|
Als goud “fout” is dan moet geld toch goed zijn?
Simpele vragen die nog steeds zonder voldoende nadruk worden
gesteld. Bovendien aan wie (beleidsmakers) moet je ze voorleggen
in de zekerheid dat je geen of een vriendelijk doch niet
inhoudelijk antwoord krijgt? Conclusie? Zij weten het – dat is
nu wel gebleken! Juist om die reden blijft het antwoord uit. Wij
mogen slechts de vinger opsteken om vervolgens niet zonder
morren straks met een andere regering tegen “de uitwassen” aan
te hikken en…… te slikken!
De overheersende issues zijn nog steeds niet weg
te denken:
-
Waarom zijn met name de West-Europese landen in 1971 zo
braaf meegegaan met het Amerikaanse besluit om de dollar
zonder enige verdere verankering los te koppelen van het
goud, resulterend in zwevende valuta’s? Antwoord: de
Amerikaanse defensieparaplu tijdens de Koude Oorlog.
-
Waarom hebben deze landen als gevolg daarvan toegestaan dat
de V.S. middels hun gewillige drukpers altijd gratis in het
buitenland hebben kunnen shoppen? Antwoord als boven.
-
Waarom hebben de West-Europese centrale banken gehoor
gegeven aan het Amerikaanse verzoek om eind jaren ’90 op
bodemprijzen gouduitverkoop te houden? (goud werd
bestempeld tot niet meer dan een ‘barberic relic’).
Antwoord: de daling van de dollar moest niet leiden tot
afnemend vertrouwen in de functie van de reserverol.
-
Waarom zijn de Aziatische landen dan zo happig al het goud
bijeen te sprokkelen wanneer en waar het zich maar aandient?
Antwoord: van oudsher werd in deze regio goud als de
grootste sociale zekerheid en veiligheid beschouwd.
-
Waarom wordt er zo geheimzinnig gedaan over goudtransacties?
Antwoord: om de goudprijs niet in positieve zin te
beïnvloeden.
-
Waarom dient ons goud zoveel mogelijk in de V.S. gestald te
blijven, terwijl de koude oorlog toch ruimschoots voorbij
is? Antwoord: om “het spel” op de COMEX gaande te houden.
-
Met alle schuld op onze schouders, hoe in hemelsnaam kunnen
lastenverzwaringen ons ooit uit deze economische neergang
trekken? Dit antwoord is ook bekend: economische groei maar
waar haal je die vandaan als zowel de V.S., de EU, het V.K.
alsmede Japan ondanks alle QE in de afgelopen jaren maar een
minimale tot zeer gematigde groei hebben laten zien; de
groeicijfers dienen bovendien gepimpt te worden middels een
reële (?) voorraadvorming én zonder de inflatie mee te
nemen.
Is het niet zo dat deze issues in feite de aanzet
hebben gegeven tot de diepste monetaire crisis die z’n weerga in
de wereldgeschiedenis niet kent? Ligt het dan niet voor de hand
dat “onze” beleidsmakers niet verder komen dan slechts
symptoombestrijding?
Als schulden niet worden verrekend, vereffend,
geherstructureerd dan wel afgestempeld dan zal geen enkele
economische groei opgewassen zijn tegen de huidige
schuldproblemen, met “slechts” een directe monetaire tijdbom
in zicht.
De “voorhoedegevechten” lijken zich intussen al
aan te dienen nu de Fed heeft besloten toch enige tapering
in te zetten als gevolg waarvan diverse valuta verzwakten
tegenover de versterkte vraag naar dollars. Dit geldt met name
de opkomende landen w.o.:
-
Brazilië - reaal met min 14,2% sinds begin dit jaar
-
Indonesië - rupia met min 24%
-
India - rupie met min 13,5%
-
Turkije - lira met min 17%
-
Zuid-Afrika - rand met min 21,5%
Maar ook de Australisch dollar daalde met min
16%, de Canadese dollar met min 7% en de yen (geholpen door
Abenomics) met zelfs meer dan 20%. Alleen de Chinese munt bleef
ondanks een kapitaalvlucht van bijna $100 biljoen vrij goed
liggen. Dit gold ook voor de euro die weer door de Fed “op
stand” wordt gehouden. Voor de V.S. worden de grondstoffen op
deze wijze goedkoper, terwijl de export naar Europa als grootste
afzetmarkt er niet onder lijdt.
