|
|
|
|
|
DE EEUWIGE ROL
VAN GOUD IV
(28 juni 2019) |
|
In de laatste
goud column van 12 april j.l. werd o.m. het bijzonder inverse
beeld van de mijnbouwfondsenindex afgezet tegen de S&P index.
|
|
 |
|
Een
soortgelijke inversiteit deed zich eveneens rond de
eeuwwisseling voor en werd pas ten tijde van de crisis in 2008/9
volledig genivelleerd. Toen daalde de beurs terwijl het
edelmetaal in rap tempo steeg totdat ‘da boyz’ er in de loop van
2011 een stokje voor staken. De koers moest daarop van $1.900
terug naar een langdurige bandbreedte van $1.200 - $1.300 voor
goud en $14 - $16 voor zilver na eerst op bijna $50 te hebben
gestaan. Deze bandbreedte werd “in tact” gehouden terwijl de
beurs richting ‘all time highs’ “mocht” en blijft gaan. Voor de
mijnbouwers bepaald geen feestje maar dat kan uiteraard niet zo
blijven!
Terwijl goud
deze langdurige bandbreedte pas in de loop van dit jaar heeft
verlaten, bleef zilver er op een niveau rond $ 15 niettemin wel
in hangen. Dat is opmerkelijk temeer daar de oorspronkelijke 1
op 16 relatie intussen is opgerekt naar 1 op 90+. Een nooit
eerder vertoonde wanverhouding! Hebben investeerders er nog
steeds geen vertrouwen in of beperken ‘da boyz’ op de COMEX
futures beurs zich thans voornamelijk tot het manipuleren van de
zilverprijs? Interessante vraag temeer daar de zilverprijs nu de
potentie heeft met een factor 5 meer te stijgen dan goud. Als
het aan de analisten en doorgewinterde kenners van deze markt
ligt dan lijkt een voorspelling nog nooit zo voor de hand te
hebben gelegen. Gezien de geringere omzet is zilver wel
makkelijker te manipuleren, met een aanmerkelijk geringer
risico.
Sterk
verzwakte centrale bankpositie
Indien de Fed
dit jaar opnieuw de rente in stapjes gaat verlagen, rijst de
vraag in hoeverre de huidige stijging van de goudprijs in stand
blijft. Gegeven de prijsbeheersing van zilver lijkt die kans
niet erg groot. Immers, het vertrouwen in de dollar staat op het
spel.
Tegelijkertijd
is er sprake van afnemend vertrouwen in de kunsten van de
centrale banken, ongeacht welke. Er is geen enkele uitweg meer
naar een aanvaardbare exitstrategie hoe uit deze onmogelijke
schulden-mêlée te komen. Sterker, ze hebben zichzelf in de jas
van een permanente QE of verruiming van de geldhoeveelheid
genaaid in de hoop schuld met schuld te kunnen blijven plempen.
‘Monetary madness’ in het kwadraat!
Tot voor kort
bleken “de papieren machinaties” op de COMEX uitstekend te
werken en bijgevolg zal de neiging tot een “adequaat”
teruggrijpen voor de hand blijven liggen. Als dat niet meer
gebeurt, is er meer aan de hand. |
|
 |
|
In de markt
wordt nog steeds nadrukkelijk rekening gehouden met “een
herhaling van zetten”. Misschien al tijdens het schrijven van
deze column (bijeenkomst G-20) of anders volgende week met de
4th of July in zicht zullen we meer weten. Gezien de vele
onzekerheden is de verwachting dat met name centrale banken in
Azië (China, India!) op goed moment fysieke uitlevering zullen
eisen in plaats van genoegen te blijven nemen met nieuwe
“papieren beloftes”. Als dat gebeurt dan is het COMEX
spelletje/sprookje definitief uit!
