Header

Columns 2015 2014 2013 2012 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004

MONETAIR KANNIBALISME
(17 mei 2011)
 

De arrestatie van IMF-directeur Dominique Strauss-Kahn in New York op beschuldiging van ‘sexual harassment’ is bijna exemplarisch voor deze ‘époque’ van het monetaire kannibalisme. Met name vanuit Azië wordt hierop met minachting toegezien. Het wordt tijd voor een nieuwe wind zowel in de door het Westen gedomineerde instituten als het IMF en de Wereldbank. Tevens dient er  een eind te worden gemaakt aan het absoluut abjecte monetaire kannibalisme.

Zojuist teruggekeerd van een bezoekje aan de V.S. blijkt dat de perceptie aldaar intussen ook  enigszins aan het draaien is. Toch is men nog niet zover om de Fed, georkestreerd door de ‘banks too big to fail’ met de regering als speelbal, niet langer te gedogen. Ook al is deze feitelijke misdaad van een dermate omvang dat hiervoor nog straffen zouden moeten worden uitgevonden in de wetenschap dat er geen sprake is van één individueel slachtoffer (zoals het kamermeisje in New York) maar de gehele wereldeconomie wordt meegesleurd.

Chaosstan
Alleen bij de gratie van de onmacht van de rest van de wereld kunnen “onze” centrale bankiers nog een tijdje hun gang blijven gaan in het vooruitzicht straks een groot “chaosstan” te hebben gecreëerd. Een weinig aanlokkelijk vooruitzicht.

Disclaimers
Opvallend tijdens de Hard Assets Conferentie in New York was hoe sommige sprekers zich met disclaimers trachten te beschermen door te stellen dat niets moest worden geloofd van wat ze zo al te berde brachten. Een en ander uit angst voor represailles van de Amerikaanse finance cops. Sommige lieden waaronder bekende commentatoren als Doug Casey en Porter Stansberry hebben intussen eieren voor hun geld gekozen en zijn als “dissident” naar het buitenland uitgeweken. Ook Jim Rogers met Singapore als domicilie zal meer op z’n woorden moeten gaan passen wil hij in de V.S. niet in moeilijkheden komen.

Sociale onderdrukking
Naarmate de financiële vooruitzichten verslechteren wordt gevreesd dat de overheid zich met de verdere verkrachting van de koopkracht steeds meer zal bedienen van ‘social suppression’. Althans, dat is intussen het gevoel aan de overkant van de plas. Sociale onrust is het laatste dat de overheid beoogt, terwijl die juist opgesloten ligt in het huidige gevoerde monetaire beleid (geld bijdrukken en uitstellen van de afrekening!). Hoe langer dit uitstel voortzeult hoe groter het koopkrachtverlies. Hogere lasten “via de voordeur” en hogere inflatie “via de achterdeur” liggen ‘in the cards’. Voor Amerikanen en Europeanen zal het naast bescherming hiertegen zoeken zaak worden een deel van het vermogen in het buitenland veilig te stellen. Traditionele belastingparadijzen als Luxemburg, Zwitserland, Bahama’s, Caymen’s etc. geraken daarbij steeds meer binnen het bereik van de fiscale tentakels van de EU en de V.S. 

Nieuwe paniekgolf
‘Hard assets is the word’ zoals het in Amerika luidt. Dat wil niet zeggen dat de belegger nu alle papier terstond dient om te zetten in edelmetaal en andere strategische (onmisbare) grondstoffen (zie hiervoor mijn modelportefeuille). Rekening houdend met een tweede en wellicht zwaardere paniekgolf dan in 2008 dient de belegger (hoe tegenstrijdig ook) een flink gedeelte in cash aan te houden om straks van die tweede val gebruik te kunnen maken. Deze val ligt in het verschiet omdat het gros “van de meute” zich nog niet bewust is van het naderende onheil. In casu, het huidige monetaire systeem ligt in feite al op z’n gat. De vraag is niet óf maar wánneer de handdoek in de ring wordt gegooid. Op sommige delen ervan kun je al doorheen kijken!

