Header

Columns 2017

2016

2015 2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

DE EEUWIGE ROL VAN GOUD VII
(13 oktober 2019)

Naarmate de monetaire scheefgroei steeds diepere sporen trekt, zullen ook de  consequenties daarvan in evenredigheid toenemen. Geen enkele autoriteit zal deze “tijgerkat” de bel durven aanbinden in de wetenschap dat de afloop hiervan desastreus is. Echter, zolang de goudmarkt nog kan worden bespeeld, blijft het ‘business as usual’.  

 

Sinds de Bank of International Settlements (BIS ) de centrale banken toestaat sinds april dit jaar weer goud op hun balans te plaatsen, is de animo merkbaar groter geworden en bijgevolg is de prijs in korte tijd van $1.200 naar $1.500 gestegen. Kennelijk is de behoefte nog geenszins “bevredigd” en wordt opnieuw met alle middelen de goudprijs op de COMEX futures beurs zoveel mogelijk onder bedwang gehouden. Onder bedwang of niet, de rol van goud als monetaire barometer (koopkrachtpariteit) verloochent zich nooit en dat zal straks pijnlijk blijken! We moeten er op voorbereid zijn dat een ‘reboot’ (herijking) zonder enige waarschuwing plots zal worden afgedwongen.    

 

‘Reboot’

Intussen wordt in de wandelgangen gefluisterd dat president Trump als voorstander van een nieuwe goudkoppeling deze ‘reboot’ wellicht zou kunnen afroepen (‘he who owns the gold, rules the world’ – Aristoteles). Hij verwijt z’n voorganger Obama de staatsschuld sinds 2008 met de factor drie te hebben laten oplopen zonder zich hierover druk gemaakt te hebben. Op zich een terecht verwijt maar ook Obama wist dat de ‘point of no return’ al ruimschoots was gepasseerd. Het is dan ook een gotspe dat Trump zich op dezelfde wijze te buiten gaat en mede om die reden probeert de  Fed te bewegen maar weer de oude wapens van stal te halen. M.a.w. QE (nouveau), een nog lagere  rente en opkoop van “staatspapier” - $60 miljard per maand! Wie wil dit nagenoeg waardeloze en renteloze papier nog hebben? Je zou het kunnen vergelijken met het consumeren van de staats’ uitwerpselen, ‘bon appétit’!

 

Gezien het feit dat de gemiddelde ‘man in the street’ geen benul heeft hoe een monetair systeem in elkaar steekt, kan hij zich er ook geen zorg over maken. Van dit “onbenul” wordt in beleidskringen vooralsnog een dankbaar gebruik gemaakt. Of  anders, welke burger zou toestaan glashard van z’n koopkracht te worden beroofd? Zelfs als het om een procentje gaat,  is dit zelfs hier te lande al snel een kabinetszaak! Wie durft te erkennen dat we in feite in een schijnwelvaart leven, nota bene ten koste van de kwaliteit van onze habitat? Straks zullen we  ons nageslacht veel uit te leggen hebben, of gaan we het “gewoon” redden??

 

Voormalig presidentskandidaat Ron Paul (via het Ron Paul Institute for Peace & Prosperity) geeft aan dat ‘the Fed’s latest Bailouts are more Proof Bad Times are Ahead!’ De Fed heeft aangekondigd maar liefst $75 miljard dagelijks in de repurchasing (repo) markt te injecteren! Deze markt verschaft de banken de middelen die op dagbasis geld te kort komen om van collegabanken te lenen voortvloeiend uit de Fed’s nieuwe QE programma’s.

 

Gevolgen Fedbeleid

De internationale ‘man in the street’ zal straks opnieuw opdraaien voor de gevolgen als het zaakje in de soep draait: nieuwe bailouts, belastingverhogingen, verdere schuldcreatie of een plotselinge (hyper)inflatie. Het feit dat de Fed dagelijks zo waanzinnig veel geld in de repomarkt investeert, wijst er op dat dit instituut “naarstig” bezig is de controle over ‘the price of money’ te verliezen! Aan de wortel van de huidige monetaire problemen staande, zal dit instituut in elk geval “domweg” nooit aan de oplossing kunnen bijdragen! 

