|
|
DE EEUWIGE
ROL VAN GOUD X
(8 januari 2020) |
Een nieuw
decennium, een nieuw geluid? Aan de hand van de vele voortekenen
is dit decennium al ruimschoots ingeluid! Nooit eerder vertoonde
schuldgroei, ‘uitzinnige’ uitholling van onze koopkracht via een
ongebreidelde verruiming van de geldmarkt, manipulaties en
machinaties op de edelmetaalmarkt alsmede het stimuleren van een
‘feel good feeling’ op de beurs en de vastgoedmarkt bepalen
vooralsnog in hoge mate het huidige marktbeeld.
Why worry, be happy!
Dit gevoel
wordt mede gevoed door het vooralsnog veel te geringe gewag van
deze nauwelijks te bevatten ontwikkeling op de financiële
pagina’s van de mainstream media. Wanneer breekt de
ontnuchtering uit? De huidige generatie beleidsmakers zit
volkomen klem en doet voorkomen alsof er klaarblijkelijk niet zo
veel aan de hand is. Immers, de sociale rust blijft de primaire
beleidsdoelstelling whatever it takes! Echter, hoe langer
de systeemomslag vooruitgeschoven wordt, hoe hoger de
gepresenteerde rekening!
Gevaren
Alleen het
uitblijven van inflatie met een sterke economische groei kunnen
“dit sprookje” nog een tijdje gaande houden. Helaas, de laatste
berichten uit de V.S. dreigen evenwel ook dit sprookje te gaan
verstoren. Marktonderzoeksbureau ISM signaleerde intussen minder
opwekkende berichten. De ISM Manufacturing Index gedurende de
laatste vijf maanden van vorig jaar laat een dalende trend zien
en drukte voor december een stand van 47,2 af beneden de
evenwichtsstand van 50 punten. Nog niet dramatisch maar wordt
kritisch bij 43 punten. |
 |
De
verslechtering wordt vooral gedreven door minder fabrieksorders
en een lagere productie. Een ontwikkeling die zich overigens al
vanaf 2009 begon af te tekenen. De productiesector
wordt geplaagd door afnemende investeringen, een wereldwijd
afnemende vraag en toenemende onzekerheid. De
handelsoorlog tussen de V.S. en China is hieraan niet vreemd,
terwijl de recent toegenomen geopolitieke spanningen tussen de
V.S. en Iran in dit beeld nog nauwelijks of niet zijn
meegenomen. Verder blijken leveranciers de hogere kosten als
gevolg van de handelsoorlog intussen door te berekenen aan hun
afnemers. Inflatie is daarmee in the cards.. Alleen als
Trump bakzeil haalt, zou “de schade” wellicht beperkt kunnen
blijven.
Het gaat in
dit kader uiteraard niet alleen om de V.S., daar het oog in het
algemeen gericht is op de wereldhandel. Ook hier zijn de
geluiden niet zo opwekkend. De vraag is in hoeverre een
verbetering in zicht zou komen wanneer Fase I binnen de
handelsoorlog positief zou worden afgerond. Maar zelfs als dit
mocht gebeuren dan is daarmee het einde van deze oorlog nog
geenszins in zicht. Immers, de onderwerpen waarom het draait:
vrije vestiging van bedrijven, waarborging van patenten,
afschaffing van ondernemingssubsidies, openheid van de relatie
tussen het Chinese bedrijfsleven en de Chinese (communistische)
staat staan ook uitdrukkelijk op Trump’s verlanglijstje.
Uiteindelijk gaat het maar om één Leitmotif: de suprematie op
het wereldtoneel, waarover de V.S. noch China het ooit eens
zullen worden. En resteert de vraag welke sancties Europa nog te
wachten staat.
Met name in
het laatste kwartaal begon de Federal Reserve agressief nieuw
geld in een verrassend illiquide banksysteem te injecteren
middels de zgn. repurchase (repo) agreements, waarbij de Fed’s
reserves als onderpand dienen. In tandem met de Fed ging de ECB
ook overstag, terwijl de BoJ wederom in starthouding verkeert.
De grootste angst bij deze instituten is om te voorkomen dat de
wereldeconomie zich richting een recessie beweegt. Daarmee zou
aangetoond worden dat hun “ruime” beleid een even ruime
drogreden tot economisch herstel zou blijken te zijn geweest.
Gelet op de Baltic Dry Index blijkt deze opnieuw steeds meer
“droog” te komen staan. De BDI volgt uitsluitend de droge
stoffen transportbewegingen op de wereldmarkt. Een evidente
trendbevestiging! |
 |
Minder
economische groei impliceert ook minder belastinginkomsten,
terwijl het budget- tekort alleen maar verder oploopt. Volgens
de Congressional Budget Office staat het federale tekort over de
eerste twee maanden van 2020 genoteerd voor $342 miljard.
