WAARSCHUWING!
(18 juli 2011)
 

Pas na 10 jaar van onverantwoord hoge budgettaire tekorten resulterend in dito hoge staatsschulden (V.S. EU en Japan) en daarbovenop banken die moesten worden gered, begint ook hier te lande het besef door te dringen dat het met de koopkracht van het papiergeld wel ‘es een gelopen zaak zou kunnen zijn.

Dit onderwerp is als ‘Leitmotiv’ in mijn columns dikwijls aan de orde gekomen. De richting van het edelmetaal als spiegel van de geldontwaarding bleek wel degelijk wegwijzer te zijn. De niet te stuiten opmars begon zich vanaf 2004 rond de stand van $400 af te tekenen en duidt op een meer dan een sluimerend default proces van de munt. Om die reden is gepoogd om het goud en zilver op de COMEX in New York onder druk te houden. Deze vorm van voodoo manipulatie vermocht evenwel niet de vraag vanuit het Midden- en Verre Oosten te stillen toen “onze” centrale banken nota bene nog aan de verkoopzijde stonden. In de Westerse wereld liet men zich aanvankelijk nog in slaap sussen met Alan Greenspan’s “gevleugelde woorden” dat goud was verworden tot niet meer dan een ‘barberic relic’. De dollar had immers de rol van het goud overgenomen en die stond toch gewoon “borg” voor een veilig internationaal monetair systeem? Deze borgstelling is intussen wel achterhaald!

Opm. de blauwe en groene lijn geven het 14- en 200-daags gemiddelde aan.

“Run” op edelmetaal

De besluiteloosheid om spijkers met koppen te slaan bevestigt de politieke tegenzin en het gebrek aan visie om de monetaire (lees: schuld) problematiek tot oplossing te brengen. De enige oplossing in 2008 was herstructurering van de toen reeds uit de hand gelopen schulden in plaats van schuld met schuld te blijven “pamperen”. Maar ook toen al viel de schuldenberg niet meer zonder aanzienlijke “pijn” te saneren. Elke symptomatische oplossing bleek tot dusver een schijnoplossing te zijn. De schuldgroei en parallel daaraan de geldontwaarding zullen de “run” op edelmetaal blijven stimuleren, ongeacht welke prijs wordt neergezet.

Omdat de huidige monetaire “ceremoniemeesters” vanzelfsprekend niet voor de optie van een adequate herstructurering (impliciet verarming) durven te kiezen, is een vlucht in edelmetaal dan ook even logisch als je warmer aankleden naarmate de temperatuur daalt.

Confiscatie risico

Echter bij aankoop van winterkleding is men niet verplicht zich te legitimeren en een kopie van het legitimatiebewijs in de kledingwinkel achter te laten. Dat geldt niet voor edelmetaal! Ter voorkoming van witwassen is legitimatie verplicht. Wel staat het tot dusver iedereen vrij zich te beschermen tegen koopkrachtverlies. Anders wordt het wanneer de burger straks op straffe van sancties tegen betaling in nagenoeg waardeloos “behangpapier” z’n edelmetaal en eventuele (andere) buitenlandse activa (à la 1933 in de V.S.) dient in te leveren.

Daar de centrale banken in het verleden te veel “niet renderend” goud hebben verkocht zal confiscatie bittere noodzaak blijken te zijn om een nieuw monetair systeem met voldoende “onderpand” van de grond te krijgen. Dat onderpand zal vooral uit het aloude ruilmiddel moeten bestaan waarin grondstoffen als eerste zullen worden uitgedrukt. De rol van de dollar als reservevaluta wordt daarmee tegelijk ten grave gedragen. Echter, zolang China met een officieel gemelde goudvoorraad van nog geen 1.100 ton nog niet het vermeende niveau van 8.100 ton in Fort Knox weet te evenaren, is “remonetarisering” van het goud de eerstkomende jaren niet waarschijnlijk. Op wereldschaal ligt de jaarlijkse goudproductie op ca. 2.500 ton, waarvan China jaarlijks tot dusver ca. 14% produceert. Tussentijds dient het land bovendien de dollar” buffer” nog af te bouwen. Een en ander impliceert dat extend and pretend, delay and pray voor alle partijen vooralsnog het te verkiezen credo lijkt te zijn, maar de rente?

