|
Wat ‘onze lieve heer’ verhoede is
dat beleggers in edelmetaal geen “gouden bergen” meer mogen
verwachten van hun bezit in welke vorm dan ook. Echter,
voortschrijdend inzicht gebiedt me onder de huidige steeds
bizarder wordende omstandigheden “enige” bijstelling aan te
brengen.
Op het gevaar af als “warm”
pleitbezorger van het edele “goedje” mijn geloofwaardigheid te
verliezen dien ik beleggers te wijzen op mogelijk onvoorziene
ontwikkelingen.
De centrale banken zijn
vooralsnog in staat gebleken het monetaire systeem middels QE in
stand te houden niettegenstaande een uitputtend
koopkrachtverlies van de dollar, euro en yen. De hierin
uitstaande schulden belopen intussen ruimschoots het totale
bruto mondiale product, die het huidige monetaire systeem tot
een absolute farce hebben gemaakt en daarmee tot de afgrond
hebben weten te brengen. Dit werd zojuist nog eens bevestigd
door voormalig ECB bestuurslid Jürgen Stark tijdens een
bijeenkomst in het Ludwig von Mises Instituut in München (de
lezers van mijn column intussen wel bekend) die ook sprak van
een pure fictie.
De centrale banken zijn er tot
dusver vooralsnog in geslaagd om middels QE de rente en het
edelmetaal onder hoge druk laag te houden.
QE wordt thans in de V.S.
afgebouwd totdat de rente gaat stijgen, waarmee de wal het schip
zal keren. Immers, elk procentpunt rentestijging draagt bij tot
ophoging van de staatsschuld. Tegelijk dient de imago”bal” van
de dollar als reservevaluta hoe dan ook in de lucht te worden
gehouden, hetgeen alleen mogelijk is middels het sterk
neerwaarts manipuleren van de (papieren) goudprijs in New York.
Naar is gebleken raken de centrale banken steeds verder
“uitgeleased” en daarmee doemt het moment dat de COMEX
uitgespeeld raakt. Zover was het het al bijna ruim een jaar
geleden toen de ETF’s werden leeggeschud.
Met de extreem lage korte rente
als prijs van het kapitaal hebben de centrale banken
officieel erkend dat ons geld qua koopkracht geen bal meer
waard is. Het vreemde is dat formeel dit verschijnsel door de
financiële markten nog steeds niet als zodanig wordt onderkend,
terwijl dit gegeven al sinds Lehman open en bloot “op straat
ligt”. De lage rente geldt voor de beurs als een soort
“godsgeschenk” waarmee het generale beursbeeld volledig wordt
vertroebeld en de stijging nóg niet van ophouden weet. Daarin
schuilt ook een flink deel pensioengeld.
Gelet op de ontwikkelingen sinds
het dieptepunt in maart 2009 is de beurs intussen ruimschoots
verdubbeld zonder dat de onderliggende schuldenproblematiek
annex het bankenfailliet is opgelost. Oh ja zeker, het
Amerikaanse bankensysteem werd door de Fed een drijfanker
uitgereikt resulterend in “een zooitje” onverkoopbaar
staatspapier op de Fedbalans.
China heeft tot september 2011
dat Amerikaanse staatspapier braaf opgekocht in ruil voor export
maar is daarmee gestopt, ook al om de binnenlandse consumptie
een ‘boost’ te geven. De Chinese markt verkeert thans in een
transitieproces als gevolg waarvan de groei enigszins
terugloopt. Bovendien hangt daar intussen ook een stevige
kredietwolk boven de markt van ruim $25 biljoen maar in grootte
onvergelijkbaar met de ruim $220 biljoen schuld in de V.S.
(inclusief ongedekte verplichtingen op het terrein van de
pensioenen en de zorg) en ook nog iets minder dan de ruim €28
biljoen uitstaande schuld in Europa. Om van de Japanse
staatsschuld ad ruim 200% van het BBP maar te zwijgen.
De ineenstorting van het
monetaire systeem zal een groot ‘changement de decor’ teweeg
brengen, implicerend dat de huidige generatie beleidsmakers (al
dan niet) geruisloos het zinkende schip zal moeten verlaten en
worden vervangen door een nieuw cohort dat schoon schip zal
moeten maken om het marktvertrouwen te herwinnen. Vergelijk het
maar met de aanzet tot de Franse Revolutie nadat Louis X1V en
z’n Marie Antoinette hun financiële hand hadden overspeeld en de
rekening bij de bevolking hadden neergelegd. Dat kostte hen
letterlijk de kop. Frankrijk moest vanuit het niets weer worden
opgestart en wat diende daartoe beter dan een oorlog? Napoleon
had zich een enorme oorlogsbuit voorgesteld maar vond bij de
laatste slag letterlijk z’n Waterloo.
Met of zonder oorlog zal er een
nieuw monetair systeem moeten worden gecreëerd dat nu de gehele
wereld dient te omvatten. Dat kan alleen en uitsluitend middels
een verankering middels het echte geld, waarvan Aristoteles al
ruim 2000 jaar geleden in goed Grieks verkondigde: ‘who owns
the gold, rules the world’. Hoe die verankering de facto zal
uitpakken en welke valuta daarin een hoofdrol zullen spelen, is
nog in nevelen gehuld. Wel staat vast dat de Chinese munt een
aanzienlijk belangrijkere rol toebedeeld zal krijgen, met name
op het moment dat de Chinese centrale bank bekend maakt hoeveel
“hard” goud zich daar daadwerkelijk in de “onderaardse gewelven”
bevindt.
