Header


Homepage | De Markt | Portefeuille | Quotes| Archives | Aanmelden | Contact
 

Columns 2017

2016

2015 2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

DE EEUWIGE ROL VAN GOUD XIII
(27 januari 2021)

Het moet nog maar eens gezegd worden: In weerwil van de massale gouddump door de centrale banken rond de eeuwwisseling alsmede de massale manipulaties op de COMEX futures beurs sinds 2008/9 wist het goud vanaf het grondniveau ad $35 per troy ounce anno 1971 (loskoppeling van dollar) niettemin een hoogte van ruim $1.800 te bereiken. Uitgedrukt in “fiatpapier” impliceert dit een appreciatie van ruim 5.000%. Anderzijds was de koopkracht van dit papier sinds die tijd omgekeerd evenredig aan verdamping onderhevig (“in God we trust”, staat er nog altijd op elke dollareenheid!). Het is maar waarin je wilt blijven geloven!

Door de rente consequent zelfs tot en met nul te blijven verlagen, heeft zich dat vertaald in een overeenkomstige intrinsieke waarde van het fiatgeld. Het beursenthousiasme, “geholpen” door het ongeremde gratis geld kende geen grenzen meer. Zo steeg de Dow van ca. 1.000 punten in 1971 naar een stand van ruim 31.000 punten thans, of een stijging van ruim 3.000%. Intussen heeft de rentetrend de spaarders en pensioenfondsen op hun knieën gezet, terwijl een forse inkomenstweedeling werd ingezet. Door schuld met schuld te blijven plempen, komt “het failliet” van dit beleid steeds naderbij en vormt het voorportaal tot een verregaande vernieuwing van het huidige monetaire systeem of beter reset. Opvallend is evenwel dat de omloopsnelheid van het geld zowel opgaand als neergaand in cadans meedeinde met de yield, zodat de inflatie in consumptiegoederen kon achterblijven, maar zo niet in aandelen en in vastgoed.

De beleggers zijn daardoor kennelijk zodanig verwend en/of verward geraakt dat ze hun kapitaal liever aan de beurs blijven toevertrouwen dan in edelmetaal. Dit met “hulp” van de mediale schijnwerpers die op deze ontwikkeling nog altijd te weinig hun licht laten schijnen. Bovendien, hoe saai zou het voor de belegger zijn zonder die dagelijkse persberichten, commentaren en voorspellingen? Dat valt onder een bedrijfstak die bij edelmetaal nauwelijks of geen belang heeft.

Barbarous fiat money
De heersende regie van de Amerikaanse Federal Reserve (Fed) lijkt dan ook onbegrensd, sinds vorig jaar nog versterkt door het kolossale corona steunbeleid. Nog maar kort geleden gold goud als een barbarous relic (uitspraak van toenmalig Fed president Alan Greenspan in 1997). Thans kun je beter spreken van barbarous fiat money!

De liquiditeitsuitwas heeft het proces van de koopkrachtverdamping in een almaar hogere versnelling gebracht met als resultante de steeds verder afbrokkelende intrinsieke papierwaarde uitgedrukt in goud, zichtbaar op bovenstaande grafiek. De rol van het goud als enige reële koopkrachtbarometer wordt hiermee in een paar lijnen onderstreept. Voltaire’s conclusie (zie boven) wordt hiermee onweerlegbaar bevestigd! Alle kunst- en vliegwerkpogingen op de COMEX beurs ten spijt zal geen poging nog in staat zijn om het “gedraineerde” vertrouwen in n’importe welke munt te herstellen.

Tegen deze geldontwaarding viel in feite al vanaf 1971 nooit op te boksen en nog minder sedert de door president Nixon geïnitieerde “petrodollar” die elke oliebehoevende natie dwong met dollars olie te kopen. Hiermee diende elke staat te allen tijde voldoende dollars op de plank te hebben liggen, terwijl de V.S. gratis kon bijdrukken! Slimme zet, waarmee de dollar in de rol van wereldreservemunt zelfs extra steun kreeg. Het Witte Huis zag hierin zelfs de mogelijkheid om naderhand de munt als wapen in te zetten tegen staten die een voor de V.S. onwelgevallig c.q. minder coöperatief beleid” voer(d)en zoals Iran, Rusland, China en Noord-Korea mochten ondervinden.

