Header

Columns 2011 Columns 2010 Columns 2009 Columns 2008 Columns 2007 2006 2005 2004

MEER SCHEVE SCHAATSEN
(17 juli 2009)
 

Goed beschouwd is het bevreemdend dat we nog steeds menen dat het economisch herstel vanuit die richting (V.S.) komt, waar het ook is fout gegaan. Ja, natuurlijk dit land representeert onbetwist de grootste economie ter wereld maar bevindt zich ook in de grootste problemen, hoewel het meegezogen Europa er nauwelijks voor onder doet. Minder verdienen en minder uitgeven is nu reëel aan de orde, ofschoon…… maar…… om te voorkomen dat we ons in een soort economische grauwsluier beginnen te wanen, wordt er aan de andere kant van de plas ‘alles’ aan gedaan om het geheel een ander aanzicht te geven. Dat is ook logisch, want daardoor blijft er hoop gevestigd op een beter ‘hier namaals’ ook al gaat het intussen slechter.

 

Best denkbare beleid voor de V.S.

De Fed kan niet anders nastreven dan de rente beneden het inflatiepeil houden, zodat de reële rente (inflatie minus rente) negatief blijft en de dollar gecontroleerd te laten dalen. Op deze wijze blijft de schuld ‘draagbaar’, terwijl een dalende dollar goed is voor de export. Tegen deze ‘fraaie’ achtergrond kun je ook beweren dat de groei niet minder dramatisch en volgend jaar al weer in een flink hogere versnelling komt te verkeren. Een 15% stijging van wanbetalende huizenbezitters, een stijgende werkloosheid richting 10% en de niet opgeloste bankproblemen vallen hierbij kennelijk ‘in het niet’!

 

Op dit moment zou je zou kunnen zeggen dat we ons nog even in de overgangsfase bevinden met het gevoel: ‘veel slechter zal het toch wel niet worden, wel beter?’ Maar teveel schuld staat niet alleen groei in de weg maar kan ook tot onbeheersbaarheid leiden. De Amerikaanse schuldgroei bedraagt vanaf 2010 meer dan $10 miljard per dag (!), waarbij een kwart van deze schuld gezien de looptijd elk jaar moet worden geherfinancierd. Dat brengt ons op enige termijn naar een omslagpunt dat we thans met een nieuwe term van bi-flatie aanduiden. Hiermee wordt enerzijds gedoeld op inflatie en anderzijds op deflatie. Grondstoffen kunnen verder oplopen (China!), terwijl de prijzen dalen waar de vraag terugloopt en kopers met kortingen worden onthaald.

 

Doel heiligt de middelen

Geen enkel middel wordt derhalve geschuwd om het aanzien van de economie op z’n minst draaglijk te houden. Per slot hebben we het toch nog beter dan ooit tevoren, nietwaar? En dat gaan we niet zomaar opgeven! Onze regeringen en centrale banken bouwen echter vloedkeringen die allesbehalve waterdicht zullen blijken te zijn. Dat weet men ‘daarboven’ ook wel zonder er bij te vertellen dat er daarmee iets mis mee is. Het echte middel blijkt evenwel te ‘duur’ en te pijnlijk te zijn, dus zijn kennelijk alle andere middelen geheiligd. De beurzen blijven er bijgevolg (nog) redelijk bij liggen. 

 

‘Government’ Sachs

Buiten de ‘regulaire’ manipulaties van de edelmetaalmarkt, de rente- en valutamarkt alsmede de ‘dressing’ van de economische statistieken, blijken er ook nog andere zaken te spelen. Dan doel ik  niet op het ‘laconieke’ opvoeren van de defensienota naar ruim $900 miljard en evenmin op het begrotingstekort dat naar ruim $1.000 miljard is opgeschroefd met straks nog meer. Tussen haakjes dat alles overigens zonder een cent te makken! Maar dan doel ik op Goldman Sachs, het huis dat ondanks het vertrek van Henry Paulson als minister bij nagenoeg alle financiële overheidoperaties nauwgezet betrokken blijft en er vet garen bij spint. Intussen heeft GS zoveel ‘kornuiten’ in Washington zitten dat men nu al spreekt van ‘Government’ Sachs. De concurrentieposities in de bankwereld worden daardoor weliswaar scheef getrokken, maar dat speelt nu even niet want de zorgen zijn immers groter!