Bij het ontvouwen van een
dergelijk scenario heeft de terugkeer van de rust op straat de
hoogste prioriteit. Teneinde die rust te doen weerkeren, zal er
dus nogmaals in de eerste plaats een nieuw monetair systeem
geïnstitutionaliseerd dienen te worden. Daarbij moet je er van
uitgaan dat ook onze centrale bank haar goud (goeddeels) heeft
verkwanseld. Goud was toch niet meer dan een barberous relic?
(Alan Greenspan!) Te dien einde zal de staat gehouden zijn
linksom of rechtsom opnieuw over zo veel mogelijk edelmetaal dan
wel over andere middelen met koopkracht te beschikken. Wanneer
blijkt dat de kelders leeg zijn, zal dat edelmetaal wettelijk
door de burgers (tegen kwijting van de koopkrachtloze
aankoopsom) moeten worden opgehoest voordat het nieuwe monetaire
spel kan worden meegespeeld.
Weigering zoals een zwarte
bankrekening zal dan ongetwijfeld op sanctie stuiten. Althans
dit geldt voor het fysieke gedeelte. Anderzijds kan de staat je
niet dwingen je aandelen in edelmetaal te verkopen maar
eventueel wel te belasten. Dat wordt lastiger naarmate dit bezit
zich in het buitenland bevindt waar ook belasting wordt
afgedragen. Maar voorts is het evenmin ondenkbaar dat Karl Marx
uit zijn schaduw treedt in de vorm van nationalisatie van de
mijnbouwsector voor zover althans sprake is van productieve
mijnen. Immers, na een implosie van een monetair systeem tellen
alleen de ‘hard assets’ nog.
Ontvangen op 27 mei j.l.: China
doet opnieuw een poging de edelmetaalactiviteit naar zich toe te
trekken door de binnen de staat opererende Shanghai Gold
Exchange (SGE) een nieuw ‘global’ handelsplatform te laten
opzetten, dat zonder meer de dominantie van de LBMA in Londen en
de COMEX in New York zal gaan aantasten.
ZILVER
Dit edelmetaal speelt naast een
beleggingsrol ook een substantieel industriële rol en zal naar
alle waarschijnlijkheid fysiek buiten schot blijven. Wel bestaat
de mogelijkheid van nationalisatie van zilvermijnen. In elk
geval dient hiermee rekening te worden gehouden zoals in het
geval van alle delfstoffen.
Degenen die fysiek zilverbezit
binnen de Nederlandse fiscale jurisdictie hebben liggen, dienen
rekening te houden met het bestaan van het Noodwetje uit 1978
(zie column
Waarschuwing) dat ook na de invoering van de euro nooit
gelicht blijkt te zijn. Het antwoord op deze vraag is Gerrit
Zalm als voormalig minister van Financiën mij nog steeds
schuldig!
Wanneer goud in een volgend
monetair systeem eenmaal een nieuwe rol toebedeeld krijgt, zal
de waarde hiervan hoogst waarschijnlijk door China worden
bepaald op een wijze waarbij de huidige berg Amerikaans waarde-
en fiatpapier in Chinees bezit qua koopkracht kan worden
verdisconteerd. Dat zal ongetwijfeld ook impact hebben op de
zilverprijs die wellicht kan terugkeren tot de oorspronkelijke
verhouding van 16 op 1 ounce goud i.p.v. de huidige ongewone
verhouding van 65 op 1. Na de verhoging van de goudprijs tot
xxxxxxxxxx zou de zilverprijs dus nog een extra slinger met een
factor van ruwweg vier kunnen krijgen.
Voorstelbaar is dat deze plotse
waardestijging een kolfje is naar de grijpgrage hand van
vadertje staat om met de geïncasseerde belastingopbrengst
geheven over het prijsverschil een aanzetje te kunnen geven tot
het creëren van een yuan valutareserve, nodig om een klein
beetje te kunnen meespelen in het nieuwe monetaire circuit. Dit
zou er op neer komen dat je als bezitter van zilver toch haast
gedwongen zou kunnen worden om dat bezit dan maar goeddeels te
verzilveren. Ook geen prettig vooruitzicht.
Dit zijn zo maar een paar scenario’s die zich
kunnen voltrekken nadat alle waardeparameters zijn weggevallen
en chaos ons deel dreigt te worden. Of het zover komt? Het
begint er steeds meer op te lijken nu “onze” beleidsmakers anno
2008 nooit een beter middel dan de geldkraan wisten te hanteren.
Met meer kennis van de geschiedenis zouden ze geweten hebben dat
dit een doodlopend pad is. Waarschijnlijk zou het dan nooit
zover gekomen zijn (Kondratieff).
Bovendien hebben de beleidsmakers in de V.S. er
blijk van gegeven zelfs de tijd van hun eigen grondwet niet eens
meer te verstaan. Immers heeft Thomas Jefferson als 3e
president niet verklaard: ‘the central bank is an
institution of the most deadly hostility against the principles
and form of our Constituion and deprives the people of their
property until their children wake up homeless in a country
their fathers had conquered’, vertaald: de centrale bank
is een instituut van de meest dodelijke soort tegen de principes
en opzet van onze grondwet en berooft de mensen van hun
eigendommen totdat hun kinderen dakloos wakker worden in een
land dat hun vaders hadden veroverd.
Tegenover dit gebrek aan kennis wisten “de
jongelui” anno nu in Washington naast de geldpers niet meer in
te brengen dan een NSA en een FACTA die al onze bewegingen tot
en met de slaapkamer inclusief al onze banktransacties weten te
volgen. Vluchten kan bijgevolg niet meer maar er zijn nog een
wel een paar ‘escapes’, waarop ik in dit bestek helaas niet kan
ingaan. Om met de bekende Russische schrijver Alexander
Soltzjenitsin af te sluiten: ‘A
state of war only serves as a perfect excuse for domestic
tyranny’.
Robert Broncel
Copyright, 28 mei 2014
|
