Header

Columns 2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004

Slotfase V

(27 juni 2016)

 

Sinds de val van Lehman in september 2008 hebben we niet zoveel markt-turbulentie gezien als de dag na het Brexit referendum. Naar nu blijkt, werd ook binnen Britain geen Brexit verwacht maar de roffel op de  onderbuikgevoelens bleek een belangrijk onderdeel van deze uitslag. Nu is de Britse natie totaal verscheurd met zelfs kans op een uiteenvallen van het Verenigd Koninkrijk.

 

Hopelijk wordt nu binnen de Europese Unie gewerkt aan versterking van de fundamenten om een mogelijk verdere desintegratie (Le Pen, Wilders en ook elders in Europa borrelt het) te  voorkomen, omdat in het andere scenario ook de euro aan de orde komt en dan zijn we terug bij de traumatische ervaringen van WO I en II, de basisgedachte van een verenigd Europa. Bij Jean Monnet, de ‘godfather’ van de Europese eenwording en ‘Founding Father’ van de Europese Kolen- en Staalgemeenschap (EGKS) in 1951, zouden bij leven de rillingen over het lijf zijn gelopen bij het aanhoren van zoveel disruptieve uitingen en ontwikkelingen.

 

Nu was zijn gedachte om de eenheid van bovenaf op te leggen middels structuren die niet zo maar onderuit konden worden gehaald, resulterend in de EGKS en later gevolgd door de stichting van de Europese Economische Gemeenschap (E.E.G.) in 1957 die met de blauwdruk van de BENELUX de gemeenschappelijke Europese economische belangen diende te bundelen.
 

Monnet  had gezien dat de democratie in 1930 had gefaald en de demagogie had gewonnen. Vandaar dat Monnet zich een superstaat voor ogen had gesteld, terwijl later president Charles de Gaulle het piketpaaltje van dit gedachtegoed legde bij een ‘Europe des patries’. Wel, de huidige structuur hangt nog min of meer hier tussenin.

 

Hadden we met Winston Churchill, Robert Schuman, bondskanselier Adenauer en later Charles de Gaulle mensen met visie binnen onze gelederen, thans hebben we voornamelijk te doen met op de winkel passers die te weinig in staat zijn hun kiezersvolk te inspireren, resulterend in navelstaren en politieke versplintering.

 

Na de val van Lehman en de waterval aan gecreëerde liquiditeiten die uitsluitend ten voordele van de bovenlaag uitvielen, is het vertrouwen in de huidige politiek versterkt afgenomen. Zonder nieuwe visionaire inzichten lijkt Europa ten prooi aan verdere verdeeldheid. Vandaar de uitdrukking van auteur Frederick Forsyth die het regime van de Europese Unie onlangs omschreef als ‘Government by Deception’.

 

Deze kan nog veel ernstiger vormen aannemen als de euro onder de schuldendruk bezwijkt en “de bal” wederom bij de man in de straat komt te liggen. Vandaar het op zondag (26 juni) verschenen jaarrapport van de Bank of International Settlements (BIS) in Basel met de zware waarschuwing aan de centrale banken: ‘The Global Economy Can No Longer Rely On Debt, Actions Have Started To Backfire’, ofwel de uitgevoerde acties leveren een omgekeerd evenredig resultaat op.  Een niet uit de luchtvallende kreet die nota bene afkomstig is van zeg maar de raad van de centrale bankiers. Zie hieronder het lijstje met toch niet allemaal “onbekende” namen:

 

In welke dubbelzinnige wereld leven we eigenlijk? In elk geval kan het geen bevreemding wekken dat als gevolg hiervan steeds meer onderdanen het meer en meer voor gezien houden en staat de deur voor de populisten, protectionisten en utopisten wijd open!  Je moet er niet aan willen denken maar het jaar 1930 valt in de geest bijna niet meer te onderdrukken. Alleen op dit moment is er nog geen sprake van een zichtbare koopkrachtverarming maar dat is nu precies waarop de BIS doelde. Een jaar geleden deed de BIS de situatie nog af met de “gewijde” uitspraak: ‘of what use is a gun without bullits?

