Samengevat impliceren bovenstaande ontwikkelingen
een toenemende ‘strangle’ voor de
Fed in de eerste plaats maar
uiteraard ook voor andere centrale banken w.o. niet in de
laatste plaats de ECB en BoJ.
Je zou dan zeggen dat juist onder deze
omstandigheden het ideale klimaat voor edelmetaal ontstaat.
Immers als het vertrouwen in de (internationale) politiek tanend
is, de spaarrentes op een nulstand staan en de beurs een te hoog
niveau heeft bereikt dan vormt goud een welhaast ideaal
alternatief ware het niet dat de prijs van “dit goedje” sinds
september 2011 niet langer door de markt wordt bepaald maar door
de BIS in Basel (Bank of International
Settlements wat die dan ook mogen zijn). Het is
bijgevolg een volstrekt zinloos tijdverdrijf naar deze
charts te blijven staren, behalve om
hieruit af te leiden wanneer er opnieuw een zgn. crisis injectie
in de vorm van massale ‘shorts’ op de COMEX (futures
beurs) in het verschiet ligt. Immers, hier ligt de crux van het
vertrouwen in het “papieren” systeem dat vooralsnog een
‘perpetuum mobilae’ kent.
Alvorens hierop verder in te gaan dient verder
nog gewezen te worden op de ‘Eruption
in the Bond Pits’ die David Stockman, voormalig budget directeur
onder president Reagan omschreef als een ‘financial Rubicon’
(onomkeerbare ontwikkeling).
Wat bedoelde hij daarmee? Niet meer en niet
minder dan het einde van de ‘omnipotence’
(almacht) van de Fed die met de
‘post election
paralyses’ (de politieke verlamming na de verkiezingen)
niet meer in staat zal blijken te zijn om Wall Street te hulp te
blijven schieten wanneer zich “een nieuwe zwarte zwaan” (zie
boven) aandient. Als reden voert hij aan ‘the
fracturing of the
world’s
monumental bond bubble’ (de
instorting van de monumentale bond bubbel) ingeleid door QE
(ongelimiteerde verruiming van de geldmarkt).
Op het moment dat de rente in de V.S. naar de
nullijn werd gedreven en in Europa en Japan zelfs naar sub zero
ontstond er een massale zoektocht naar hoger renderende
bedrijfsobligaties. Zo groeide de ‘corporate bond market’ sinds
2007/2008 naar maar liefst $7 biljoen (12 nullen), waarbij de
mondiale uitgifte alleen al dit jaar aangroeide met $2 biljoen.
Men gelieve zich daarbij vooral te realiseren dat de opbrengsten
uit deze tsunami uitgifte niet zijn gegaan naar productieve
bedrijfsinvesteringen, R&D of opschoning van bedrijfsprocessen
maar grotendeels zijn teruggevloeid naar de beurs om te worden
ingezet middels wat wordt genoemd als
financial engineering.
Zo werden hieruit dividenden en aandelen
terugkoopacties gefinancierd maar ook fusies onder afschrijving
van gigantische goodwill sommen. Volgens Stockman zou sinds het
begin van deze eeuw alleen al in de V.S. voor meer dan $22
biljoen “over de toonbank” zijn gegaan die kunnen worden
beschouwd als ‘dead weight
economic losses’.
Deze ontwikkeling stokt volgens Stockman niet want alleen al in
de afgelopen maand oktober werd in de V.S. voor een totaal van
ruim $250 miljard aan fusies en overnames in elkaar geknutseld,
dit in de wetenschap dat meer dan de helft van dit soort
“operaties” mislukt.
In Europa zie je samen met de in inmiddels in
Italië oplopende rente als gevolg van de zwakke positie van de
Italiaanse banken en het komende regeringsreferendum een weinig
verheffend beeld. Sinds de ECB in 2014 begon met haar QE program
om de financiële markten te stimuleren, het financiële systeem
te stabiliseren en om met lagere korte en langere termijn rentes
de beurs en de economie een push te geven is er de facto totaal
niets verbeterd. In Japan gebeurt dit in nog sterkere mate en
zelfs in China wordt er opnieuw kwistig met papier gestrooid.
