Header

Columns 2016 2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004

DE VOLGENDE FASE VII

(21 december 2015)

 

Nu de Fed na bijna 10 jaar uiteindelijk besloten heeft tot een verkrappend beleid over te gaan, rijst de vraag of we nu in een schijnwereld, een reële wereld, een droom- of  in een drogwereld leven. De beleggers hebben er nog geen vinger achter kunnen krijgen nadat de beurs in het afgelopen jaar op z’n best geen richting wist te bepalen. Zo gold dat ook vlak voor en na de Fed’s recente rente uitspraak met een plus/min Dow swing van ruim 220 punten.  Zomin tot dusver de schulden of de voortwoekerende valutaoorlog dan wel de geopolitieke spanningsvelden nog ergens zijn verdisconteerd.

 

Gezien de jarenlange machinaties, manipulaties en interventies op de financiële markten kunnen we op z’n zachtst van dysfunctionele markten spreken! Inderdaad, maar dat gebeurt al zo lang dat we hieraan ruimschoots gewend geraakt zijn zoals de Sovjet burgers destijds niet anders meer wisten dan dat de abnormaliteit de normaliteit was of beter: de normaliteit “bij de gratie” van de opgetelde abnormaliteiten. U kent intussen mijn eerder aangehaalde uitspraak van Sovjet dissidenten van weleer die mij destijds wel eens in het oor fluisterden: “we leven hier in een bijzondere wereld waarin je doorgaans niet ziet wat je hoort en niet hoort wat je ziet”. Spreken we hier van realiteit of irrealiteit terwijl beide juist zijn?!

 

Ook de Fed schijnt zich in deze irreële vraag te verliezen met het ‘too little too late’ rente besluit ongeacht of deze beslissing tot een ‘financial holocaust’ met bijzonder onprettige vooruitzichten zou kunnen leiden. Het motief was: “het gaat beter met de economie”.

Bovenstaande Datastream chart geeft perfect aan hoe de Fed “iets” beter had kunnen handelen. Duidelijk zichtbaar is de rode Federal Fund verlaging na de tech crash in 2000/01. De ophoging in 2004 kwam pas in beweging toen de privé- en hypotheekschuld al weer vet aan het groeien was.. Het vervolg vanaf 2008 staat nog vers in ons geheugen gegrift maar ondanks de stijging van de schuld vanaf 2009 is de Federal Fund Rate muisstil blijven liggen.

 

Bekend scepticus en deflationist Albert Edwards van Société Générale vraagt zich in dit kader af where in the business cycle is the US economy?’ Al vanaf medio 2013 wordt duidelijk hoe de verhouding tussen de winstgroet en de schuldgroei zich ontwikkelde. Dat is puur het gevolg van de Fed’s “losse handjes” geldpolitiek. 

Het bedrijfsleven heeft vervolgens op 2 wijzen gebruik gemaakt van dit beleid:

 

* gegeven de onzekere economische vooruitzichten en anticiperend op een hogere rentevoet zijn de kredietlijnen met de banken à priori fors opgehoogd, waarmee tevens overnames konden worden gefinancierd

* door terugkoop van aandelen behoefde minder dividend te worden uitgekeerd dan wel dat daarmee de kans tot dividendverlaging als gevolg van winstdaling geheel of gedeeltelijk kon worden ondervangen.

 

Maar de schuldgroei droeg niet bij tot een stijging van de cash flow terwijl de beurswaarde wel steeg naar nagenoeg all time highs. Goedkope aandelen liggen bepaald niet meer voor het oprapen. Maar ja, waar moeten beleggers anders dan goed gesitueerd vastgoed of kunst kopen maar beide zijn moeilijker liquide te maken en ook niet ongevoelig voor een economische teruggang. Edelmetaal anderzijds ligt er qua waardeontwikkeling uiteraard “prachtig” bij maar wie wil dit “afgedankte goedje” nu nog hebben behalve die “achterlijke” Chinezen of andere Aziaten? 

Het is vooral de toenemende discrepantie tussen de corporate  (high yield, junk) bonds in relatie tot de lage rente die de Fed de meest zorg begon te baren. Deze discrepantie hield mede verband met de snel verslechterende situatie in de Amerikaanse schalie(olie/gas)sector waarin als gevolg van de lage marktprijzen geen droog brood meer te verdienen valt. Hoewel de beleggers op de aandelenbeurs veronderstellen dat de muziek nog steeds gaande is, is de vrees reëel dat de implosie van de bondmarkt nadert met de lont in het kruitvat van de beurs.

 

Om aan te geven hoe de lijnen van de bedrijfsomzet en de voorraden lopen, hoeft men slechts naar onderstaande chart te kijken waarbij de omzet nog sneller daalt dan de BBP voorraden, over groei gesproken! Kortom, het Fed mandaat ter zake van de financiële stabiliteit staat op wankelen nu we op een full blown deflatie dreigen af te stormen. Een proces dat via renteverhogingen alleen maar verder zal worden aangewakkerd en dit bovenop een niet vooruit te branden core inflatiecijfer (zonder energie en voeding) dat stijf rond de 1% blijft vigeren! Het moet dus komen van de economische groei. Die bedroeg na 7 jaar “ruimhartig beleid” slechts 1,2% op kwartaalbasis (3e kw.). Bepaald niet om over naar huis te schrijven.

Je zou zeggen dat Janet Yellen c.s. het toch zo langzamerhand dun door de broek zou moeten gaan lopen met de zekerheid dat “deze CO2 uitstoot” wereldwijd merkbaar zal worden. Hieronder de “plastische” weergave van Yellen die de nagel in haar eigen doodskist slaat.