 

In het laatste rapport stelt de BIS: ‘historically low interest rates and bond-buying programs – which have sent yields below zero on more than $8 biljoen (12 nullen) government bonds – are causing anomalies (verstoringen) in asset values. Interessant was ook de verklaring van het hoofd research van de BIS Hyun Song Shin in een recent interview: ‘monetary policy is running out of room for maneuver using tools without inviting unwanted distortions’. Het antwoord hierop was: het verdubbelen van de pogingen tot structurele en financiële hervormingen maar hoe wil je die in hemelsnaam bereiken anders dan door de schuld te amortizeren en dat betekent de verarming (in koopkracht) die we nou net niet wensen!

 

Hoe dan ook is de banken geen lang leven meer beschoren indien hun winstgevendheid en  veerkracht aldoor verder worden ondermijnd, zodat de leencapaciteit verder afneemt. Dat zie je bij veel banken van Deutsche Bank tot Société Générale S.A. maar ook de Italiaanse banken die gezamenlijk voor meer dan 360 miljard euro aan het infuus hangen. Dat kun je bepaald geen buffer noemen!

 

Een ander verschijnsel doet zich voor in de zgn. cross currency basis swaps. Onder de theorie van de ‘covered-interest parity’ (betreft de rente die wordt toegepast bij valutatransacties) zou hier sprake moeten zijn van consistentie met de marktrente. Echter, de dollartarieven uit de swaps liggen boven LIBOR (London Interbank Offered Rate). Dit impliceert dat de partijen die middels dollar swaps dollars lenen meer betalen dan de vigerende tarieven in de open markt. Dat is toch ook te gek voor woorden?

Het gebrek aan voldoende buffers en flexibiliteit bij de banken heeft ondertussen geleid tot toenemende economische malaise, afnemend marktvertrouwen, dalende productiviteit en dat allemaal als gevolg van dit  perverse centrale bankenbeleid. Allemaal uitkomsten die sinds de introductie van de tot dan toe volstrekt onbekende en uit het niets ontlokte term quantitative easing (QE) vanaf maart/.april 2009 meerdere malen in deze column de revue hebben gepasseerd en aanleiding vormden voor het inrichten van de Strategische Modelportefeuille.. Het is nu domweg een kwestie van tijd wat er verder uit de hoge hoed wordt gebroddeld dan wel wie (‘the iron man?’) op goed moment deze kat de bel zal durven aanbinden. Donald Trump als toekomstig president heeft zich hiertoe al weten te “nomineren” door eindeloos papier te blijven drukken. Proficiat!

 

Tenslotte was het ‘good old’ Alan Greenspan in het laatste Bloomberg Surveillance programma die als meest simpele oplossing “de gouden standaard” wist aan te dragen. Was hij niet die bankpresident en QE “uitvinder” die het goud destijds afdeed als een ‘barberic relic’? Voorts verklaarde hij nu doodleuk: ‘I’m known as a gold bug and everybody laughs at me, but why do central banks own gold?’ Voor een dergelijke uitspraak hoef je ook als voormalig centrale bankpresident geen 90 te worden, maar nog net niet te laat om het instituut van de centrale bank af te serveren als een ‘barberic relic’, WELL DONE!  Hij had met Voltaire ook kunnen zeggen: ‘après tout, une monnaie papier basée sur le seul confiance dans le gouvernement reste seulement sur le value intrinsic au zéro’. Kennelijk had hij Voltaire nooit gelezen en gezien z’n leeftijd komt dat er ook niet meer van. Wordt vervolgd.

 

Robert Broncel


Copyright, 27 juni 2016

 

 

<< vorige

volgende >>

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2016 © Robert Broncel