Voordeel van digitaal geld is dat er zelfs geen
boom meer gekapt hoeft te worden. Hoor je de centrale banken met
zorgelijke uitspraken over hun geldverslindende activiteiten?
Absoluut niet, onder het voorwendsel dat straks de inflatie
(koopkrachtverwatering) “vanzelf” het niveau van 2% bereikt
ofwel een zoethouders kul komma kul verhaal! Hoor je de centrale
banken over hun alles overheersende monetaire systeem- en
zelfvernietiging waarvan zij als hoeders hadden moeten
optreden? Absoluut niet! Dus hoor je ook maar weinig financiële
journalisten aan de bel trekken. Wie wil er immers een ramp van
ongekende afmetingen aankondigen? Dus ‘normalcy
bias’ alom! Beangstigend? Stellig!
Maar nu terug naar het edelmetaal op welk terrein
zich voorts een geheel nieuwe ontwikkeling aftekent die je
wederom te vergeefs in de MSM aantreft. Het gaat om de invoering
van een nieuwe gouden standaard binnen de Islam wetgeving die
voor Moslims gedurende de laatste 42 jaar ‘off-limit’ was.
Op dit moment is volgens E.B. Tucker van Casey
Research de World Gold Council, overkoepelend orgaan van de
goudproducenten, in overleg met de Auditing
Organization for
Islamic Financial
Institutions (AOIFI) om een nieuwe
standaard voor de goudhandel op te zetten. Volgens Tucker gaat
het hier om een marktpotentieel van meer dan $3 biljoen!
Wat wel in de pers heeft gestaan is dat China een
yuan clearing bank opent in Dubai, de financiële hub in die
regio. Deze beide ontwikkelingen staan niet los van elkaar. In
tegendeel, China wenst straks een duidelijke vinger in deze pap
te hebben. Al eerder dit jaar werd de Shanghai Gold Exchange
geopend en kort daarop kondigde Dubai aan een soortgelijk
instituut te openen.
Als grootste producent en importeur van goud ter
wereld bereidt China een entree in de Arabische wereld voor. Met
een geschatte voorraad tussen 8.000 en 12.000 ton heeft er alle
schijn van dat China middels deze ‘moves’ de mondiale goudmarkt
straks zal domineren.
Mijn inschatting is dat het land tot actie komt
zodra de eigen voorraad minimaal het equivalent van alle
voorraden bij centrale banken bijeen heeft bereikt, dus er is
nog tijd.
Pas dan zal het land zich distantiëren van de
papieren praktijken op de COMEX en een prijs laten vaststellen
op basis van de dagelijkse fysieke vraag en aanbod. Op de COMEX
worden thans op papier 252 claims per leverbaar ounce
verhandeld. Dat betekent dat bij een opvraag van meer dan 0,4
ounces per contract deze markt al een probleem heeft. Zoals
bekend werkt de COMEX al 40 jaar met deze ‘leverage’,
zij het dat de verhouding steeds verder is opgerekt naarmate de
beschikbare hoeveelheid fysiek goud afnam tot de onmogelijke
verhouding van 1 op 252 (papieren) ounces.
Naarmate het gewicht van de “gouden handgrepen”
van China effect beginnen te sorteren zullen de papieren
transacties op de COMEX opdrogen, zullen ‘da
boyz’ (de
banksters) zijn uitgespeeld, zal de goudprijs intrinsiek
gaan stijgen waarmee het huidige monetaire systeem wordt
opgeblazen. De rapen blijken dan vooral gaar voor landen met een
te geringe of geen goudvoorraad. Daarentegen zullen
grondstoffenlanden als Canada en Australië met eveneens veel
edelmetaal in de bodem stellig overleven. Wat ons eigen landje
betreft, zullen we met de 600 ton (vooropgesteld dat daarover
daadwerkelijk kan worden beschikt) nog een eind komen. Voor de
man in de straat zonder goud (= zonder koopkracht) wordt het
uiteraard een geheel ander verhaal, behoudens aandeelhouders in
mijnen. De relatief lage goudprijs biedt nog steeds de
mogelijkheid om inkopen te doen maar dan niet via de geëigende
paden op straffe van mogelijke confiscatie (Noodwetje uit 1978)
na de val van het huidige systeem.
Robert Broncel
Copyright, 3 november
2016 |