Gerekend over het gehele jaar kom je dan uit op $2 biljoen.
Hamvraag: wie zal de groeiende overheidstekorten nog willen
financieren (?) behalve de centrale bank middels monetaire
financiering, resulterend in een nog verder wegschrompelende
koopkracht op enige termijn(!)
Een ander
signaal komt van de centrale banken volgend op de opgetreden
verstoringen in de repomarkt die duidelijk maken hoe lastig het
wordt om het ongelimiteerde geld bijdrukken als beleid terug te
draaien. Naar op Bloomberg op 2 januari te lezen stond, blijkt
uit gegevens van de World Bank dat het gemiddelde balanstotaal
van de Fed, ECB, BoJ en BoE gezamenlijk bijna 36% van het totale
BBP beslaat, tegen nog geen 10% in 2008. Dit cijfer vloeit voort
uit de biljoenen die in de afgelopen jaren out of thin air
in het monetaire circuit zijn gepompt. ’Restated’ staat er dat
deze balanstotalen sneller groeiden dan de onderliggende BBP’s!
Wat gebeurt er
wanneer de centrale banken dit “pompbeleid” stoppen? Wel,
hetzelfde als eind 2018 toen de Fed middels de afbouw van het
“pompbeleid” en de renteverhogingen met lede ogen moest toezien
hoe snel de groei vertraagde en de beurs in het laatste kwartaal
2018 een duikeling van bijna 13% maakte. Zodra aanvang 2019 de
verruiming weer ruimbaan werd geboden, trokken de beurzen
allengs weer aan om het jaar met een beste winst van ruim 25% af
te sluiten. Geen vuiltje meer aan de lucht doch intussen gaat
de robbery van de koopkracht vrolijk door!
Samengevat,
een afzwakkende economie, een groeiend fiscaal tekort, nog
lagere rentes en nog meer QE liggen zwaar op de maag van het
macro scenario voor 2020.
Goud
De gevolgen
van “de uitwoning” van de koopkracht van de belangrijkste
valuta’s zijn in deze meest recente chart beneden treffend
weergegeven. |
 |
Deze
“tekening” van de World Gold Council (WGC) zal ongetwijfeld
evenmin onbekend zijn bij de centrale bankiers. Het behoeft geen
betoog meer dat de vraag naar fysiek goud de laatste jaren fors
is gestegen. Dat gold wat de WGC betreft met name de
particuliere sector in China en India met een stijging van maar
liefst ca. 24.000 ton. Anderzijds hebben de centrale banken zich
evenmin onbetuigd gelaten door hun reserves op te hogen naar
totaal 34.500 ton, juist om een tegenwicht te vormen tegen de
steeds verdere koopkrachtontwaarding van de fiat valuta. De
jaarlijkse goudproductie thans tussen 3.000 en 3.500 ton steekt
hiertegen schril af.
In het kader
van de manipulaties op de COMEX futures beurs is het goed te
weten dat de fysieke hoeveelheid goud in Londense kluizen
volgens een opgave van de London Bullion Market Association (LBMA)
slechts 3.052 ton bedraagt, exclusief de voorraad van de Bank of
England. In wezen veel te gering om in geval van nood aan de
alsdan ontstane fysieke vraag bij een dekking van een schrale 2%
te kunnen voldoen. Het systeemrisico is dan levensgroot. Een
ware fysieke koopgolf is dan niet langer ondenkbaar die de prijs
navenant opstuwt in het spiegelbeeld waarvan de koopkracht van
de papieren valuta’s juist versneld wegsmelt. Een valutacrash
komt dan levensgroot in beeld met hyperinflatie als nieuwe fase
in het vooruitzicht. Daarmee is die vermaledijde omslag meer dan
manifest!
Opnieuw is de
vraag gewettigd tot welk niveau de goudprijs vervolgens zou
moeten stijgen? Niet ongemerkt is dat het edelmetaal middels de
prijsstijging vorig jaar al een schot voor de boeg heeft
afgegeven. Dit niettegenstaande het “alle hands aan dek” beleid
op de COMEX teneinde die stijging zo veel mogelijk te kunnen
blijven neutraliseren. Juist vooral nu de buitenlandse interesse
voor US Treasuries sterk tanend is en er bijgevolg sprake is van
steeds meer monetaire inflatie! Hiermee kan niet langer ontkend
worden dat de U.S.A. zich in een fatale debt trap
bevindt, waaruit ontsnappen last but not least ondenkbaar
is. |
 |
Uit de
bovenstaande grafiek valt af te leiden dat de bullion banks
na de aanvankelijk “toegelaten” stijging tot boven $1.500 de
prijsontwikkeling vanaf augustus tot december weer “onder
controle” hadden gekregen, zij het met de nodige “inspanningen”.