Aanzuigend moeras
De burger wordt nu zoals in het geval van Griekenland voorgehouden dat we “dit probleem” meer tijd dienen te geven. In de V.S. heet dit intussen een ‘false lull’ (foute pauze). Maar zonder schuldsanering c.q. herstructurering c.q. afstempeling zal geen enkel land met een onevenredig groot begrotingstekort (dat toeneemt naarmate de rente verder oploopt) en een staatsschuld evenredig aan dan wel groter dan het bruto binnenlands product ooit in staat zijn aan haar betalingsverplichtingen te voldoen. Sterker, een dergelijk land verzinkt steeds verder in een aanzuigend moeras. Het is om deze reden volstrekt onverantwoord met pappen en nat houden door te gaan. Beleidsmakers zitten intussen met samengeknepen billen om er maar niets van te hoeven laten “ruiken”.

Après nous le déluge
Derhalve wordt ons door de “hotemetoten” voorgehouden dat het huidige pad het enige bewandelbare is “zonder dat het vingers kost”. Er wordt echter niet bij verteld dat bij ongewijzigd beleid straks niet alleen onze hand er af moet maar ook die van onze kinderen. Kortom, een pijnlijke afloop. Nogmaals, degenen die zich hiertegen voldoende hebben “bewapend” hoeven zich veel minder zorg te maken. Het gaat immers om het overleven na het ‘après nous le déluge’ van het papiergeld.

Navrant
Niettemin bestaat de kans dat door ‘uncle’ Ben tegen eind juni nog eens “alles uit de kast wordt getrokken” om te laten zien dat hij nog steeds ‘on top of all problems’ staat en niet andersom. Dat wil zeggen dat er een einde komt aan de “QE emissie” om daarna de rente te zien oplopen en de beurs met de grondstoffen inclusief edelmetaal in samenhang met de afzwakkende economische groei te zien dalen. Dat is weliswaar goed voor de inflatie maar slecht voor de werkgelegenheid, de inkomens, het vastgoed en de schulden.

Alles opgeteld en afgetrokken zal hij uiteindelijk zoals in mijn vorige column reeds aangeduid zijn schaakmat moeten toegeven. Bernanke rest dan nog slechts de geldsluis opnieuw open te zetten teneinde de schulden te laten verdampen. Daarbij zal ook de rest van de wereld het niet droog houden. Tenminste kan hij dan stellen er alles aan gedaan te hebben om in lijn met z’n voorgangers de Amerikaanse alsook de wereldeconomie naar de ratsmodee te hebben geholpen. De “geijkte” ophoging van het schuldenplafond en “het opeten” van de pensioenen van de overheidsdienaren maken dit proces des te navrant.

Een aantal grote beleggers hebben reeds op het stoppen van de QE geanticipeerd door nu afscheid te nemen van goud, zilver en grondstoffen in het algemeen om straks weer op een lager niveau in te stappen. Dit zou wel eens de laatste relatief goedkope instap kunnen zijn.

Olie op de golven
Tijdens een speech in New York ter gelegenheid van de introductie van Andrew Ross Sorkin’s boek ‘Too Big to Fail’ liet minister van Financiën Timothy Geithner zich ontvallen dat hij er zeker van is dat zich een nieuwe financiële catastrofe zal voordoen als het schuldenplafond niet zou worden opgehoogd. Hij legde de schuld van deze vertraging bij de timid politicians. Hij benadrukte bovendien dat ‘Americans as a group borrowed a huge amount of debt’. Hij legt hiermee de schuld niet bij de grote financiële instituten en wast zijn handen alvast op voorhand in onschuld zoals Pontius Pilatus dat 2000 jaar geleden ook al deed.

Toen Sorkin hem vroeg waarom er nog geen bankiers naar de gevangenis waren gestuurd voor hun rol in de meltdown in 2008, antwoordde hij: ‘it’s not over yet; this chapter is not written and too premature for judgments on that; taking too much risk and making stupid mistakes may not be a crime’ (het is nog niet voorbij; dit hoofdstuk moet nog geschreven worden en het is nog te vroeg voor een oordeel; te veel risico nemen en stomme fouten maken hoeft nog geen misdaad te zijn). Hoe geloofwaardig kun je nog zijn door tenslotte de  kredietwaardigheid van de V.S. niet in twijfel te trekken, een mening die overigens werd gedeeld door Richard Haass, voorzitter van de Council on Foreign Relations (wat dit orgaan dan ook moge voorstellen).

Kortom, een bedroevende voorstelling van zaken. Nieuw beleid en visie mag je van deze minister niet verwachten. Hij bereid zich reeds voor op z’n exit strategie.

Robert Broncel

Copyright, 17 mei 2011
 

 
 

<< vorige

volgende >>

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2011 © Robert Broncel