Header

Columns 2015 2014 2013 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004

AANZET TOT DE OMSLAG
(30 maart 2012)
 

Hoewel we in onze regio gewend zijn geraakt aan het “schuld met schuld vergelden”, komen er intussen van buiten het euro- en dollardebiet signalen die duiden op een sterk toenemende afkeer van de verkrachting van de koopkracht van ’s werelds belangrijkste munten. “Onze” centrale bankiers herkennen zich formeel niet in hun weerzinwekkende werkwijze en menen op deze manier de economie gaande te houden ongeacht de waanzinnig hoge kostprijs op termijn. Gesteund door de politiek houden zowel Ben Bernanke als Mario Draghi naar hun zeggen alle opties te dien aanzien wagenwijd open.

 

Opvallend is dat de kritiek op dit monetaire beleid vanuit Azië (China) aan het verstommen is. Daarentegen wordt er met des te meer inspanning gewerkt om de gevolgen ervan zo veel mogelijk tijdig te kunnen neutraliseren. De vergaande consequenties van deze actie dringen hier nog niet echt door maar de teerling is wel geworpen. Wat is er precies gaande?

 

Crux van de omslag

In onze regio hebben we het voortdurend over de groeibijstelling van 8% naar 7½% in China dat daarmee niettemin de grootste groeier ter wereld blijft. Niet gezien wordt dat de thans gevoerde monetaire politiek in dat land er volledig op is gericht om zo snel mogelijk aan de rol van de dollar als reservevaluta te ontsnappen. De snelle groei van de goudvoorraad ligt hieraan ten grondslag. Deze politiek zal op goed moment tot ingrijpende gevolgen in de gehele Westerse wereld leiden. De Chinezen zijn niet dom en beseffen terdege dat hun deviezenvoorraad ad $3.200 miljard, waarvan grofweg de helft in Amerikaans staatspapier, bezig is sterk te verwateren. Het is om deze reden dat China de goudvoorraad zo snel mogelijk “op gewicht” wil brengen om daarmee straks het koopkrachtverlies van de dollar- en ook de euroreserves op te kunnen gevangen. Daarmee komt het einde van de reserverol van de dollar in zicht en wordt tevens de intrede van de Chinese yuan als nieuwe reservevaluta ingeluid. Dit kan niet anders duiden dan op de crux van de omslag.
 

Thans wordt er met vallen en opstaan hard gewerkt aan de verdere economische ontsluiting van het land, het op gang brengen van de grootste middenstand ter wereld alsmede het creëren van een meer op de eigen regio afgestemde export vooral van kapitaalgoederen. Kennis speelt op alle deelterreinen een cruciale rol, vandaar de enorme stimulering van het onderwijs. Jaarlijks studeren er miljoenen studenten af. Kom daar hier ‘es om. Die dienen ook werk te vinden. De werkgelegenheid alsmede een betere verdeling van de welvaart vormen speerpunt van het Chinese Politbureau. Dat dit nog niet echt was gelukt was oorzaak van het tranendal van “opa” Wen Jibao twee weken geleden toen hij voor het front van het volk om vergiffenis smeekte, een prima gebaar waarmee hij veel goodwill kweekte. Of de beroering binnen het Politbureau hiermee te maken had is twijfelachtig. Wel schijnt er aan de vooravond van zijn vertrek een machtsstrijd te zijn ontstaan. Hoe dit afloopt is nog onduidelijk maar zal nauwelijks iets kunnen afdoen aan het huidige beleid.

 

Met een schuldvrije centrale overheid, ongeëvenaarde reserves en een voortvarende  economie die de Amerikaanse qua BBP intussen naar de kroon steekt, wordt ruim baan gemaakt voor de yuan als nieuwe mondiale reservevaluta. De yuan zal straks een geheel andere omrekening kennen. Vergelijk dit maar met de dollar die tot augustus 1971 (loskoppeling van het goud) nog fl. 3,65 kostte. Nu gaan er nog een slordige 8 yuan in een euro en 6 in de dollar.

