Als
De Financiële Telegraaf van 2 jan. j.l. in een artikel op pagina
25 rept van “optimisme over groei” en in dat zelfde artikel
‘goldy locks’ in het vooruitzicht worden gesteld dan ben je als
niet ingewijd lezer al snel geneigd hieraan enig geloof te
willen hechten.
Maar werden we nog niet zo lang geleden al achterhaald door
bijvoorbeeld de Wall Street crash in 1987, de Azië crisis in
1997, de tech wreck in 2001 of de bankencrisis ingeleid
door de val van Lehman in 2008? Wie had deze ontwikkelingen
voorzien? En wie had voorzien dat centrale bankiers daarop de
grootste financiële tsunami aller tijden over ons zouden
uitstorten om de economie weer op gang te krijgen? Dat we
daarmee de grootste koopkrachtverkrachting aller tijden op de
koop toe meekregen, daarover hoor je tot dusver nagenoeg niemand
totdat ………..!
Was
en is het niet zo dat de principale opdracht van centrale
bankiers luidt toe te zien op zoveel mogelijk
koopkrachthandhaving? Nu dat niet lukt, hoor je dan “onze”
beleidsmakers bijvoorbeeld toegeven dat een en ander bijdraagt
tot vergroting van de kloof tussen rijk en arm? Voor
klokkenluider Thomas Piketty (Kapitaal in de 21e
Eeuw) voldoende aanleiding zijn Légion d’Honneur onderscheiding
te weigeren, omdat de socialistische regering (contra dictio
interminis) in Frankrijk daartegen nog niets noemenswaardigs
had/heeft ondernomen!
Kennelijk om de aandacht af te leiden, wordt er ondertussen door
het V.S., het EU blok en Japan en commune liever
confrontatie met Rusland gezocht door voormalige
Sovjetrepublieken als Georgië, Moldavië en Oekraïne binnen de
Westelijke invloedssfeer proberen te brengen. Door sancties en
NAVO mankracht alsmede militair materieel in de Baltische staten
en in Polen in te zetten, wordt de spanning opgevoerd. Wie heeft
daar nu voordeel bij? Voormalig onderminister van Financiën
onder president Reagan, Paul Craigh Roberts omschreef deze
acties in één zijner laatste artikelen als: ‘The West, the
greatest cause of war in human history, stands stripped of all
legitimacy’ (het Westen vormt het grootste oorlogsgevaar in de
geschiedenis en heeft geen poot om op te staan). .
Voorts wordt er in de V.S. vanuit het niets een groeicijfer van
5% over het derde kwartaal (vorig jaar) uit de hoge hoed
getoverd. De groei zou te danken zijn aan meer banen, dalende
olieprijs, ontsparingen als gevolg van meer vertrouwen in de
toekomst(?) alsmede de lage rente, terwijl de huizenmarkt – de
belangrijkste groei trigger – toch allerminst een
opwekkend beeld te zien geeft. Met ruim 70 miljoen werklozen en
43 miljoen Amerikanen levend op voedselbonnen (John Williams’
ShadowStats) zou de Fed overwegen dit jaar over te gaan tot het
verhogen van de rente.
Volstrekt verslaafd aan ZIRP (Zero Interest Rate Policy) en QE (Quantitative
Easing) zal een oplopende rente evenwel de killer van de
economie blijken te zijn en tevens de immense schuldgroei
middels een hogere rente een verdere versnelling meegeven. Dat
is een ‘no go area’ met vergaande gevolgen! Wat
kunnen de Fed, de ECB of de BoJ nog doen? Niets(!) want alle
kruit is de facto verstookt terwijl ‘the point of return’ in de
vorm van schuldsanering al in 2008 is gepasseerd. Bovendien zou
een hogere rente de dollar een stroomstoot geven die als een
boomerang op de in dollars gedrenkte emerging markets
inwerkt.
Een
ander punt van grote zorg betreft het al maar doorgroeiende
derivatencomplex dat thans wordt geschat op een slordige 600
biljoen dollar of 600 met 12 nullen. Wat de meesten niet weten
is dat ruim 15% hiervan exposure heeft in de
energiesector. Wanneer de olieprijs in korte tijd halveert, zou
dat toch zichtbaar moeten worden middels de nodige beroering in
de derivatenarena. Niets daarvan, zelfs niet nu de gehele
commoditymarkt als gevolg van de gedaalde vraag onder flinke
druk is komen te staan.
Voor de Russen is dat een dubbel pijnlijke ervaring. Teneinde de
negatieve economische groei enigszins een halt toe te roepen
wordt er nu extra olie en gas uit de bodem gepompt. Een verder
dalende olieprijs ligt bijgevolg in het verschiet. In een proces
van dalende commodity prijzen als gevolg van afnemende vraag en
afnemende groei in de opkomende markten alsmede de 0-groei in
Europa kan het niet anders dan dat zich steeds meer spanning in
de derivatensector ophoopt met de vraag hoe lang die nog
onderhuids kan worden gehouden
Wanneer deze bubbel klapt, zal 2008 nog maar een voorproefje
blijken te zijn vergeleken met de impact van de vernietiging van
ons monetaire bestel. Geen wonder dat onder deze omstandigheden
gold banning and bashing de mantra op Main Street
en Wolf Street blijft. Het grootste schrikbeeld van de
elites betreft immers een positieve goudprijsontwikkeling
als significant signaal van het failliet van het systeem.
Wellicht is het goed nog even terug te gaan tot het jaar 1971
toen de Dow op ca. 1.000 punten stond en het goud nog $35 per
ounce deed. Gelet op de huidige Dow stand van 17.500 en een
goudprijs van $1.200 kom je al snel tot de conclusie dat de Dow
in goud niet meer waard is dan de helft van 1971. Ondanks “alle
geklier” op de futuresmarkt COMEX blijkt goud hoe dan ook als
primaire waarde-indicator prima opgeld te doen. Dat vertaalt
zich eveneens in de internationale valutaontwikkeling.
|