Onhoudbare goudprijs
Terwijl we ons wentelen in bergen ongedekte
schuld en digitaal papier blijkt de enige monetaire barometer in
het spektakel van het COMEX casino nog steeds verder neerwaarts
bijgesteld te kunnen worden. Volgens edelmetaalmarktspecialist
bij uitstek Andrew Maguire (op wie in 2011 in Londen een niet
geslaagde aanslag werd gepleegd) kan de divergentie tussen de
‘longsiders’ en de ‘naked short sellers’ niet lang meer
volgehouden worden, zeker niet op het huidige niveau rond $
1.200. ‘This physical latency will catch up in a very disorderly
way the moment the downside momentum wavers’ (dit fysieke euvel
wordt op een zeer wanordelijke manier ingehaald op het moment
dat het neerwaarts gerichte momentum zich keert). Het draait
thans om honderden tonnen per week terwijl de prijs daalt, de
aandelen nog slechts een ‘bargain’ zijn en steeds meer
producenten in moeilijkheden komen te verkeren. Om deze reden
acht Maguire het huidige niveau van $1.200 absoluut onhoudbaar,
niettegenstaande sombere uitspraken van Goldman Sachs ‘and the
likes’.
De voortdurende ‘backwardation’ (futures prijs
lager dan de dagprijs) is meer dan indicatief voor de
onhoudbaarheid van deze situatie. Bij een verder te verwachten
lagere goudproductie zullen de westerse bankiers naar andere
fysieke bronnen moeten uitzien (hetgeen al gebeurt) om dit spel
gaande te kunnen houden. China weet onderwijl van deze
ontwikkeling een dankbaar gebruik te maken zonder overigens
bekend te maken hoeveel goud er intussen bijeen is gesprokkeld.
Volgens Julian Philips, een andere specialist en volger van de
Chinese activiteiten via de Shanghai Gold Exchange, zou het land
in het afgelopen jaar tot en met november 2.000 en 2.800 ton
hebben ingeslagen inclusief de eigen productie van ca. 430 ton,
zonder overigens ooit een gram te verkopen!
Regelrechte tijdbom (2)
Met een terugblik op het verleden stond de
goudprijs tot 15 augustus 1971 nog op $35 per troy ounce
gefixeerd om na loskoppeling met heftige bewegingen door te
slingeren naar $850 in januari 1980 toen er middels een fors
hogere rente tot zelfs boven 20% een einde kwam aan die
stijging. Opmerkelijk was dat de centrale banken vanaf het
dieptepunt rond 1998 hun goudvoorraden begonnen te verkopen
(“het goud deed immers niks!”), waarop de goudprijs juist weer
aantrok. Voorts nadat in 2008 alle vermogenscategorieën onderuit
waren gegaan was het juist edelmetaal dat het eerst weer aantrok
tot het piekniveau van $1.920 in september 2011. Oorzaak: gebrek
aan vertrouwen in het monetaire systeem. Vanaf dat moment werd
het zwaarste (long/short) manipulatiewapen op de COMEX in gang
gezet. Het neerwaarts manipuleren van de goudprijs is alleen
succesvol als alle centrale banken dit spel meespelen maar niet
als de Aziaten, Arabieren en de Russen zich juist zwaar aan de
koopzijde bevinden. Deze breuk in ‘policy’ vormt eveneens
een regelrechte tijdbom.
Als westerse centrale banken op goed moment
blijken niet over het goud te beschikken dat ze zeggen te hebben
dan zal de reputatieschade en het vertrouwen in het ‘fiduciaire’
geld onherstelbaar beschadigd worden met grote gevolgen. Als
goud opnieuw de sleutelrol krijgt in het mondiale monetaire
systeem dan heeft de gehele wereld de grootste bezitter van goud
(China) maar te volgen zoals dat ook in de vorige eeuw ten
aanzien van de V.S. gold.
Zwaar toekomstig koopkrachtverlies
Voor ons in de westerse wereld zal het optredende
koopkrachtverlies van de diverse nationale en internationale
munten zich recht evenredig vertalen in de dan vigerende prijs
van het goud. Om tegen die tijd nog aan goud te komen zullen
“alle jaszakken worden leeggeschut” zoals dat nu al het geval is
met de goud ETFs. De bitcoin noch een “gouden” 3-D printer
zullen daaraan ook maar een ‘bit’ kunnen veranderen.
Robert Broncel
Copyright,
22 december 2013
PS. op mijn laatste column
INZICHT BIEDT UITZICHT gericht aan
de financiële redacties van de landelijke dagbladpers ontving ik
twee reacties, te weten van het F.D. met de mededeling dat deze
“geen toegevoegde waarde” bezat terwijl de NRC me uitnodigde te
solliciteren; toen ik naar “de spelregels” vroeg, bleef een
antwoord tot dusver uit.
“Ten einde raad” gaat ook deze column opnieuw
naar de belangrijkste politici. |
