Hoewel we in onze regio gewend zijn geraakt aan
het “schuld met schuld vergelden”, komen er intussen van buiten
het euro- en dollardebiet signalen die duiden op een sterk
toenemende afkeer van de verkrachting van de koopkracht van ’s
werelds belangrijkste munten. “Onze” centrale bankiers herkennen
zich formeel niet in hun weerzinwekkende werkwijze en menen op
deze manier de economie gaande te houden ongeacht de waanzinnig
hoge kostprijs op termijn. Gesteund door de politiek houden
zowel Ben Bernanke als Mario Draghi naar hun zeggen alle opties
te dien aanzien wagenwijd open.
Opvallend is dat de kritiek op dit monetaire
beleid vanuit Azië (China) aan het verstommen is. Daarentegen
wordt er met des te meer inspanning gewerkt om de gevolgen ervan
zo veel mogelijk tijdig te kunnen neutraliseren. De vergaande
consequenties van deze actie dringen hier nog niet echt door
maar de teerling is wel geworpen. Wat is er precies gaande?
Crux van de omslag
In onze regio hebben we het voortdurend over de
groeibijstelling van 8% naar 7½% in China dat daarmee niettemin
de grootste groeier ter wereld blijft. Niet gezien wordt dat de
thans gevoerde monetaire politiek in dat land er volledig op is
gericht om zo snel mogelijk aan de rol van de dollar als
reservevaluta te ontsnappen. De snelle groei van de goudvoorraad
ligt hieraan ten grondslag. Deze politiek zal op goed moment tot
ingrijpende gevolgen in de gehele Westerse wereld leiden. De
Chinezen zijn niet dom en beseffen terdege dat hun
deviezenvoorraad ad $3.200 miljard, waarvan grofweg de helft in
Amerikaans staatspapier, bezig is sterk te verwateren. Het is om
deze reden dat China de goudvoorraad zo snel mogelijk “op
gewicht” wil brengen om daarmee straks het koopkrachtverlies van
de dollar- en ook de euroreserves op te kunnen gevangen.
Daarmee komt het einde van de reserverol van
de dollar in zicht en wordt tevens de intrede van de Chinese
yuan als nieuwe reservevaluta ingeluid. Dit kan niet anders
duiden dan op de crux van de omslag.
Thans wordt er met vallen en opstaan hard gewerkt
aan de verdere economische ontsluiting van het land, het op gang
brengen van de grootste middenstand ter wereld alsmede het
creëren van een meer op de eigen regio afgestemde export vooral
van kapitaalgoederen. Kennis speelt op alle deelterreinen een
cruciale rol, vandaar de enorme stimulering van het onderwijs.
Jaarlijks studeren er miljoenen studenten af. Kom daar hier ‘es
om. Die dienen ook werk te vinden. De werkgelegenheid alsmede
een betere verdeling van de welvaart vormen speerpunt van het
Chinese Politbureau. Dat dit nog niet echt was gelukt was
oorzaak van het tranendal van “opa” Wen Jibao twee weken geleden
toen hij voor het front van het volk om vergiffenis smeekte, een
prima gebaar waarmee hij veel goodwill kweekte. Of de beroering
binnen het Politbureau hiermee te maken had is twijfelachtig.
Wel schijnt er aan de vooravond van zijn vertrek een
machtsstrijd te zijn ontstaan. Hoe dit afloopt is nog
onduidelijk maar zal nauwelijks iets kunnen afdoen aan het
huidige beleid.
Met een schuldvrije centrale overheid,
ongeëvenaarde reserves en een voortvarende economie die de
Amerikaanse qua BBP intussen naar de kroon steekt, wordt ruim
baan gemaakt voor de yuan als nieuwe mondiale reservevaluta. De
yuan zal straks een geheel andere omrekening kennen. Vergelijk
dit maar met de dollar die tot augustus 1971 (loskoppeling van
het goud) nog fl. 3,65 kostte. Nu gaan er nog een slordige 8
yuan in een euro en 6 in de dollar.
Grote gevolgen
Dit betekent dat het leven voor ons als
schuldennatie aanmerkelijk zo niet ondraaglijk duurder zal
worden en dat Amerika niet langer “gratis” kan importeren en
eveneens sterk zal verarmen. Het spiegelbeeld dus van “de derde
wereld” na de oorlog, waarbij de ultieme macht over de
internationale handel op goed moment bij China zal komen te
liggen. Tenzij hierop tijdig wordt geanticipeerd zal de
verarming bij ons als gevolg van koopkrachtverlies grote sommen
geld aan vermogens (met name obligaties, hypotheken,
spaarkapitaal) verder doen verdampen. Chinees schuldpapier zal
daarentegen zeer gewild zijn. Omdat hier de waardemaatstaven
wegvallen, zal het Westerse bankensysteem in ernstig verval
raken. Hoe moeten we straks onze grondstoffen inkopen? Ja, met
de yuan of met goud! “Onze” centrale bankiers is geraden de
goudvoorraden van vóór de uitverkoop in het afgelopen decennium
weer zo snel mogelijk aan te vullen!
