren vooralsnog deze mogelijkheid.
Kortom, onze toekomst lijkt somber maar juist
niet als je er doorheen weet te kijken. Het bovenstaande
indachtig wens ik alle lezers alvast een allerbest
beleggingsjaar toe!
Robert Broncel
21 december 2012
|
