De toenemende Russisch/Chinese invloed in het
Midden-Oosten in landen als Syrië, Libanon, Turkije, Irak, Iran
past niet alleen binnen het grote plan van groeiende mondiale
invloed maar dient tevens om de rol van Saoedi-Arabië te
neutraliseren. Twee omstandigheden spelen daarin een belangrijke
rol: de relatie van dat land met de V.S. die echter met Obama en
Trump tanende is en voorts het feit dat China de grootste olie
afnemer is en daarmee een wapen in handen heeft om de
petrodollar op goed moment te vervangen door de petroyuan.
Samengevat zou je kunnen zeggen dat er een eind
lijkt te komen aan de naoorlogse periode van ongebreidelde
imperialistische invloed gebaseerd op de intrinsieke ‘bond’
tussen de dollar, olie en de daaruit voortgevloeide prominente
wereldwijde militaire aanwezigheid. Dat alles in feite met
“gratis” geld gefinancierd, een flinke doorn in het oog van
Beijing.
De dominante positie van de dollar met ruim 40%
binnen het SDR mandje van het IMF lijkt nog onaantastbaar. Met
een positie van 10% steekt China als goede tweede economie ter
wereld nog schril af, ook tegen de euro met 31%. China heeft
zich hierin vooralsnog geschikt. Waarom? Vermoedelijk vanwege de
export die nog steeds een te belangrijke rol speelt. Niettemin
is men er zich in dat land van bewust hoezeer de V.S. met het
ongebreideld bijdrukken van dollars een ongeëvenaard strategisch
marktvoordeel heeft verworven dat alleen met de “institutie” van
de petroyuan kan worden geneutraliseerd.
De aangekondigde goudkoppeling zal voor de meeste
grondstoffenlanden direct aansporing zijn het Chinese voetspoor
te volgen. De overige landen zullen ongetwijfeld eveneens
volgen.
De rol van de dollar met de astronomische
publieke schuld van ruim $21 biljoen (12 nullen) en een
ongelimiteerd instrumentarium aan derivaten resulterend in een
sterk destabiliserend karakter voor de wereldeconomie zou
daarmee ‘extinct’ worden.
De V.S. verkeert hiermee nochtans in de
buitensporig prettige positie om eenvoudig ‘I Owe You’s (IOU’s)
te kunnen drukken, dus zonder enige gouddekking in ruil voor
reële goederen. Met deze uitzonderingspositie kan er nog steeds
op kosten van de rest van de wereld worden geopereerd. Maar
inmiddels worden er tikken aan deze koopkrachtverkrachting
uitgedeeld.
De eerste tik ontving de V.S. van Iran dat de
olieboycot wist te ontwijken door yuan de accepteren. De tweede
tik voert terug naar de Russische olie- en gasleveringen aan
China die intussen in yuan worden afgerekend. De derde tik is
afkomstig van de aanleg van de Zijderoute die straks geheel
Eurazië onder één kolossaal economisch dak zal brengen met een
dominante rol voor China, Rusland en Iran. De vierde tik is ook
afkomstig van Rusland dat intussen in rap tempo bezig is zich
te ontdoen van alle in dollars genoteerde papiersoorten, waarbij
de dollar in geen enkele haven meer is toegestaan(!).
Hoe dan ook, het de-dollariseren van de
wereldeconomie is voor Beijing, Moskou en Teheran een
belangrijke strategische prioriteit geworden. Immers, hiermee
wordt het Amerikaanse ongelimiteerde uitgaven- en schuldpatroon
rechtstreeks in de wielen gereden en wordt er tevens een lid
gezet op de Amerikaanse geopolitieke expansiedrift. Onderdeel
van dit proces vormt ook de niet aflatende goud”sprokkel” door
China en Rusland.
Het Internationale Monetaire Fonds (IMF) volgt
deze ontwikkelingen met lede ogen en trekt ook op een ander punt
aan de bel. In haar jongste Global Financial Crash Scenario
wordt gewaarschuwd voor een plotselinge bijstelling van de
risicoperceptie (zie de extreem lage volatiliteit beneden) die
zo maar kan leiden tot een sterke wereldwijde beursval. Al sinds
2009 wordt de beurs fors gevoed mede als gevolg van goedkoop
geleend geld (leverage), waaraan zelfs institutionele beleggers
als pensioenfondsen en verzekeringsmaatschappijen zich schuldig
maken. Bovendien heeft een bull market nog nooit zo lang stand
gehouden! |