Een nieuwe goudkoppeling is alleen mogelijk als de centrale bank ook daadwerkelijk goud bezit. Daar het privébezit de koopkrachtongelijkheid in de hand werkt, slaat de staat middels confiscatie twee vliegen in één klap, ervan uitgaande dat de euro straks eveneens “extinct” is.  

In Nederland bestaat er al een wet (het Noodwetje uit 1978) die confiscatie mogelijk maakt maar ook binnen de EU alsmede in de V.S. worden hiertoe volgens ingewijden aanzetten gegeven. Kennelijk werd er middels dit Noodwetje destijds (toen de goudprijs ook sterk steeg) reeds rekening gehouden met een mogelijk nieuwe koppeling. Voor de staat is het een ‘conditio sine qua non’ om tegen die tijd over zoveel mogelijk van het gouden “goedje” te beschikken. Hoe meer er “in de kelder” ligt hoe lager de koppelingsfactor en hoe geringer de pijn van de plotse koopkrachtdaling. Op zich valt daarvoor iets te zeggen maar dan is het kalf van de koopkracht reeds verdronken.

Met een dergelijk scenario in de toekomst dient dus reëel rekening te worden gehouden. Hoewel nu nog niet opportuun zou een groeiend koopkrachtverlies (oplopende prijzen en toenemende lasten) voor een “aanstormende ploeg” nieuwe beleidsmakers straks aanleiding kunnen zijn om koopkrachtstabiliteit in haar verkiezingsvaandel te gaan voeren.

Stel dat dit Noodwetje om bovengemelde redenen op goed moment in werking treedt dan dient men zich voor te stellen dat het bezit aan edelmetaal en (andere) buitenlandse activa door de staat inderdaad tegen dagkoers in waardeloos “papier” wordt uitbetaald óf belast. Zoals in de V.S. in 1933 het geval was, volgt dan daarop een herijking van de koopkracht (in de vorm van een nieuwe “gouden standaard”). Het goud werd destijds na confiscatie met ca. 65% opgewaardeerd en de koopkracht dienovereenkomstig afgewaardeerd. De prijsstijging bedroeg ‘over night’ 65% en dompelde een groot deel der bevolking in armoede: depressie!

Gezien de huidige steeds verder uitdijende schuld ligt een veelvoud van deze verhoging in het verschiet. Het percentage van de ophoging van de goudprijs zal zich dan wederom omgekeerd evenredig verhouden tot de daaruit voortvloeiende koopkracht. Dat lijkt nu nog ondenkbaar.  

Maar: om deze reden geen edelmetaal (meer) kopen, is evenmin een optie omdat je daarmee een verdere stijging tot aan het moment van de confiscatie misloopt en minder hebt in te leveren. Ook bij een verdere stijging van het edelmetaal is er ‘no way’ sprake van een bubbel, ja, van een “papier”bubbel! Als zodanig werd George Soros’ suggestie van een goudbubbel eerder dit jaar onjuist opgevat. Zijn portefeuille ‘reshuffle’ in maart onder aanzienlijk meer afstoot dan aankoop versterkte die goudbubbel gedachte. Deze beslissing was louter ingegeven in afwachting van de niet ongebruikelijke terugval in voorjaar en zomer. Deze terugval is nu als gevolg van politieke vraagtekens uitgebleven en bleef de trend opgaand.

Wat is wijsheid?

Voor zover men nog geen goud en/of zilver in welke vorm in bezit heeft, luidt het advies onverkort: kopen, met voorkeur voor aandelen! Maar wat te doen onder dreiging van een mogelijke confiscatie in de toekomst? Edelmetaal in het buitenland aankopen is een optie zoals bijvoorbeeld vastgoed, mits de fiscus hiervan afweet. Confiscatie van buitenlands bezit mag lastig blijken maar je kunt er wel voor belast worden. De fiscus dreigt echter instrument van een niet langer betrouwbaar te achten centrale overheid te worden.

Het bovenstaande dwingt je welhaast om naar andere wegen uit te zien. Deelnemers in mijn Strategische Modelportefeuille ontvangen hierover advies. De meest veilige route wordt hierin aangegeven. Waar een ‘escape’ voor Amerikaanse onderdanen intussen nagenoeg is “dichtgetimmerd”, kunnen wij Nederlanders nog steeds waar dan ook een buitenlandse rekening openen. In de toekomst kan dit uiteraard wel moeilijker worden gemaakt.

Robert Broncel

Copyright, 18 juli 2011

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2011 © Robert Broncel