Argumenten
voor een goudprijsstijging
Er zijn
meerdere argumenten die pleiten voor een verdere stijging van de
goudprijs, zoals het feit dat centrale banken sinds 2010 netto
kopers in plaats van verkopers zijn geworden. Zo werd
bijvoorbeeld vorig jaar voor ruim 650 ton ingeslagen, de
grootste tonnage op jaarbasis sinds het sluiten van het goudluik
(loskoppeling goud/dollar) in 1971.
|
1.
|
De
laatste jaren is er in deze column al diverse malen
gewezen op de voortdurende aankopen door centrale banken
met name vanuit Azië maar ook de Russische centrale bank
liet zich niet onbetuigd. Daarbij wordt Amerikaans
staatspapier veelal omgezet in goud. In hun gouddrift
hadden de centrale banken belang bij een zo laag
mogelijke goudprijs (in US$) om zoveel en zo goedkoop
mogelijk te kunnen blijven shoppen. Mocht de goudprijs
evenwel verder stijgen dan mag worden verondersteld dat
dit belang is afgenomen, mede ingegeven door het feit
dat deze groep van landen de monetaire sancties uit
Washington meer dan zat zijn. Echter, een concrete
vinger hierachter krijgen zal thans niet lukken maar de
onderstaande chart werpt wel degelijk een zeker licht op
de huidige ontwikkelingen. |
|
|
 |
|
De World Gold
Council (WGC) – overkoepelend orgaan van de producenten – kwam
onlangs met de laatste officiële cijfers. Let wel, dit zijn dus
niet de wezenlijke reserves die veel hoger ingeschat mogen
worden en wellicht de bodem hebben gelegd voor een aanvaardbaar
hogere goudprijs. China produceert al sinds jaar en dag een
slordige 450 ton per jaar dus reken maar uit. Het landt geldt
als de grootste producent ter wereld. |
|
 |
|
Indien “onze”
voormalige bankpresident en nadien eerste ECB president
Duisenberg niet zo lichtzinnig zou zijn geweest om rond de
eeuwwisseling een derde van onze toenmalige goudvoorraad tegen
een ramsjprijs “over de schutting te hebben gegooid” dan zouden
we op deze officiële lijst twee plekjes hoger hebben gestaan.
Hoe groot onze werkelijke reserve is, weten we niet maar laten
we hopen dat het (aanzienlijk) meer is dan de thans opgegeven
officiële 612,5 ton. Japan met 765 ton staat er ook “karig” bij,
terwijl dit land wordt geschat op een oorlogsbuit (vooral uit
China) van minstens 7.000 ton.
|
2.
|
Opvallend is ook dat Basel III (bestaande uit 60
centrale banken) heeft besloten om goud weer te omarmen
als “officieel” geld. De Bank of International
Settlements (BIS) te Basel faciliteert de
goudtransacties van de belangrijkste spelers op deze
markt, zoals dit instituut ook een set van aanbevelingen
en regelingen (afspraken) uitbrengt die standaard zijn
voor de mondiale bankindustrie. Let wel, Basel III
dateert nog maar van drie maanden geleden. Het zou dus
kunnen zijn dat de stijging van de goudprijs sinds die
tijd tot boven de bandbreedte van $1.300 hiermee te
maken heeft. |
|
|
Wat we niet weten is of er intussen een nieuwe bandbreedte in
het vooruitzicht is gesteld en zo ja, op welke hoogte. In elk
geval houdt de ‘upgrading’ van het goud in dat het aanhouden
ervan nu officieel 0% risico inhoudt. Je zal het maar als risico
omschrijven!
|
|
3.
|
Interessant is voorts dat de Shanghai International
Energy Exchange vorig jaar een ‘crude oil futures
contract’ heeft uitgebracht genomineerd in Chinese yuan
gekoppeld aan fysiek goud. Dit contract loopt via de
goudbeurzen van Shanghai en Hong Kong. Nieuws dat hier
nauwelijks is doorgedrongen zomin als het feit dat in
Shanghai intussen de grootste goudbeurs ter wereld
huist, dus groter dan de LBMA in Londen. Een en ander
impliceert dat vanaf vorig jaar de grootste
olietransacties in yuan worden afgesloten. Of anders:
daar waar Bretton Woods in 1971 in de prullenbak
verdween en voormalig president Nixon in 1973 de dollar
aan olie wist te koppelen, heeft Peking nu onder eigen
vlag de petroyuan uitgebracht. |
|
|
China is de grootste olieverbruiker ter wereld geworden met een
import van bijna 10 miljoen vaten per dag en is daarmee tevens
de grootste importeur ter wereld. Naar verwachting zal de
oliebehoefte jaarlijks met ca.10% stijgen, klimaatprobleem of
geen klimaatprobleem! Tot dusver heeft China dit jaar bijna 10
miljoen vaten per dag geïmporteerd tegen een gemiddelde prijs
van ca. $60 per vat, resulterend in $600 miljoen per dag. De
goudprijs vigeert nu rond het niveau van $1,400 per ounce.