Als uitvloeisel van deze machtsuitoefening zal de
V.S. straks evenmin meer kunnen verordonneren alle
betalingsverkeer in dollars met Iran plat te leggen en het land
uit de in België residerende SWIFT organisatie te stoten. Het
betalingsverkeer met Iran’s grootste olie- en gasafnemers China
en India voor resp. 22% en 17% van de productie wordt thans
deels in goud maar bij voorkeur in yuan en rupies afgewikkeld.
Of deze landen zich aan de olieboycot zullen conformeren, valt
zeer te bezien. Dat zal sterk afhangen van compensatieleveringen
vanuit landen als Saudi-Arabië en Rusland. De schoorsteen moet
immers wel kunnen blijven roken.
Kat op het spek
In wezen bind je met zo’n boycot de kat op het
spek, omdat je met een dergelijke maatregel een belangrijke
groep landen “laat nadenken” over een alternatief van de dollar.
Immers, het wordt overduidelijk dat je met een valuta méér
oorlog kunt winnen dan met een militair ingrijpen. Maar laten we
niet vergeten dat het afroepen van een olieboycot op Japan dat
land in 1941 wel in oorlog met de V.S. bracht.
Onmiskenbaar is dat de nationale belangen het
best zijn gediend met een sterke internationaal geaccepteerde
munt. Voor het goud is deze rol nog niet weggelegd maar speelt
op de achtergrond wel degelijk mee. Op dit moment liggen de
Aziatische landen qua voorraad nog op grote achterstand. Om die
reden zijn Chinese goudmijners ook actief belangen te nemen in
buitenlandse goudprojecten in Afrika, Zuid-Amerika,Canada,
Filipijnen en Indonesië. Veel ruchtbaarheid wordt hieraan niet
gegeven. Voorts is China naarstig bezig bilaterale
handelsbetrekkingen aan te gaan met haar belangrijkste
handelspartners als Australië, Rusland en ook met Japan onder
wederzijds gebruik van elkaars munten. Dit zegt genoeg over de
intenties van een land als China.
Strategie
Zonder hiermee evenmin opzichtig naar buiten te
treden is middels de Shanghai Cooperation Organization (SCO) een
pan-Aziatisch veiligheids- en handelsblok opgezet, waarin voor
de dollar en de euro geen plek meer is. De regie hiervan ligt
bij de Chinese State Administration of Foreign Exchange (SAFE)
die ook het beleid voert over de buitenlandse valutareserves.
Het is dit instituut dat aanstuurt op een snelle aanwas van de
goudvoorraad (alle in China geproduceerd goud dient uitsluitend
aan de Chinese staat tegen dagkoers te worden afgedragen!).
Hoewel het land slechts periodiek een indicatie van de
goudvoorraad geeft, is officieel bekend dat die nog geen 1.100
ton bedraagt. Het Amerikaanse zakenblad Forbes schat in dat
China gezien het huidige beleid over 5 jaar wel op 5.000 ton zou
kunnen zitten.
De minimale doelstelling is die van de V.S. met
8.133 ton (als die er nog is?) te evenaren.
Al met al zou ons dat dan nog een jaar of acht de
tijd geven om “pot te kunnen blijven verteren”, ook al treden er
hervormings- en bezuinigingsprogramma’s in werking.
Andere Aziatische landen volgen China op de voet
en zijn ook naarstig doende hun goudreserves aan te vullen. Een
en ander werd bevestigd door een analyse in een gelekt bericht
van de Amerikaanse ambassade in Beijing in april 2009 dat door
de Gold Anti-Trust Action Committee (GATA) werd opgepikt. Landen
als India en Iran blijken intussen een waarnemingsstatus binnen
de SCO te bezitten. Ook Zuid-Afrika heeft interesse getoond.
Goud roert de trom
India dat zelf nauwelijks goud voortbrengt, was
vorig jaar goed voor een invoer van ruim 900 ton. Dat is meer
dan een derde van de mondiale jaarproductie. Teneinde middels de
mede hierdoor gestegen goudprijs niet al te veel in eigen voet
te schieten, heeft de Indiase regering besloten een
belastingverhoging van 2% naar 4% op elke geïmporteerde 10 gram
goud te gaan toepassen. Bovendien wordt er sinds kort ook nog
eens een heffing van 2% op juwelen gelegd met een waarde boven
200.000 rupies (ca. €3.000), terwijl de waarde van de Indiase
munt vorig jaar met 15% (inflatie) is gekelderd.
De fiscale maatregelen in India spelen China in
de kaart. Het land is er alles aan gelegen om zo goedkoop
mogelijk goud te kunnen inkopen. Om deze reden heerst er in de
markt de gedachte dat de edelmetaalmanipulaties door de
bullion banks op de COMEX indirect door China gesteund
worden. Om dezelfde reden is ook de Pan Asia Gold Exchange
(PAGE) in de ijskast gegaan uit vrees voor een te snel en te
veel oplopende goudprijs. Deze beurs zou een rechtstreekse
bedreiging voor de COMEX vormen, omdat manipulatie hier niet zou
zijn toegestaan. Let wel, de goud- en zilvermanipulaties zijn
juist bedoeld om bij de burger de indruk te weg te nemen dat
edelmetaal in feite een niet te verkwanselen ruilmiddel is. Je
hebt er ook geen (centrale) bank voor nodig.
De edelmetaalmanipulaties zijn derhalve puur
bedoeld om de reservefunctie van de dollar en de banken in stand
te houden.
|