Header

Columns 2015 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004

DE VAL VAN DE PETRODOLLAR
(8 april 2014)

 

Met de woorden ‘we will know the day is approaching when oil producing countries demand gold, or its equivalent, for their oil rather than dollars or euros’ refereerde oud presidentskandidaat Ron Paul aan het systeem van de petrodollar. Dat systeem vormt sinds de breakdown van Bretton Woods de belangrijkste pijler van de US$ status als ’s werelds premier reserve valuta.

 

Echter vanaf de afkondiging van de sancties tegen Rusland gaan er in dat land steeds meer stemmen op om de gehele grondstoffenhandel (Rusland is de grootste grondstoffenproducent) uit de dollarsfeer te trekken. Immers, elk land ter wereld dat grondstoffen nodig heeft, dient eerst dollars aan te kopen alvorens een transactie te kunnen aangaan. De enige uitzondering hierop is de V.S. die met een “willige” drukpers sinds 1971 alles maar dan ook alles gratis heeft kunnen importeren en voorts op kosten van de gehele wereld wereldwijd (naar willekeur) de militaire politieagent kon spelen. Hier past slechts sprakeloosheid tenzij vanuit Europa bezien de prioriteit lag/ligt bij de Amerikaanse defensieparaplu.  

 

Zoals in deze column al enige malen aan de orde kwam, heeft China reeds in 2012 bij de BRICs een aanzet gegeven om het onderlinge handelsverkeer buiten de dollar af te wikkelen. Dat betekent nog niet het einde van de dollar suprematie. De jongste sancties jegens Moskou dragen evenwel bij tot een verdere stimulans in die richting. Diverse coryfeeën in Rusland dringen nu aan om plannen te ontwikkelen teneinde de dollar buitenspel te krijgen. De belangrijksten hiervan zijn Poetin’s economisch adviseur Sergei Glaziev alsmede Igor Sechin, CEO van Rosneft, Rusland’s grootste oliemij en persoonlijk vriend van Poetin. Verder op Rusland’s 24 uurs nieuwskanaal meldde de Russische minister van Economische Zaken Alexei dat Russische energiemaatschappijen de dollar in de ban zouden moeten doen. Maar ook Andrej Kostin, CEO van de Russische staatsbank, had begin maart al aangegeven dat giganten als Gazprom, Rosneft en Rosoboronexport (Rusland grootste wapenproducent) vrij baan zouden moeten krijgen om in roebels te handelen. Er dient echter wel nog een mechanisme (handelsplatform) geformeerd te worden om zulke transacties te kunnen faciliteren.

 

Rosneft zou in dit opzicht het voortouw kunnen nemen daar het zeer recent een serie grote contracten met China heeft afgesloten en op het punt staat ook een jumbo deal met India af te ronden. Volgens persbureau Reuters staat er bovendien een goederen (wapens?) voor olie transactie op de rails met Iran ter grootte van 500.000 vaten per dag, bestemd voor de  wereldmarkt. Een en ander vergroot de kansen op een petroroebel, zeker als andere olie- en gas producerende naties w.o. Saudie-Arabië ook in deze richting zouden gaan denken. Kortom, de Russen beschikken over voldoende ammunitie voor een ‘mutual assured destruction’ zoals Jim Rickards, één van de belangrijkste insiders op internationaal monetair terrein, het uitdrukte. Rusland met China beschikken thans over voldoende potentieel om zich niet langer bij de strapatsen van met name de V.S. neer te leggen. Rickards doelde daarbij op het eindeloos geld bijdrukken zonder dat je bankroet gaat. Ron Paul gaf met zoveel woorden aan dat dit moment steeds dichterbij komt.

 

Verder realiseren de politici in het Westen zich veel te weinig dat Rusland de voormalige Sovjetrepubliek Oekraïne middels allerlei in- en uitvoer beperkende maatregelen w.o. verhoging van de gasprijs (gebeurt al) eindeloos in de houdgreep kan nemen. Natuurlijk zal men daarvan in Oost-Oekraïne de nadelen ondervinden maar niet als Rusland zorgt voor compenserende maatregelen. Het opstoken van het vuurtje aldaar lijkt reeds een vingerwijzing te zijn. Het resultaat is dat wij in het Westen daarvoor de rekening gepresenteerd krijgen zolang we dit land aan onze borst blijven koesteren. Daarbij zal Poetin evenmin schromen het Westen als “club” uit elkaar te spelen.

 

Intussen zitten we hier al met genoeg eigen problemen opgescheept waarvoor nog steeds geen adequate oplossing is gegenereerd. Het is niet voor niets dat Christine Lagarde bij Mario Draghi aandringt op maatregelen die de deflatie moeten tegengaan. Immers, zo lang de commerciële banken hun kredietlijn min of meer droog laten staan, zal er geen nieuw geld in het economische circuit vloeien en kan er geen sprake zijn van enige significante economische groei die zo hard nodig is om de schuld een beetje af te bouwen. Zonder krediet gaat het immers niet, ondanks alle mooie oppeppende geluiden.

 

Tegelijkertijd zit Fed voorzitter Yellen met de gebakken peren van nog meer tapering op het planbord en tegelijk moet proberen om de rente laag te houden. Bijgevolg moest er worden afgestapt van het stringente werkloosheidscijfer en meer gekeken worden naar een breder palet van economische parameters. De beurs- en bondmarkten mogen er uiteraard niet onder lijden, want waar moet al het overtollige geld anders naar toe? Kortom, zonder een adequaat uitsluitsel - en dat is er niet(!) - begint het Westen haar lot steeds meer in de eigen strop te hangen. Het is op zich al frappant dat deze ontwikkeling zich sinds 2008 heeft weten staande houden. Echter, dat was vooral dankzij even stringente als manipulatieve operaties die naarmate de tijd vorderde ons in termen van koopkracht steeds duurder zullen komen te staan. Immers, geen markt – obligaties, aandelen, energie, edelmetaal en andere grondstoffen kent nog het mechanisme van vraag en aanbod waarvan de prijs de functie is. Alle prijzen worden à la het voormalige communistisch systeem van bovenaf gecontroleerd c.q. gemanipuleerd, hier en daar met assistentie van de National Stasi Agency (NSA) totdat de wal het schip keert.

 

Niet dat je mag verwachten dat de directe inleiding daartoe wel eens in Saudi-Arabië zou kunnen liggen waar men intussen de buik meer dan vol heeft van de Witte Huis politiek w.o. de versoepeling van de sancties tegen Iran en de ‘no show’ jegens Syrië. Onthullend was het laatste bezoek van Obama aan koning Abdullah die hem de toegang tot het gezamenlijke diner ontzegde. Kennelijk had hij niet diep genoeg gebogen. Tegelijk realiseert men zich in  dat land dat de geostrategische interesse voor het Midden Oosten in de V.S. met de schalievondsten “in eigen tuin” tanend is geworden. Kortom, ook deze ontwikkeling draagt allerminst bij tot een bestendige rol van de petrodollar.

 

Robert Broncel 

 

Copyright, 7 april 2014

 

CC. premier Mark Rutte

 
 

 

<< vorige

volgende >>

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2011 © Robert Broncel