Omgerekend in goud gaat het dan nu om ca. 428.000 ounces. Voor
een vol jaar komt dat neer op een slordige 850.000 ounces.
Daarmee wordt de ongedekte petrodollar op z’n minst lelijk te
kijk gezet. Als Saoedi-Arabië een soortgelijke wapen/oliedeal
met China kan sluiten, zal er al duidelijk sprake zijn van een
verschuiving van het geopolitieke machtsevenwicht.
China’s
goudproductie verdwijnt rechtstreeks in de eigen opslag. Dus
wanneer dat oliegoud wordt opgevraagd door de olieleveranciers
dan moet dat komen vanuit de open markt. Als dat gebeurt dan is
het goud niet meer aan te slepen. De wereldproductie bedraagt op
jaarbasis ongeveer 2.500 ton of 77,5 miljoen ounces. Zelfs bij
een 50% olie/gouddekking is die 2.500 ton al bereikt dus die
opvraag zal direct leiden tot een enorme stijging van de
goudprijs. Daarmee zal de verzwakte positie van de dollar (QE!)
op een bijzonder onprettige wijze worden blootgelegd. Het hoeft
dan geen betoog dat alle papierenvaluta’s ter wereld in dit
geweldsspoor zullen worden meegezogen zonder dat er een plan B
klaar ligt!
Risico’s
van een zgn. short squeeze
Een zgn. short
squeeze zoals zich rond 20 juni nog op een bescheiden schaal
voordeed met een stijging richting $1.400 zal onder de
bovengeschetste omstandigheden gemakkelijk uit de hand kunnen
lopen als uiteindelijk alle contracten fysiek worden opgevraagd.
Dat zelfde geldt ook voor zilver, waarbij onder normale
omstandigheden nauwelijks fysiek wordt opgevraagd.
Om een idee te
hebben van een ‘squeeze’ kijk dan naar onderstaande chart. De
pieken waren altijd heftig en van relatief korte duur. We moeten
er op voorbereid zijn dat een nieuwe mega short squeeze onder
opvraging van het onderliggende fysieke goud dat er niet
is, tot een totale ontwrichting van de huidige
financiële markten zal leiden. Een monetaire reset
met een ware schokgolf over de breedte van de gehele financiële
wereld is dan onontkoombaar (iets waarop Lenin
reeds 100 jaar geleden had gehoopt). |
|
 |
|
Het gaat dan
niet alleen om het hoogte effect maar vooral ook om het
snelheidseffect dat in een reset fase minstens zo vernietigend
werkt als de windsnelheid van een hurricane mach 5.
In feite woedt
er achter de coulissen van de handelsoorlog ook een
financiële/monetaire oorlog tussen de V.S. en China die op enige
termijn gemakkelijk kan uitmonden in een oorlog eindigend op het
slagveld van de (grootste) goudreserves. Stellig zal dit
onderwerp niet op de G-20 top aan de orde komen waar China geen
behoefte heeft haar beste speelkaart te laten zien en trouwens
nooit zal laten zien! De tijd werkt immers in China’s voordeel.
Tot een harde
confrontatie tussen beide grootmachten zal het evenwel niet
komen daar deze geen winnaar zal opleveren maar op het
financieel/monetaire vlak valt er voor China steeds meer te
winnen en liefst zonder veel klaroengeschal.
Robert Broncel
Copyright,
28 juni 2019
PS. deze
column wordt ook verzonden aan DNB president Klaas Knot.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
