Header

Columns 2017

2016

2015 2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

DE EEUWIGE ROL VAN GOUD IV
(28 juni 2019)

In de laatste goud column van 12 april j.l. werd o.m. het bijzonder inverse beeld van de mijnbouwfondsenindex afgezet tegen de S&P index.

Een soortgelijke inversiteit deed zich eveneens rond de eeuwwisseling voor en werd pas ten tijde van de crisis in 2008/9 volledig genivelleerd. Toen daalde de beurs terwijl het edelmetaal in rap tempo steeg totdat ‘da boyz’ er in de loop van 2011 een stokje voor staken. De koers moest daarop van $1.900 terug naar een langdurige bandbreedte van $1.200 - $1.300 voor goud en $14 - $16 voor zilver na eerst op bijna $50 te hebben gestaan. Deze bandbreedte werd “in tact” gehouden terwijl de beurs richting ‘all time highs’ “mocht” en blijft gaan. Voor de  mijnbouwers bepaald geen feestje maar dat kan uiteraard niet zo blijven!

 

Terwijl goud deze langdurige bandbreedte pas in de loop van dit jaar heeft verlaten, bleef zilver er op een niveau rond $ 15 niettemin wel in hangen. Dat is opmerkelijk temeer daar de oorspronkelijke 1 op 16 relatie intussen is opgerekt naar 1 op 90+. Een nooit eerder vertoonde wanverhouding! Hebben investeerders er nog steeds geen vertrouwen in of beperken ‘da boyz’ op de COMEX futures beurs zich thans voornamelijk tot het manipuleren van de zilverprijs? Interessante vraag temeer daar de zilverprijs nu de potentie heeft met een factor 5 meer te stijgen dan goud. Als het aan de analisten en doorgewinterde kenners van deze markt ligt dan lijkt een voorspelling nog nooit zo voor de hand te hebben gelegen. Gezien de geringere omzet is zilver wel makkelijker te manipuleren, met een aanmerkelijk geringer risico.

 

Sterk verzwakte centrale bankpositie

Indien de Fed dit jaar opnieuw de rente in stapjes gaat verlagen, rijst de vraag in hoeverre de huidige stijging van de goudprijs in stand blijft. Gegeven de prijsbeheersing van zilver lijkt die kans niet erg groot. Immers, het vertrouwen in de dollar staat op het spel.

 

Tegelijkertijd is er sprake van afnemend vertrouwen in de kunsten van de centrale banken, ongeacht welke. Er is geen enkele uitweg meer naar een aanvaardbare exitstrategie hoe uit deze onmogelijke schulden-mêlée te komen. Sterker, ze hebben zichzelf in de jas van een permanente QE of verruiming van de geldhoeveelheid genaaid in de hoop schuld met schuld te kunnen blijven plempen. ‘Monetary madness’ in het kwadraat!

 

Tot voor kort bleken “de papieren machinaties” op de COMEX uitstekend te werken en bijgevolg zal de neiging tot een “adequaat” teruggrijpen voor de hand blijven liggen. Als dat niet meer gebeurt, is er meer aan de hand.

In de markt wordt nog steeds nadrukkelijk rekening gehouden met “een herhaling van zetten”. Misschien al tijdens het schrijven van deze column (bijeenkomst G-20) of anders volgende week met de 4th of July in zicht zullen we meer weten. Gezien de vele onzekerheden is de verwachting dat met name centrale banken in Azië (China, India!) op goed moment fysieke uitlevering zullen eisen in plaats van genoegen te blijven nemen met nieuwe “papieren beloftes”. Als dat gebeurt dan is het COMEX spelletje/sprookje definitief uit!

 

Argumenten voor een goudprijsstijging

Er zijn meerdere argumenten die pleiten voor een verdere stijging van de goudprijs, zoals het feit dat centrale banken sinds 2010 netto kopers in plaats van verkopers zijn geworden. Zo werd bijvoorbeeld vorig jaar voor ruim 650 ton ingeslagen, de grootste tonnage op jaarbasis sinds het sluiten van het goudluik (loskoppeling goud/dollar) in 1971.