Maar nu het standpunt van de Fed ter onderbouwing van deze renteverhouding, quote: ‘The US economy has shown considerable strength. Consumer spending, which accounts for 85% of spending in the U.S. economy (was gedurende lange tijd rond 75%) has continued to hold up and grown at a solid pace  whilst the underutilization of labor resources has diminished appreciably. Where there’s a drag from net exports, weak growth abroad and the appreciation of the dollar, we decided that the risks to the labor market and economy are balanced’. Dus vanwege deze “uitkomsten” alle reden om de rente in stapjes van 25 basispunten (0,25%) te gaan verhogen naar een mediaan van 1,4% en dit nogmaals in weerwil  van de jongste waarschuwingen van het IMF en de BIS in Basel!

 

Wat betekent nu een dergelijke renteverhoging voor de Amerikaanse en buitenlandse staatsschulden? Wel dat er bij het doorschuiven van de schuld simpeltjes 1,4% bijkomt. “Wat maakt dat nu uit op een uitstaande staatsschuld van $18 biljoen?” Opvallend was dat ook de discount rate werd verhoogd van 0,25% naar zelfs 1% (de rente die de Fed de banken in rekening brengt op opgenomen leningen). Dank je de koekkoek!

 

Voorts zal de dollar normaal gesproken verder “aansterken”, hetgeen niet goed is voor de Amerikaanse export terwijl de buitenlandse valuta verzwakken maar is weer gunstig voor de export vanuit de opkomende wereld alsmede vanuit Europa. Dus valt er nu te mopperen? Hoe dan ook, met deze serie renteverhogingen hoopt de Fed straks weer over enige ammunitie te beschikken om een actiever beleid te kunnen voeren, althans dat is het Leitmotiv(!) zonder dit uiteraard hardop te hebben uitgesproken.

Naar verwachting zal de groei in China verder neerwaarts bijgesteld moeten worden. Rating bureau Fitch verwacht een bijstelling naar een groei van slechts 2,9% in 2016 – 2018 met uiteraard verdere gevolgen voor de wereldhandel met sterk negatieve bijverschijnselen in de opkomende landen. Oxford Economic’s Global Economic Model komt zelfs uit op een BBP cijfer van 1,7% in 2017 in plaats van de eerdere 3,1%. Ook een verdere muntverlaging ligt daarmee  in het verschiet.

 

Een Chinees slow-down scenario zal flinke gevolgen hebben voor de financiële posities van talrijke bedrijven wereldwijd, in het bijzonder in de commodity sector maar ook in de scheepvaart, de zware industrie en de automotive sector. Dus ter voorkoming van een shock scenario kan sooner or later een nieuwe QE ronde niet uitblijven. Echter, in die fase zal de Fed’s  geloofwaardigheid totaal verdampt zijn. Onderstaand Thomas Jefferson’s visie daterend uit 1776 die kennelijk aan dove man’s oren waren gericht!

“The Central Bank is an institution of the most deadly hostility existing against the principles and form of our Constitution. I am an Enemy to all banks discounting bills or notes for anything but Coin.

 

If the American People allow private banks to control the issuance of their currency, first by inflation and then by deflation, the banks and corporations that will grow up around them will deprive the People of their property until their children wake up homeless on the Continent their fathers conquered.

 

Signed by Thomas Jefferson – Founding Father and third President of the United States and principal author of the US Declaration of Independence.

 

Gelet op de ontwikkelingen in de grondstoffensector lijkt een shock scenario zich al aan te dienen. De Chicago Research Bureau Commodity Index is vanaf het hoogtepunt in 2008 met ruim 63% gedaald. Dat  is de grootste daling in de geschiedenis van dit instituut en komt neer op een daling teruggaande tot het niveau van vóór de Yom Kippur oorlog in 1973 toen de olieprijs nog op $3 dollar per vat stond en daarop als gevolg van de olieboycot naar $12 steeg. Dat was destijds de belangrijkste reden voor president Nixon tot een modus vivendi met Saudi-Arabië te komen resulterend in de petrodollar die nu de langste tijd gehad heeft.

Al enige tijd komt de overproductie uit op 3 miljoen vaten per dag zodat de overtollige olie zelfs niet eens meer is op te slaan. Hoewel enerzijds Saudi-Arabië er alles aan doet om de Amerikaanse schalie voorgoed uit te schakelen, krijgt het land nu ook “hulp” van Iran, Irak en Libië. Mogelijk dat een Amerikaanse exportverbod op olie en gas deze daling tot stilstand zal weten te brengen. Als gevolg van de wereldwijde afnemende vraag kan de olieprijs vooralsnog maar één kant uit. Dat geldt ook voor ijzererts, kolen, koper, platinum en andere commodities. Het zal niet verbazen dat ook in deze sector steeds meer bedrijven in moeilijkheden komen te verkeren.

 

Door de rente zij het minimaal maar stelselmatig te verhogen wordt ‘automatiquement’ het momentum gecreëerd voor een perfect meltdown – een visie die mij na de vorige meltdown gevolgd door de full blown QE niet meer heeft losgelaten.

 

Wie niet 100% zeker is op deze aanstormende ‘stinky’ fase adequaat te zijn voorbereid, leze nogmaals de inleiding tot mijn Omslagoverlevingsportefeuille.

 

Robert Broncel

 

Copyright, 21 december 2015

 

 

Tevens biedt deze column mij de mogelijkheid om iedere lezer naast veel gezondheid een “Gouden” beleggingsjaar toe te wensen!

 
 

 

<< vorige

volgende >>

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2011 © Robert Broncel