 

Diefstal van Goldman’s trading code

Toeval of niet, vorige week verscheen er op de news wires een interessant bericht in verband met de diefstal van een geheime code waarmee Goldman Sachs op afroep van het ministerie van Financiën met speciale zgn. trading programs op Wall Street kon opereren om de beurs weer eens een wending te geven die 99% van de beleggers op het verkeerde been kon zetten.

 

Zo werd middels een koopinjectie van ruim 1.2 miljard aandelen in de vorm van index future conntracts in maart een krachtig herstel bewerkstelligd onder de mededeling dat de beurs veel te sterk zou zijn gedaald. Dit herstel werd vervolgens gevoed middels het bewateren van de zgn. green shoots door de Treasury en de Fed. Deze spoedoperatie was nodig om het ‘klimaatbesef positief bij te stellen’ en om de banken te helpen zo snel mogelijk hun balanspositie te laten verbeteren. De uitgifte van nieuwe bankaandelen kon een duw in de rug worden gegeven. Dit gold trouwens ook voor GS zelf!

 

Het zou gaan om de diefstal van een sophisticated high-speed, high-volume, algorithmic-trading program, waarvan de sleutel (die miljoenen dollars waard zou zijn) niet langer exclusief in handen is van Goldman Sachs. Deze code zou zijn ontvreemd door een voormalig IT-medewerker van GS, een 39-jarige Rus met een dubbele nationaliteit, Aleynikov geheten. Deze meneer is intussen aangehouden maar verkeert na betaling van een borgtocht van “slechts” 750.000 dollar al weer op vrije voeten.

 

Volgens de aanklager zou A. deze code hebben doorgespeeld aan een niet nader bekende website server in Duitsland. De aanklager voegde daaraan de betekenisvolle woorden toe: ‘the bank has raised the possibility that there is a danger that somebody who knows how to use this program code could use it to manipulate markets in unfair ways’ (de bank houdt rekening met de mogelijkheid dat iemand met dit trading programma in staat is om de markt op een unfaire manier te manipuleren). Wel, wat betekent dat? Als het nu weer gebeurt dan hoeft de vinger niet automatisch naar GS uit te gaan. Er zijn al partijen die menen dat dit een doorgestoken kaart is, omdat deze meneer A. al weer zo snel vrij kwam! Hij kan nog steeds doen en laten wat hij wil.

 

Washington nu min of meer autonoom op de beurs

Het gevolg van een en ander is dat brokerfirma’s nu officieel niet langer hun trading programs aan Wall Street hoeven te melden. Dat is natuurlijk een uiterst probaat middel om de beurs nog ondoorzichtiger te maken. Washington verkrijgt op deze wijze daarmee volledig de vrije hand, zonder dat iemand daar de vinger achter krijgt.

 

Senator Ron Paul

Voorts blijft de vraag gewettigd of senator Ron Paul (Republikein nota bene!) z’n zin krijgt om het reilen en zeilen van de Fed nu eens kritisch tegen het daglicht te houden en de Fed tot een audit (opening van zaken) te dwingen. Deze actie zou vervolgens moeten leiden tot het wegnemen van talrijke barrières om meer transparantie in het functioneren van de Fed te bewerkstelligen.

