‘It is time to strike
Iran now’ riep Ex-Mossad leider Shabtai Shavit op de Bar
Ilan universiteit van Tel Aviv. Hij voegde er aan toe: ‘the
right doctrine is one of pre-emption and not of retaliation’
(voorkómen is beter dan genezen). Hij onderbouwde zijn uitspraak
met de succesvolle Israëlische vernietiging van de kernreactor
in aanbouw in Irak in 1981 en een soortgelijke aanval op een
Syrische nucleaire installatie in 2007. In mijn vorige column
“Kruitvat Iran” van 18 augustus 2009 werd de voorgeschiedenis
belicht. Thans gaat het om de actualiteit.
Intussen weegt president Obama z’n kansen. Hij
dient de steun van het Congres te hebben die hand over hand
toeneemt, ook van de zijde van de Republikeinen. Maar er zijn
diverse andere repercussies die een rol spelen. Deze zijn niet
alleen van geopolitieke (strategische) maar ook van financiële
aard.
Repercussies
Financieel vanwege de hoge kosten als er naast
Irak en Afghanistan een derde front wordt geopend. Deze kan
alleen met bijgedrukte dollars worden gefinancierd. Tegen het
oeverloos geld bijdrukken komt evenwel steeds meer verzet.
Vervolgens zijn er de repercussies van Arabische zijde indien
een aanval wordt ingezet op een “broeder”land. Weliswaar vrezen
Arabische soennieten een shiitische nucleair bolwerk in Iran
maar tegelijk zal een Westerse aanval op een ander moslimland
nieuwe reacties kunnen ontlokken. Immers, wij in het Westen
hebben ons te veel gedistancieerd van de bakermat van onze
beschaving culminerend in de Kruistochten een slordige 1000 jaar
geleden en vervolgens in een eeuwenlange economische
achterstelling van de Arabische wereld. Alleen olie vormt de
verbindende schakel.
Strategisch vanwege de grote olie- en gasbelangen
in Iran als tweede producent ter wereld. Amerika’s grootste
vrees is een verder oplopende olieprijs gezien de ongewisse
gevolgen. De V.S. blijven voor een belangrijk deel afhankelijk
van olie uit het Midden-Oosten. Een hoge olieprijs dreigt immers
tot een serieuze inflatie-aanzet zoals ook na de twee oliecrises
in de jaren ’70 bleek.
Laten we niet vergeten dat de olieprijs nochtans
mede zo ‘laag’ is gebleven als gevolg van de sterk oplopende
productie in Irak die formeel nog buiten de OPEC-afspraken ligt.
Voorts wenst China als groot afnemer van Iran’s olie en gas geen
slachtoffer van een blokkade van de Straat van Hormuz te worden,
waar bijna 30% van ’s wereld olietransporten doorheen vaart.
Misschien is het daarom beter eerder van een slangenkuil dan van
een kruitvat te spreken.
Waarschuwing
Met het oog op een mogelijke aanval op Iran sprak
Israël’s vice premier Moshe Ya’alon onlangs van Israël’s
technologische voorsprong op het terrein van de nauwkeurigheid
van intelligente wapens zoals van de Jericho ICBM’s ,
kruisraketten lanceerbaar vanuit onderzeeboten en bommen vanuit
zgn. drones (onbemande vliegtuigen). Deze opmerkingen waren puur
bedoeld als waarschuwing aan de theocraten in Iran niet langer
te dralen met het “bijstellen” van hun nucleaire ambities. Wel
hypocriet als we moeten geloven dat Israël zonder ondertekening
van het non-proliferatieverdrag zelf ook over kernwapens
beschikt.
Voetangels en klemmen
Echter, Iran’s verrijkingsinstallaties liggen
diep onder de grond en zullen alleen ter plaatse met mankracht
onschadelijk kunnen worden gemaakt. Amerika’s bunker busters
zijn daartoe niet in staat afgezien van het veroorzaken van
een mogelijk grote nucleaire ramp. Om deze reden zijn
Amerikaanse en Israëlische Special Forces reeds in Iran
gestationeerd om de meest ter zake doende doelen op te sporen en
tevens om een aanzet te geven tot een politieke omslag in het
land. Voorts is Israël beducht voor de Russische
state-of-the-art S-300 raketsystemen die tegelijk 100
verschillende doelen kunnen aanvallen binnen een bereik van 150
kilometer. Deze zullen als eerste moeten worden uitgeschakeld.
|