 

Voorts heeft Fed voorzitter Powell aangekondigd na een 5-jarige rustperiode van minimaal aflossen opnieuw de QE luiken open te zetten (= verruiming van de geldmarkt) met maar liefst $60 miljard per maand (om de staatsschuld op te kopen). Tja, niets anders dan eindeloos digitaal geld bijdrukken nu de rente ‘next to nill’ is. Immers, de V.S. staat voor het uitbrengen van een stoot aan nieuw schuldpapier, zonder dat er van buitenlandse zijde nog noemenswaardige belangstelling is dit op te nemen. Dus wordt de Amerikaanse schuld vest/broekzak! 

 

Alsof dit nog niet genoeg is doet de ‘private sector’ er nog een “gratis”geld schepje bovenop met het hieronder volgende resultaat, met eigen aandeleninkoop als niet onbelangrijke factor.

Gezaghebbende stemgeluiden

‘Why worry, be happy’! Deze stijging is grotendeels te danken geweest aan de immer dalende  basisrente (Federal Fund Rate), het thans onbeheersbaar geworden sturingsmechanisme. Schuld maken is alleen verantwoord als er voldoende groei tegenover staat. Een ontwikkeling waarbij de schuldgroei gestaag toeneemt, terwijl de economische groei afneemt mag je zonder meer verontrustend noemen. Het nieuwe IMF hoofd Kristalina Georgieva wilde er geen doekjes om winden en gaf als waarschuwing uit dat ‘global growth will be cut lowest since Lehman’ en ‘global trade growth is close to a standstill’. Centrale banken weten bijgevolg niets beters te doen dan de rente verder verlagen om de schuldgroei te vertragen.  

 

Als daarbij de gratis geldcreatie de productie van goederen en diensten ruimschoots achter zich laat, kan dit in feite tot niets anders leiden dan tot wat econoom Ludwig von Mises (Oostenrijkse School) een zgn. crack-up boom noemt, waar inflatie en monetaire ontwrichting zo nadrukkelijk aan de orde treden dat de burger op zoek gaat naar ‘tangible assets’ (edelmetaal)! Of zoals vermogensstrateeg Peter Schiff het uitdrukte: gold is going to be money again because of the gigantic global debt time bomb’.

 

Goud als onderpand

Niettemin zolang (met nadruk op zolang) ‘da boyz’ (de bullion banks) in staat blijven de marktprijzen van edelmetaal onder druk te houden, kan het nog steeds relatief goedkoop worden bemachtigd. China heeft naast diverse andere centrale banken in het afgelopen jaar er geen gras over laten groeien en heeft opnieuw meer dan 100 ton goud aan haar reserves toegevoegd, dit vooral als ‘hedge’ tegen de “versleten” dollar!

 

Uitgaande van de Amerikaanse goudreserve van 8.133 ton (vooropgesteld dat deze nog intact is) zou deze in de huidige verhouding slechts voldoende zijn om het federale tekort voor vijf maanden te dekken. Alleen al om deze reden is het continu manipuleren van de goudprijs een absolute must. Zodra de Fed zelf goud zou gaan kopen, is het hek ook van de dam! Wel is het besef doorgedrongen om de goudprijs bij tijd en wijle aan te passen aan de kostenstijgingen (alleen al voortvloeiend uit de vondst van steeds geringere concentraties) om de producenten in leven te houden. (Bij uitzondering in deze column vermeld ik dat dit laatste voor één producent* zeker niet zal spelen!).  

 

Welk beleggingshuis beschouwt goud als een verzekering tegen geldontwaarding die van alle tijden is? Welk pensioenfonds “mag” ueberhaupt in goud gaan, terwijl dit de enige ‘asset class’ is die tegen alle verdrukking in (gemeten in waardeloos papier) de afgelopen 5000 jaar is blijven stijgen? Als we slechts 20 jaar teruggaan toen het goud vigeerde op een stand van $250 - $300 afgezet tegen de huidige stand van ca. $1.500 dan zien we een stijging van ca. 450%. Destijds stond de Dow op ca. 10.000 punten tegen thans bijna 30.000 punten of  een stijging van ca. 300%. Alleen Warren Buffett  met zijn Berkshire Hathaway scoort met ruim 500% beter.

 

Crux van het verhaal

Het zij nog maar eens herhaald dat de grootste fout in de vorige eeuw de loskoppeling van de dollar/goud relatie is geweest! Toen Nixon als president destijds deze ontkoppeling aankondigde (“tijdelijk”, zei hij er bij!), werd dit besluit achteraf aangeduid als de Nixon Shock. Immers, in die tijd begonnen de budgettaire tekorten hard op te lopen als gevolg van Lyndon B. Johnson’s ‘War on Poverty’ alsook vanwege de oorlogsinspanningen in Vietnam. Al in 1965 begon het vertrouwen in de dollar bij president Charles de Gaulle (Frankrijk) zodanig af te nemen dat hij besloot de ‘greenback’ in te wisselen voor goud toen dat nog vanwege de Bretton Woods afspraken (1944) kon. Dit gebrek aan vertrouwen leidde ertoe dat ook landen als Duitsland en Zwitserland het voor gezien hielden en niet wensten toe te geven aan een opwaardering van hun munt. Dat alles is nog niets vergeleken bij de huidige “shock” (zie beneden)!