 

1.
 





 

De laatste jaren is er in deze column al diverse malen gewezen op de voortdurende aankopen door centrale banken met name vanuit Azië maar ook de Russische centrale bank liet zich niet onbetuigd. Daarbij wordt Amerikaans staatspapier veelal omgezet in goud. In hun gouddrift hadden de centrale banken belang bij een zo laag mogelijke goudprijs (in US$) om zoveel en zo goedkoop mogelijk te kunnen blijven shoppen. Mocht de goudprijs evenwel verder stijgen dan mag worden verondersteld dat dit belang is afgenomen, mede ingegeven door het feit dat deze groep van landen de monetaire sancties uit Washington meer dan zat zijn. Echter, een concrete vinger hierachter krijgen zal thans niet lukken maar de onderstaande chart werpt wel degelijk een zeker licht op de huidige ontwikkelingen.

De World Gold Council (WGC) – overkoepelend orgaan van de producenten – kwam onlangs met de laatste officiële cijfers. Let wel, dit zijn dus niet de wezenlijke reserves die veel hoger ingeschat mogen worden en wellicht de bodem hebben gelegd voor een aanvaardbaar hogere goudprijs. China produceert al sinds jaar en dag een slordige 450 ton per jaar dus reken maar uit. Het landt geldt als de grootste producent ter wereld.

Indien “onze” voormalige bankpresident en nadien eerste ECB president Duisenberg niet zo lichtzinnig zou zijn geweest om rond de eeuwwisseling een derde van onze toenmalige goudvoorraad tegen een ramsjprijs “over de schutting te hebben gegooid” dan zouden we op deze officiële lijst twee plekjes hoger hebben gestaan. Hoe groot onze werkelijke reserve is, weten we niet maar laten we hopen dat het (aanzienlijk) meer is dan de thans opgegeven officiële 612,5 ton. Japan met 765 ton staat er ook “karig” bij, terwijl dit land wordt geschat op een oorlogsbuit (vooral uit China) van minstens 7.000 ton.

2.




 

Opvallend is ook dat Basel III (bestaande uit 60 centrale banken) heeft besloten om goud weer te omarmen als “officieel” geld. De Bank of International Settlements (BIS) te Basel faciliteert de goudtransacties van de belangrijkste spelers op deze markt, zoals dit instituut ook een set van aanbevelingen en regelingen (afspraken) uitbrengt die standaard zijn voor de mondiale bankindustrie. Let wel, Basel III dateert nog maar van drie maanden geleden. Het zou dus kunnen zijn dat de stijging van de goudprijs sinds die tijd tot boven de bandbreedte van $1.300  hiermee te maken heeft.


Wat we niet weten is of er intussen een nieuwe bandbreedte in het vooruitzicht is gesteld en zo ja, op welke hoogte. In elk geval houdt de ‘upgrading’ van het goud in dat het aanhouden ervan nu officieel 0% risico inhoudt. Je zal het maar als risico omschrijven!
 

3.





 

Interessant is voorts dat de Shanghai International Energy Exchange vorig jaar een ‘crude oil futures contract’ heeft uitgebracht genomineerd in Chinese yuan gekoppeld aan fysiek goud. Dit contract loopt via de goudbeurzen van Shanghai en Hong Kong. Nieuws dat hier nauwelijks is doorgedrongen zomin als het feit dat in Shanghai intussen de grootste goudbeurs ter wereld huist, dus groter dan de LBMA in Londen. Een en ander impliceert dat vanaf vorig jaar de grootste olietransacties in yuan worden afgesloten. Of anders: daar waar Bretton Woods in 1971 in de prullenbak verdween en voormalig president Nixon in 1973 de dollar aan olie wist te koppelen, heeft Peking nu onder eigen vlag de petroyuan uitgebracht.  


