De ernst van
het volstrekt uit de hand gelopen monetaire systeem kan niet
beter worden geschetst dan via QE (opblazen van de
geldhoeveelheid door de Fed) en het REPO medicijn. Dit laatste
dateert niet van september vorig jaar toen het breed aandacht
kreeg op de financiële pagina’s maar in feite al vanaf de
redding van het Long Term Capital Investment Fund eind jaren ’90
door toenmalig Fed president Alan Greenspan.
Sinds medio
september vorig jaar heeft de New York Fed als belangrijkste
“werktuig” van de Fed in Washington DC een cumulatief bedrag ad
$6,6 biljoen (12 nullen) gefourneerd aan een aantal van de 24
handelshuizen. Voorts bleek uit onderzoek van de Government
Accountability Office (GAO), de onpartijdige arm van het
Congres, dat de Fed alleen al vanaf december 2008 tot juli 2010
een bedrag van ruim $16 biljoen had doorgesluisd naar Wall
Street. Echter, het onafhankelijke Levy Economics Institute in
Annendale-on-Hudson kwam volgens de eigen gegevens van de Fed
uit op een totaal van ruim $19,5 biljoen dat naar de
handelshuizen “verhuisde”, met een additionele $10 biljoen aan
zgn. liquiditeitsswaps resulterend in een totaal van ruim $29
biljoen.
Het merendeel
van dit geld is volgens deze onderzoekers op de beurs beland,
grotendeels in stock index futures met een ‘big bang for the
buck’ middels zgn. margin (hefboom) leningen. Dit overigens
zonder goedkeuring van het Congres. De Fed heeft intussen
aangekondigd in elk geval de REPO operaties tot april a.s. te
willen voortzetten, met evidente ruggensteun voor de beurs.
Als gevolg van
de vele centrale bankinterventies sinds aanvang van dit
millennium is de sterk “gemonetariseerde” mondiale schuld met
ca. drie maal het mondiale bruto product opgelopen en bijgevolg
nooit meer in het gareel te krijgen! Maar niet alleen zijn
diverse staten technisch bankroet, maar ook bedrijven en
huishoudens (gelokt door de lage rentes) komen in de problemen
op het moment dat de inflatie c.q. rente oploopt terwijl de
ruimte daarvoor ontbreekt en/of nog erger als banken omvallen.
Ben geneigd te
zeggen dat in een gekkenhuis de gek niet merkt dat hij gek is!
Maar dit alles is in feite toch te idioot voor woorden! “Zwijgen
is goud” en de zwijgzaamheid dient om de onvermijdelijke
monetaire afstraffing zo lang mogelijk buiten het aandachtsveld
te houden in de wetenschap dat sooner or later the shit will
hit the fan anyway! Het kan niet anders zijn dan dat men
zich “achter de schermen” terdege realiseert dat hiermee niet
alleen een eind komt aan het huidige monetaire systeem en aan
het dollar regime maar ook aan de Westerse (lees Amerikaanse)
suprematie. Dit moet welhaast de belangrijkste reden van de
stilte zijn.
Edelmetaal
Terwijl
enerzijds steeds meer rode signalen aan de horizon van het
monetaire systeem opdoemen, zie je anderzijds (eindelijk!)
steeds meer groene signalen aan de horizon van het edelmetaal
verschijnen. Ondanks de sterke toename van de zgn. gold swaps en
het hanteren van andere goud gerelateerde derivaten door de Bank
of International Settlements (BIS) in Basel met een stijging van
meer dan 400% sinds mei vorig jaar blijft de goudprijs stijgen.
Deze acties zijn bedoeld om meer ‘grip’ te krijgen op het goud
dat door commerciële banken wordt aangehouden. Dit is belangrijk
om daarmee te kunnen “spelen” met de COMEX futures. Naar het
zich thans laat aanzien, blijkt er kennelijk minder potentieel
aanwezig om de opwaartse stijging zelfs maar te kunnen
neutraliseren. Veeg teken!
Deze
activiteiten van de BIS hebben er sinds september 2011 toe
geleid dat de goudprijs vanaf een niveau boven $1.900 werd
gereduceerd tot zelfs beneden $1.100 in 2016. Dit gebeurde
middels de op de goudvoorraden getrokken futures waarmee de
‘longs’ middels de ‘shorts’ altijd konden worden afgetroefd, met
een “depressief” effect op de goud- en zilverprijs. De BIS heeft
op dit terrein altijd in stilte geopereerd en weigert tot op de
dag van vandaag hierover ook maar iets naar buiten te brengen!
|