Is het bovendien geen ‘shock’ dat “dit sprookje” nog steeds voortleeft? De goudprijs lag tot 15 augustus 1971 vast op $35 per ounce. Uitgaande van het laatste cijfer ad $72,8 biljoen in 2019 zou de goudprijs sinds die tijd minstens met 4.200% hebben moeten stijgen?! 

Een andere ‘shock’ kwam van de BIS in haar jongste kwartaalbericht met de waarschuwing dat een ‘Financial Distaster amid $17 trillion in negative-yield debt’ op komst is! Deze waarschuwing volgde op de jongste renteverlagingen van de Fed en de ECB. De motivatie was dat de effectiviteit van dit soort maatregelen sterk afnemend (waning) is en niet in staat om een wereldwijde economische neergang te voorkomen.

Overigens kwam JP Morgan al eind augustus j.l. met een soortgelijk bericht uit wijzend op de dalende Global PMI (Purchase Managers Index) als meest vooruitlopende indicator. In feite heeft deze index al sinds vorig jaar een dalende richting ingezet.

Dit terwijl alle rente gedreven vermogensklassen – aandelen, obligaties en vastgoed – op ‘all time highs’ staan en goud nog altijd een slordige 25% onder het hoogtepunt van 2011 noteert, om van zilver met een achterstand van ruim 60% maar helemaal niet te spreken! Alleen degenen die hiervoor geen oog hebben, kunnen rustig doordommelen!

Robert Broncel

Copyright, 13 oktober 2019 

PS. deze column wordt ook aan DNB president Klaas Knot verzonden.

Vóór  het ter perse gaan van deze column, werd ik verrast door o.s. bericht afkomstig van DNB bestemd voor de internationale Bühne’:
 

DNB’s gold stock
 

De Nederlandsche Bank (DNB) holds more than 600 tonnes of gold. A bar of gold always retains its value, crisis or no crisis. This creates a sense of security. A central bank's gold stock is therefore regarded as a symbol of solidity.
 

DNB holds more than 600 tonnes of gold. Part of it is stored at DNB's head office in Amsterdam, but most of it is stored in other countries: the United States, Canada and the United Kingdom.
 

DNB's gold vault stores 15,000 bars of gold, worth over EUR 6 billion and representing a third (31%) of DNB's total gold stock. Another third (31%) is located in New York. This gold is stored in the vaults of the Federal Reserve Bank, on Manhattan's granite rocks.
 

A larger share of the gold used to be stored here, but DNB retrieved part of it in 2014. The remaining 38% is stored in the vaults of the Canadian and UK central banks in Ottawa and London.

Gold: anchor of trust

Shares, bonds and other securities are not without risk, and prices can go down. But a bar of gold retains its value, even in times of crisis. That is why central banks, including DNB, have traditionally held considerable amounts of gold. Gold is the perfect piggy bank – it's the anchor of trust for the financial system. If the system collapses, the gold stock can serve as a basis to build it up again. Gold bolsters confidence in the stability of the central bank's balance sheet and creates a sense of security.

Read more on DNB's management of its gold stock and foreign reserve assets.

 

Al eerder had DNB gewezen op de toenemende risico’s op de financiële markten!
 

DNB: Risico’s financiële stabiliteit nemen toe

De risico’s voor de financiële stabiliteit nemen toe door de lage rentes en ruime liquiditeitsverhoudingen. Hierdoor ontwikkelen financiële markten zich uitbundig en is er geen prikkel om schulden af te bouwen. Als het sentiment eenmaal omslaat, kan dit de financiële stabiliteit in gevaar brengen. Dat staat in het vandaag gepubliceerde halfjaarlijkse Overzicht Financiële Stabiliteit (OFS) van De Nederlandsche Bank. Dit OFS wordt door DNB-president Klaas Knot op 12 juni toegelicht in een openbaar gesprek met de Vaste Kamercommissie voor Financiën.

 

 

<< vorige

volgende >>

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2019 © Robert Broncel