De ontwikkelingen op enige afstand gevolgd
hebbend voortvloeiend uit een onverhoeds verkeersongeval,
verdient het Griekse volk ons grootste respect na alles wat zich
de afgelopen dagen heeft afgespeeld. Het Griekse drama is maar
op één manier op te lossen en dat is domweg door reële
schuldsanering. Echter, met als implicatie dat dit dan ook voor
de andere “knoflook”landen zou moeten gelden. Andere oplossingen
zijn niet voorhanden. Maar welke politicus durft zulks den volke
voor te houden, want zou niet “alles” worden terugbetaald?
Kortom, een “Gordiaanse leugen”!
Waar de situatie in Griekenland intussen volledig
uit de hand is gelopen, omdat men daar “ver boven z’n stand
heeft geleefd”, wordt gemakshalve voorbij gegaan aan het feit
dat “wullie” Europeanen, Amerikanen en Japanners natuurlijk geen
haar beter af zijn af gezien de absurdistische wijze van
verruiming van de geldhoeveelheid sinds de val van Lehman in
2008. Voorts wordt de Grieken verweten dat ze in corruptie zijn
groot gebracht maar wat te denken van de jarenlange manipulaties
en machinaties van alle internationale financiële markten? Om
dat in perspectief te zetten zijn de Grieken daarbij vergeleken
maar armzalige “amateurs” terwijl ze als “landje” wel de zwarte
piet toegeschoven wordt!
Voorts wordt gemakshalve voorbijgegaan aan het
feit dat nagenoeg geen enkel euroland zich heeft gehouden aan de
destijds in Maastricht gemaakte afspraak: geen hogere
schuldquote dan 60% van het BNP. Bij mijn weten is Luxemburg de
enige staat die zich keurig aan deze afspraak heeft weten te
houden. Zo zit ons land boven de 70%, Duitsland boven de 80% en
België boven de 100% en dan zijn we nog dicht bij huis.
Bovendien wordt vergeten dat de ECB de rentedruk op deze
schulden heeft weggenomen door de rente (prijs van het geld)
gemakshalve te vernullificeren en grootschalig alle schuldpapier
op te kopen. Hiermee wordt overduidelijk weergegeven dat we ons
op een steeds sterker hellend eurovlak bevinden.
In alle opwinding blijkt de prijs van het goud of
beter “de prijs van het fiatpapier” sinds begin vorige maand een
nagenoeg rimpelloos beeld te vertonen. Dit in flagrante strijd
met de uiterst dubieuze internationale en politieke
ontwikkelingen en ook dit is niet van vandaag! Zou het goud
anderzijds de pan uitrijzen dan zijn de rapen pas echt gaar.
Immers, hiermee zou de internationale financieel/monetaire
politiek haar deficit moeten erkennen en toegeven dat de strijd
tegen het zogenaamd in stand houden van onze koopkracht als
verloren dient te worden beschouwd. Zo lang evenwel het
vertrouwen in het “fiduciaire” fiatpapier gehandhaafd blijft,
kunnen ‘da boyz’ ad libitum hun gang blijven gaan met het
manipuleren en machineren met het edelmetaal op “front loge”. .
Over nagenoeg de gehele breedte van de
grondstoffensector wordt op de huidige prijsniveaus verlies
geleden, niet in de laatste plaats waar het de goud- en
zilverproductie betreft. Voor zilver geldt dat gezien de
productieprijs van gemiddeld $21 per ounce in het bijzonder.
Opvallend genoeg komen de producenten hiertegen
niet in opstand in de wetenschap dat ze van die zelfde overheid
afhankelijk zijn waar het gaat om de landconcessies en
voorschriften betreffende de productie. Stoppen met produceren
is geen optie daar dit laatste bij een nieuwe opstart duurder
blijkt dan doorwerken. Niettemin zal er zich op goed moment een
‘point of no return’ aftekenen. Of dit het prijsverloop zal
beïnvloeden, dient te worden betwijfeld. Ondanks de stevige
vraag vanuit China blijken er zich tot dusver op de fysieke
markt nog geen tekorten voor te doen. |