 

Grote gevolgen

Dit betekent dat het leven voor ons als schuldennatie aanmerkelijk zo niet ondraaglijk duurder zal worden en dat Amerika niet langer “gratis” kan importeren en eveneens sterk zal verarmen. Het spiegelbeeld dus van “de derde wereld” na de oorlog, waarbij de ultieme macht over de internationale handel op goed moment bij China zal komen te liggen. Tenzij hierop tijdig wordt geanticipeerd zal de verarming bij ons als gevolg van koopkrachtverlies grote sommen geld aan vermogens (met name obligaties, hypotheken, spaarkapitaal) verder doen verdampen. Chinees schuldpapier zal daarentegen zeer gewild zijn. Omdat hier de waardemaatstaven wegvallen, zal het Westerse bankensysteem in ernstig verval raken. Hoe moeten we straks onze grondstoffen inkopen? Ja, met de yuan of met goud! “Onze” centrale bankiers is geraden de goudvoorraden van vóór de uitverkoop in het afgelopen decennium weer zo snel mogelijk aan te vullen!

 

Als uitvloeisel van deze machtsuitoefening zal de V.S. straks evenmin meer kunnen verordonneren alle betalingsverkeer in dollars met Iran plat te leggen en het land uit de in België residerende SWIFT organisatie te stoten. Het betalingsverkeer met Iran’s grootste olie- en gasafnemers China en India voor resp. 22% en 17%  van de productie wordt thans deels in goud maar bij voorkeur in yuan en rupies afgewikkeld. Of deze landen zich aan de olieboycot zullen conformeren, valt zeer te bezien. Dat zal sterk afhangen van compensatieleveringen vanuit landen als Saudi-Arabië en Rusland. De schoorsteen moet immers wel kunnen blijven roken. 

 

Kat op het spek

In wezen bind je met zo’n boycot de kat op het spek, omdat je met een dergelijke maatregel een belangrijke groep landen “laat nadenken” over een alternatief van de dollar. Immers, het wordt overduidelijk dat je met een valuta méér oorlog kunt winnen dan met een militair ingrijpen. Maar laten we niet vergeten dat het afroepen van een olieboycot op Japan dat land in 1941 wel in oorlog met de V.S. bracht.

 

Onmiskenbaar is dat de nationale belangen het best zijn gediend met een sterke internationaal geaccepteerde munt. Voor het goud is deze rol nog niet weggelegd maar speelt op de achtergrond wel degelijk mee. Op dit moment liggen de Aziatische landen qua voorraad nog op grote achterstand. Om die reden zijn Chinese goudmijners ook actief belangen te nemen in buitenlandse goudprojecten in Afrika, Zuid-Amerika,Canada, Filipijnen en Indonesië. Veel ruchtbaarheid wordt hieraan niet gegeven. Voorts is China naarstig bezig bilaterale handelsbetrekkingen aan te gaan met haar belangrijkste handelspartners als Australië, Rusland en ook met Japan onder wederzijds gebruik van elkaars munten. Dit zegt genoeg over de intenties van een land als China.

 

Strategie

Zonder hiermee evenmin opzichtig naar buiten te treden is middels de Shanghai Cooperation Organization (SCO) een pan-Aziatisch veiligheids- en handelsblok opgezet, waarin voor de dollar en de euro geen plek meer is. De regie hiervan ligt bij de Chinese State Administration of Foreign Exchange (SAFE) die ook het beleid voert over de buitenlandse valutareserves. Het is dit instituut dat aanstuurt op een snelle aanwas van de goudvoorraad (alle in China geproduceerd goud dient uitsluitend aan de Chinese staat tegen dagkoers te worden afgedragen!). Hoewel het land slechts periodiek een indicatie van de goudvoorraad geeft, is officieel bekend dat die nog geen 1.100 ton bedraagt. Het Amerikaanse zakenblad Forbes schat in dat China gezien het huidige beleid over 5 jaar wel op 5.000 ton zou kunnen zitten.  

 

De minimale doelstelling is die van de V.S. met 8.133 ton (als die er nog is?) te evenaren. Al met al zou ons dat dan nog een jaar of acht de tijd geven om “pot te kunnen blijven verteren”, ook al treden er hervormings- en bezuinigingsprogramma’s in werking. 

 

Andere Aziatische landen volgen China op de voet en zijn ook naarstig doende hun goudreserves aan te vullen. Een en ander werd bevestigd door een analyse in een gelekt bericht van de Amerikaanse ambassade in Beijing in april 2009 dat door de Gold Anti-Trust Action Committee (GATA) werd opgepikt. Landen als India en Iran blijken intussen een waarnemingsstatus binnen de SCO te bezitten. Ook Zuid-Afrika heeft interesse getoond.

