Nu was zijn gedachte om de eenheid van bovenaf op
te leggen middels structuren die niet zo maar onderuit konden
worden gehaald, resulterend in de EGKS en later gevolgd door de
stichting van de Europese Economische Gemeenschap (E.E.G.) in
1957 die met de blauwdruk van de BENELUX de gemeenschappelijke
Europese economische belangen diende te bundelen.
Monnet
had gezien dat de democratie in 1930 had gefaald en de
demagogie had gewonnen. Vandaar dat Monnet
zich een superstaat voor ogen had gesteld, terwijl later
president Charles de Gaulle het piketpaaltje van dit
gedachtegoed legde bij een ‘Europe des
patries’. Wel, de huidige structuur hangt nog min of meer
hier tussenin.
Hadden we met Winston Churchill, Robert
Schuman, bondskanselier
Adenauer en later Charles de Gaulle
mensen met visie binnen onze gelederen, thans hebben we
voornamelijk te doen met op de winkel passers die te weinig in
staat zijn hun kiezersvolk te inspireren, resulterend in
navelstaren en politieke versplintering.
Na de val van Lehman en de waterval aan
gecreëerde liquiditeiten die uitsluitend ten voordele van de
bovenlaag uitvielen, is het vertrouwen in de huidige politiek
versterkt afgenomen. Zonder nieuwe visionaire inzichten lijkt
Europa ten prooi aan verdere verdeeldheid. Vandaar de
uitdrukking van auteur Frederick Forsyth die het regime van de
Europese Unie onlangs omschreef als ‘Government
by Deception’.
Deze kan nog veel ernstiger vormen aannemen als
de euro onder de schuldendruk bezwijkt en “de bal” wederom bij
de man in de straat komt te liggen. Vandaar het op zondag (26
juni) verschenen jaarrapport van de Bank of International
Settlements (BIS) in Basel met de
zware waarschuwing aan de centrale banken: ‘The Global
Economy Can
No Longer Rely
On Debt, Actions Have
Started To
Backfire’, ofwel de uitgevoerde acties leveren een
omgekeerd evenredig resultaat op. Een niet uit de luchtvallende
kreet die nota bene afkomstig is van zeg maar de raad van de
centrale bankiers. Zie hieronder het lijstje met toch niet
allemaal “onbekende” namen:
|