China is de grootste olieverbruiker ter wereld geworden met een import van bijna 10 miljoen vaten per dag en is daarmee tevens de grootste importeur ter wereld. Naar verwachting zal de oliebehoefte jaarlijks met ca.10% stijgen, klimaatprobleem of geen klimaatprobleem! Tot dusver heeft China dit jaar bijna 10 miljoen vaten per dag geïmporteerd tegen een gemiddelde prijs van ca. $60 per vat, resulterend in $600 miljoen per dag. De goudprijs vigeert nu rond het niveau van $1,400 per ounce. Omgerekend in goud gaat het dan nu om ca. 428.000 ounces. Voor een vol jaar komt dat neer op een slordige 850.000 ounces. Daarmee wordt de ongedekte petrodollar op z’n minst lelijk te kijk gezet. Als Saoedi-Arabië een soortgelijke wapen/oliedeal met China kan sluiten, zal er al duidelijk sprake zijn van een verschuiving van het geopolitieke machtsevenwicht.

 

China’s goudproductie verdwijnt rechtstreeks in de eigen opslag. Dus wanneer dat oliegoud wordt opgevraagd door de olieleveranciers dan moet dat komen vanuit de open markt. Als dat gebeurt dan is het goud niet meer aan te slepen. De wereldproductie bedraagt op jaarbasis ongeveer 2.500 ton of 77,5 miljoen ounces. Zelfs bij een 50% olie/gouddekking is die 2.500 ton al bereikt dus die opvraag zal direct  leiden tot een enorme stijging van de goudprijs. Daarmee zal de verzwakte positie van de dollar (QE!) op een bijzonder onprettige wijze worden blootgelegd. Het hoeft dan geen betoog dat alle papierenvaluta’s ter wereld in dit geweldsspoor zullen worden meegezogen zonder dat er een plan B klaar ligt!

 

Risico’s van een zgn. short squeeze

Een zgn. short squeeze zoals zich rond 20 juni nog op een bescheiden schaal voordeed met een stijging richting $1.400 zal onder de bovengeschetste omstandigheden gemakkelijk uit de hand kunnen lopen als uiteindelijk alle contracten fysiek worden opgevraagd. Dat zelfde geldt ook voor zilver, waarbij onder normale omstandigheden nauwelijks fysiek wordt opgevraagd.

 

Om een idee te hebben van een ‘squeeze’ kijk dan naar onderstaande chart. De pieken waren altijd heftig en van relatief korte duur. We moeten er op voorbereid zijn dat een nieuwe mega short squeeze onder opvraging van het onderliggende fysieke goud dat er niet is, tot een totale ontwrichting van de huidige financiële markten zal leiden. Een monetaire reset met een ware schokgolf over de breedte van de gehele financiële wereld is dan onontkoombaar (iets waarop Lenin reeds 100 jaar geleden had gehoopt).  

Het gaat dan niet alleen om het hoogte effect maar vooral ook om het snelheidseffect dat in een reset fase minstens zo vernietigend werkt als de windsnelheid van een hurricane mach 5.

 

In feite woedt er achter de coulissen van de handelsoorlog ook een financiële/monetaire oorlog tussen de V.S. en China die op enige termijn gemakkelijk kan uitmonden in een oorlog eindigend op het slagveld van de (grootste) goudreserves. Stellig zal dit onderwerp niet op de G-20 top aan de orde komen waar China geen behoefte heeft haar beste speelkaart te laten zien en trouwens nooit zal laten zien! De tijd werkt immers in China’s voordeel.

 

Tot een harde confrontatie tussen beide grootmachten zal het evenwel niet komen daar deze geen winnaar zal opleveren maar op het financieel/monetaire vlak valt er voor China steeds meer te winnen en liefst zonder veel klaroengeschal.  

 

Robert Broncel

Copyright, 28 juni 2019

 

PS. deze column wordt ook verzonden aan DNB president Klaas Knot.

 

 

<< vorige

volgende >>

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2018 © Robert Broncel