 

De belangrijkste aanklacht is ‘government interference’ (overheidsinmenging) in de vrije markt. Er wordt gezegd dat de Fed ‘negates the very foundation of what a free market really isthe lifeblood of the economy. The only legitimate, constitutional role of government in monetary policy is to protect the integrity of the monetary unit and defend against counterfeiters, according to our Constitution’. M.a.w. de Fed gaat voorbij aan het fundament van de vrije markt – de levensader van de economie. Volgens de grondwet is de enige legitieme en constitutionele rol van de regering op monetair terrein de bescherming van de integriteit van de munt en behoeding tegen valse munters in stand te houden.

(Hierbij aangetekend dat de Fed ook de economie dient aan te sturen). Hij had er bij kunnen zeggen dat de grootste valse munter de staat zelf is. Immers, deze heeft de koopkracht van de dollar al grotendeels afgeroomd. Zie ook de vorige column ‘De Dollar Bubble’ van 10 dezer, waarbij hieraan aandacht is geschonken.

 

Grote twijfel bestaat er evenwel bij de rest van de Republikeinen die de belangrijkste aanstichter van dit kwaad zijn. Zoals in mijn vorige column stond: ‘het hek ging van de dam op het moment dat voormalig president Nixon het Bretton Woods akkoord opblies en Reagan in de 80-er jaren middels zijn supply side tot twee maal toe de economie uit de hand liet lopen. Ook de wijze waarop de bank bailouts ten tijde van Bush plaats vonden, werken niet in het voordeel van de Republicans.

 

Doordat het Fedbestuur wordt aangesteld door de zittende president, (Greenspan en Bernanke beiden door een Republikeinse president) dient de Fed altijd rekening te houden met het instituut dat Witte Huis heet. Wat dat betreft zijn we in Europa iets beter af met een meer onafhankelijke centrale bank, die maar één mandaat heeft n.l. als hoedster van de munt (euro) op te treden, maar ook op dat punt heeft zitten slapen.

 

Ron Paul zei verder: ‘no politician or central banker, no matter how brilliant, is smart enough to know more than the market itself. The failure of central economic planning has been witnessed over and over again. It is frankly beyond me why we have ever agreed to try it again’. (vrij vertaald: geen politicus noch centrale bankier, ongeacht hoe briljant, is slim genoeg om meer te weten dan de markt weet. Het falen van de centraal-economische planning wordt telkens weer opnieuw duidelijk.

Ik begrijp niet dat we er telkens weer zijn ‘ingetuind’). Je hoort bij wijze van spreken Putin in z’n vuistje lachen. Qua manipulatie lopen de regimes niet zo ver meer uit elkaar.

 

 

Deze ‘lach’ werd ook zichtbaar bij Fed vice-voorzitter Donald Kohn, die stelde dat een mogelijke opening van zaken een ernstige misvatting zou zijn. Het zou de ‘onafhankelijkheid’ van de Fed aantasten die daarmee haar hoge credit rating zou kunnen verliezen met een rentestijging tot gevolg. Daar zou niemand mee gebaat zijn. Dat is stellig juist, althans voor dit moment. Dank zij allerhande marktmanipulaties is er ‘rust’ op het front, doch schijn bedriegt. Kohn wil daar nog niet aan!

 

Een commentator in de New York Times schreef: ‘the U.S. government is so intertwined in between various interests, that it has destroyed capitalism’ (de Amerikaanse regering heeft zich dermate met allerlei belangen weten te verstrengelen dat het daarbij het kapitalistisch systeem de nek heeft omgedraaid).

 

Het volgende argument zou doorslaggevend moeten zijn: ‘However, it is the responsibility of every member of Congress to represent the interests of the people that send them to Washington and find out what has been happening with our money’ (Het is echter de verantwoordelijkheid van elk Congreslid om de belangen te behartigen van degenen die hem  naar Washington hebben gestuurd en uit te vinden wat er met ‘ons’ geld is gebeurd). Dat is wat je noemt echte democratie! Hopelijk wordt deze ‘voorstelling’ vervolgd!

 

Robert Broncel


copyright 17 juli 2009

 
 

<< vorige

volgende >>

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2011 © Robert Broncel