Tevens blijkt dat zilver gezien de veel geringere marktomvang en
de aanzienlijk lagere prijsbasis gemakkelijker onder de duim kon
worden gehouden. Goed beschouwd is het nog steeds een gotspe dat
de zilverprijs in een verhouding van 86 : 1 in plaats van de
historische verhouding 16 : 1 zo ver naar beneden kon worden
“bijgesteld”: 86 ounces zilver voor 1 ounce goud!
De meeste
analisten volgen vakgetrouw de technische analyse en ontwaren
dan weerstanden op niveaus als $1.560 voordat er een ‘pullback’
mag worden verwacht. Het volgende weerstandsniveau zou
vervolgens in de orde tussen $1.700 en $ 1.800 komen te liggen.
Anderen menen dat de goudprijs het spiegelbeeld van de dollar
vormt, dus daalt de dollar dan stijgt de goudprijs en vice
versa. In principe juist zonder manipulaties!
Deze manipulaties zijn er juist op gericht de goudprijs at
bay te houden teneinde de dollarzwakte zoveel mogelijk te
verhullen. Kortom, technische analyse loopt in dit geval altijd
achter de feiten aan en heeft weinig voorspellende waarde. Dit
zelfde geldt overigens ook voor zilver en de andere edelmetalen
die doorgaans op en neer dansen met het goud.
Een belangrijk
signaal is evenwel duidelijk zichtbaar op onderstaande chart,
waarop het langjarige weerstandsniveau van $1.390 nu wel
definitief doorbroken lijkt. Het huidige niveau zal meer
manipulatie inspanning vergen dan het vorige weerstandsniveau
gezien de hogere prijs en het aantal contracten dat
dienovereenkomstig out of thin air geproduceerd
dient te worden, dus met meer risico! |
 |
Uiteindelijk
zal de reële goudprijs door de marktomstandigheden worden
afgedwongen, gevoed door het volledig failliete centrale
bankenbeleid. Dan zal blijken dat het huidige prijsniveau
middels een crack-up boom geen enkele relevantie meer
bevat.
De
goudstandaard
Een centrale
banksysteem dat gestoeld is op een ongedekte valuta vormt de
antithese van een goudstandaard. Immers, valutamanipulatie zet
aan tot koopkrachtontwaarding (zie boven), creëert verstoringen
op de kapitaalmarkt resulterend in een bubbeleconomie, zet aan
tot wantrouwen in de onderliggende valuta en leidt uiteindelijk
tot economische verarming in een neergaande business cyclus.
Bij een
adequate inzet van de goudstandaard, waarbij de valutaire
rekeneenheid een vast gewicht aan goud vertegenwoordigt, kan
geen sprake meer zijn van bovengenoemde “ongemakken”. Dat heeft
de goudstandaard periode vóór de oprichting van de Fed in 1913
meer dan duidelijk aangetoond. Nadien werd al de hand gelicht
met een evenwichtig uitgavenbeleid, maar bleef de muntkoppeling
onder de Bretton Woods overeenkomst (1944) met de dollar als de
mondiale reservevaluta tot in 1971 (Nixon) gehandhaafd. Nadien
werd het ongeremde en ongerijmde uitgavenbeleid steeds verder
opgerekt resulterend in een volmaakte debauch of the
currency (losbandig valutabeleid), waarin alle valuta’s
.moesten meegaan binnen de rol van de dollar als “moedervaluta”.
Een reset
bij schuldinflatie zoals in 1933 zal de feilen van een
“versleten” valuta thans nog veel pijnlijker blootleggen. Om de
huidige schuldhoogte te kunnen “accommoderen” zal de goudprijs
dienovereenkomstig opnieuw dienen te worden aangepast. Dit
rekensommetje is al eerder gemaakt en leidde op basis van de
uitstaande schuld ongeveer een jaar geleden tot een voorzichtige
schatting met een uitkomst in orde van $10.000 per ounce. De
schuldgroei is evenwel geen statisch maar een buitengewoon
dynamisch gegeven!
Gezien het
feit dat het edelmetaal als asset allocation volgens
insiders nauwelijks meer dan 1% bedraagt (hoogste percentage
ooit was 8% in 1980), mag er bij een schokgolf op een ongekende
turbulentie worden gerekend! Het edelmetaal zal dan niet meer
aan te slepen zijn.
Degenen die
deze koe zonder “gouden horens” zouden moeten/willen/kunnen
vatten, staan tot dusver nog niet te trappelen in de wetenschap
dat het een ongemeen rough ride zal worden!
Robert Broncel
Copyright,
8 januari 2020
PS. deze
column wordt ook verzonder aan DNB president Klaas Knot. |
|
|
|
|
|
|
|