De
Fed zit natuurlijk met een
gigantisch dilemma in ogenschouw nemende dat de successieve
renteverlagingen sinds 2008, het opkopen van staatsschuld en
zelfs de opkoop van ‘corporate’ obligaties en aandelen ‘(Japan)
maar bitter weinig groei heeft opgeleverd, laat staan de
inflatie heeft kunnen aanwakkeren. Een dusdanig
“opportunistisch” beleid was niet in de boekjes voorzien!
Het draaipunt
van alle monetaire “acrobatiek” blijft onweerlegbaar de
ongeëvenaarde en niet meer uit te leggen schuldcreatie – in
Japan intussen ruim 200% van het BBP, in Europa tussen 75% – 95%
(Griekenland – “de bakermat” van het vat der Danaïden – niet
meegerekend) en in de V.S. intussen boven 100%........... dit
alles juist om de economische groei te stimuleren teneinde de
schuld dragelijker te maken……… nog altijd een pure fata morgana!
Gelet op de
wereldwijd afnemende productiviteitsgroei moet je constateren
dat het bedrijfsleven onder de huidige macro-economische
omstandigheden bij voorkeur de vinger op de knip houdt dan wel
liever eigen aandelen inkoopt om de beleggers te paaien.
Vervolgens
dien je je af te vragen tot welk punt de spaarder, verreweg de
grootste beleggerscategorie, nog bereid is spaargeld toe te
vertrouwen aan onbetrouwbare banken tegen een bovendien verder
afkalvende of onder pari dalende rente. Goud als belegging
beschouwd (is geen belegging!) geniet evenmin opbrengsten maar
kent wel drie andere belangrijke ‘assets’:
* geen
‘counterparty risk’
* veel
belangrijker nog is de koopkrachtpariteit door alle eeuwen heen
en dat is geen enkele
papieren
valuta voorbehouden
* geldt van
oudsher als mondiaal geaccepteerd ruil- en betaalmiddel dat je
nergens ter wereld hoeft te
wisselen.
Dat weten de
bullion banks
ook maar hebben als ‘partners in crime’ met de centrale banken
er alle belang bij de goudprijs vooralsnog op het laagst
mogelijke peil aan te houden, zelfs na de bekentenis door
Deutsche Bank ook in het anti-goudkartel actief te zijn geweest.
‘The show must go on’! Nog nooit zijn er zoveel shorts in de
strijd geworpen om de longs voor te
blijven. De beweging van de goudprijs dient koste wat het kost
“onder controle” te blijven.
Ongetwijfeld
zal deze miserabele monetaire en economische episode vanaf de
start van de crisis in 2008 straks grote aandacht in de
geschiedenisboekjes krijgen. En ongetwijfeld zal men met
stomheid geslagen zijn dat een dergelijk palet van fraude,
corruptie en manipulaties and what
have you voor zolang voor zoete
koek werd gedoogd.
Zo schetste
commodity trader/analist Paul
Mylcreest vorige week in een
uitvoerig betoog de stand van zaken op de goudmarkt zoals deze
nog niet nader is blootgelegd daar de ten tonele gevoerde
malversaties, machinaties en manipulaties nu eenmaal zoveel
mogelijk “achter de coulissen” plaatsvinden. De stemming in de
V.S. blijkt zich steeds meer tegen het huidige establishment te
keren Presidentskandidaten Bernie Sanders en Donald
Trump proberen daarmee hun voordeel
te doen. Tot november aanstaande is er nog van alles mogelijk.
In elk geval doet Paul Mylcreest een
forse poging deze stemming meer ‘substance’
te geven. Zo wist hij uit de gegevens van de London Bullion
Market boven water te krijgen dat de werkelijke fysieke goud ‘float’
gebaseerd op de opgeslagen goudvoorraden in Londen alsmede op de
netto export opgave van Her Majesty’s
Revenue &
Customs (exclusief goud in eigendom van
ETF’s en de centrale bank(en) tot
beneden “zer0” was gedaald. Indien juist, schrijft
Mylcreest, staat de LBMA de
grootste uitdaging te wachten sinds de ineenstorting van de
London Gold Pool in 1968, waarmee het einde van de goudkoppeling
werd ingeluid en de dramatische gevolgen die ons thans te
wachten staan. |