Bovenstaande
fatale schets geeft de wanstaltige ontwikkeling weer tussen het
traag oplopende BBP en de 3-traps groei van de geldhoeveelheid,
in het bijzonder die van dit jaar. Vanaf 2003 groeide de Fed’s
balans met 983%, terwijl het BBP (rode lijn) over 17 jaar bleef
steken op een stijging met 92%! Tussen deze lijnen beweegt zich
een veld van buitensporige liquiditeiten, schuldvorming,
speculatie en improductieve investeringen.
David Stockman, budget director onder president Reagan,
wist er nog aan toe te voegen dat e.e.a. vergezeld is gegaan van
een complete instorting van de financiële discipline binnen alle
sectoren van de Amerikaanse gemeenschap – overheid, banken en
bedrijfsleven.
Volgens het
laatste Fed bericht blijkt het year-to-date tekort
inclusief juli op $2,81 biljoen uit te komen vergeleken met
“slechts” $867 miljard over dezelfde periode in 2019 of een
stijging met maar liefst een onbevattelijke $2.000 biljoen in
één jaar! Dat komt neer op een tekort van ruim 15% van het BBP,
gepaard met een economische groei in duikvlucht.
Backwardation
Heren van
Goldman Sachs: al vanaf maart 2009 (QE 1 start) was deze
ontwikkeling aan de orde met als prioriteit de beurs weer “op te
beuren” en om de economie een stoot te kunnen geven. Dit “huis”
riep toen dat je vooral in aandelen moest doen, dus niet in
goud! De goudprijs stond destijds op een niveau van $920 en de
S&P rond 800 punten. In september 2011 stond het goud op ruim
$1.900 terwijl de S&P niet verder was gekomen dan een
“miezerige” 1200 punten.
Dat mocht niet
voortduren, want dat zou de fiat functie van de dollar als
reservemunt aan het wankelen hebben gebracht. Dit was een te
cruciale “issue” dus moest hierop “een foefje” worden gevonden:
backwardation op de COMEX futures beurs, zodat je vanaf
die tijd toekomstig goud tegen de dagprijs kon kopen! Door het
principe van de termijnmarkt “spontaan” overboord te kieperen
halveerde de goudprijs nagenoeg en zilver nog veel meer. Dit was
volstrekt not done maar bleek niet strafbaar te zijn!
Daarop werd QE begroet als “het ultieme ei van Columbus” en kon
tevens de neergaande rentetrend vanuit de jaren ’80 “vrolijk”
worden voortgezet. Dat de centrale banken hiermee ver buiten hun
boekje gingen, donderde niet zolang hiermee “gedonder in de
glazen” voorkomen kon worden!
Basis van
onvervangbare koopkrachtpariteit
Ondanks alle
verwoede pogingen het edelmetaal onder de duim te kunnen blijven
houden, begon “dat spel” the bullion banks ten slotte
financieel steeds meer op te breken totdat dit praktisch
nauwelijks meer uitvoerbaar bleek. Met als resultaat dat goud
“eindelijk” in de afgelopen maand de barrière van $2.000 wist te
slechten. Voor zilver is dat vooralsnog nauwelijks half gelukt,
vanwege het veel geringere marktvolume en bijgevolg het
geringere kapitaalbeslag.
Bij een
mogelijk nieuwe tussentijdse aanval op het edelmetaal wordt
hiermee niets anders dan tijd gekocht! Gezien de rijkelijk
vloeiende trillions vanuit de centrale banken is de kans
reëel dat de intrinsieke waarde van het fiatpapier vooralsnog
tot op het bot zal worden uitgebeend! Zoals eerder in deze
column opgemerkt, blijkt Covid een blessing in disguise
te zijn, achter welke façade
de centrale banken “dapper” kunnen blijven opereren zonder dat
er een wijzende vinger wordt uitgestoken.
Wat thans
aandacht verdient, is het negatieve reële rentebeleid (rente
minus inflatie) dat naar verwachting zal worden voortgezet nu de
M2 geldhoeveelheid met maar liefst 23% blijkt te zijn gegroeid.
Bijgevolg liggen nog lagere rentes in het verschiet. Een
negatieve reële rente resulteert in koopkrachtverlies tenzij je
hiertegen middels een bepaalde hard asset (bij voorkeur
edelmetaal) beschermd bent. Voor de meesten onder ons is een
negatieve reële rente een geheel nieuw verschijnsel daar dit
sinds eind jaren ‘70/begin’80 niet meer is voorgekomen. |