 

Goud roert de trom

India dat zelf nauwelijks goud voortbrengt, was vorig jaar goed voor een invoer van ruim 900 ton. Dat is meer dan een derde van de mondiale jaarproductie. Teneinde middels de mede hierdoor gestegen goudprijs niet al te veel in eigen voet te schieten, heeft de Indiase regering besloten een belastingverhoging van 2% naar 4% op elke geïmporteerde 10 gram goud te gaan toepassen. Bovendien wordt er sinds kort ook nog eens een heffing van 2% op juwelen gelegd met een waarde boven 200.000 rupies (ca. €3.000), terwijl de waarde van de Indiase munt vorig jaar met 15% (inflatie) is gekelderd.

 

De fiscale maatregelen in India spelen China in de kaart. Het land is er alles aan gelegen om zo goedkoop mogelijk goud te kunnen inkopen. Om deze reden heerst er in de markt de gedachte dat de edelmetaalmanipulaties door de bullion banks op de COMEX indirect door China gesteund worden. Om dezelfde reden is ook de Pan Asia Gold Exchange (PAGE) in de ijskast gegaan uit vrees voor een te snel en te veel oplopende goudprijs. Deze beurs zou een rechtstreekse bedreiging voor de COMEX vormen, omdat manipulatie hier niet zou zijn toegestaan. Let wel, de goud- en zilvermanipulaties zijn juist bedoeld om bij de burger de indruk te weg te nemen dat edelmetaal in feite een niet te verkwanselen ruilmiddel is. Je hebt er ook geen (centrale) bank voor nodig. De edelmetaalmanipulaties zijn derhalve puur bedoeld om de reservefunctie van de dollar en de banken in stand te houden.

 

Zojuist verscheen er in een blog op King World News een noodkreet van Dan Norcini, één van de bekendste futures analisten, waarin de ‘trading environment’ op de COMEX met somtijds swings van 2% tot 3% in korte tijd als ‘extremely violent’ (“heftige” handelsvloer) werd omschreven. Naar zijn mening werkt de Fed nauw samen met de Working Group on Financial Markets, bekend als het Plunge Protection Team, om de beleggers juist in aandelen en buiten de commodities- en edelmetaalsector te houden, in feite een eersteklas prijscontrole om de reële inflatiecijfers te verbloemen. Een nieuwe QE3 golf leidt zal naar zijn mening tot aanzienlijk meer inflatie met desastreuze gevolgen voor de dollar!


Alles bepalende ontwikkeling

Het is logisch dat China met andere ontwikkelingslanden niet in dit vallende mes wil vallen, met als speerpunt van beleid het regime van de dollar als reservevaluta zo snel mogelijk naar de geschiedenis te verwijzen. Dat dit tot even grote schade voor de euro leidt, behoeft geen uitleg. Derhalve zou ieders beleggingsbeleid hierop afgestemd moeten zijn in plaats van in euforie uit te barsten als er weer het nodige digitale papier de markt wordt in geslingerd.

Als kinderen van deze tijd zijn we “papier” opgegroeid en hadden vertrouwen in “de kunsten” van onze monetaire beleidsmakers? Maar……….hoe velen zagen de crisis in 2008 aankomen en hoe velen geloven nog dat deze oplosbaar is? Einstein heeft eens gezegd: ‘God doesn’t roll dice’.

 

Ook Warren Buffett als ’s werelds “beste belegger”aller tijden had allang z’n borst hebben moeten nat maken gezien de prestaties van het fonds vandaag de dag in goud gemeten (zie onderstaande grafiek). Zijn uitspraken ontlokten slechts bij een enkeling kritische kanttekeningen. Maar ja, kun je Buffett kwalijk nemen de betekenis van de kritische zwakte van het ‘fiat’papier niet te kunnen of willen inzien? Zie ook mijn column over WB. Hij zou zich hiermee immers van z’n eigen voetstuk stoten. De vraag blijft dan wat hij werkelijk weet en dat geldt stellig ook voor alle financiële beleidsmakers. Waarschijnlijk krijg je pas achteraf “schuld en boete” te horen.

 

Als China straks het stokje van de V.S. heeft overgenomen en edelmetaal en de andere commodities een geheel andere waardeaanduiding hebben gekregen zal WB zich nog wel eens achter het oor krabben (als hij dan nog leeft). Aan de hand van onderstaande grafiek met de uitstaande geldhoeveelheid in de V.S. per ultimo 2011 als ijkpunt krijg je een idee van de reële waarde van het edelmetaal in dollars!

De schuldenpositie van de V.S. is hierin niet verdisconteerd!

 

Robert Broncel


Copyright, 30 maart 2012

 

 
 

<< vorige

volgende >>

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2011 © Robert Broncel