Het ‘consistente’ Fedbeleid
Bij haar aantreden als nieuwe minister van Financiën liet voormalig Fed president Janet Yellen zich ontvallen dat ‘a Biden administration won’t seek a weaker dollar, that currency exchange rates be determined by the free market’. Bij een dergelijke uitspraak dien je als kritisch lezer extra waakzaam te zijn daar in het verleden een dergelijke uitspraak “nogal eens” een omgekeerde ontwikkeling liet zien. Afgezien van de bijstellingen van het Plaza Akkoord in 1985 en het Louvre Akkcoord in 1987 bleven de meeste valuta’s veelal in het gareel van de in koopkracht dalende dollar meelopen. De eerste maatregel die Biden thans zou moeten nemen, is het subiet stoppen met meer “fiatflutpaper” uit de kast te trekken en Yellen vertellen dit papier in feite uit circulatie te nemen, tenzij herkoppeld aan goud. Maar ja, dat heeft natuurlijk nogal desastreuze consequenties! Thans wordt een figuur als Thomas Gresham gemist, één van de grondleggers van het bankwezen die in 1565 de Londense beurs, de Royal Exchange, stichtte. Hij ontdekte in zijn tijd al dat: ‘bad money drives out good money’. Dat was toen een gewaagde maar al te juiste uitspraak. Het is nu wederom een l‘histoire se répête’.

Goudkoppeling
Terwijl er thans meer dan ooit biljoenen aan fake digitaal geld worden bijgedrukt, leidt het echte geld – goud – vooralsnog een “kommervol” bestaan op de gemanipuleerde COMEX beurs in New York. Zoals uit bovenstaande grafiek blijkt, is de koopkracht van de dollar in 50 jaar tot twee dollar gedaald! Hierover hoor je geen hond. Uiteraard wordt verborgen gehouden dat de V.S. als grootste valsemunter aller tijden de koopkracht van haar munt in feite voor het oog van de wereld domweg flest. Dus wat staat het monetaire beleid in Washington nog te wachten? Niets anders dan de dollar opnieuw aan goud koppelen, alleen voorzien van “een ander prijskaartje” dan die 35 dollar van vijftig jaar geleden!

Intussen zijn er kritische economen die al meerdere schattingen van “dat kaartje” hebben gemaakt. Meest voor de hand liggend is uit te gaan van de mondiale in U.S. dollars uitstaande schuld van ruim $57 biljoen in relatie tot de totaal beschikbare hoeveelheid goud van ca. 65.000 ton. In deze verhouding zou de goudprijs regelrecht in de stratosfeer belanden. Afgezet tegen de Amerikaanse M3 geldhoeveelheid komen we in de richting van $70.000 per ounce bij een dekking van 100%. Bij een dekking van 40% (minder dan de helft) zou er een goudprijs ad $28.000 uit rollen. En bij 25% nog altijd een prijsverhouding van $17.500, dus zeg maar iets meer dan tienmaal de huidige prijs.

Maar ja! Bij een dergelijke ophoging is al direct sprake van een implosie van de derivatenmarkt ad $1,5 biljoen tot de derde macht, een niet meer te becijferen schade achterlatend die in theorie de gedupeerden tot het Stenen Tijdperk zou terugwerpen. Dit in ogenschouw nemend zou hieruit een goudprijs ad infinitum moeten voortvloeien. Los hiervan zal hoe dan ook in elk geval een ongekend hoge inflatie het gevolg zijn, met een even diepe deflatoire depressie in het kielzog.

Vanwege de boven geschetste redenen dient goud bijna tot in de klucht gemanipuleerd te blijven totdat plots en onhoudbaar de geest uit de fles schiet. Op de COMEX wordt volgens een betrouwbare bron dagelijks via shorts (backwardation = toekomstige prijs lager dan de dagprijs) gemiddeld 850 maal de dagproductie van goud verhandeld. Dit resulteert er in dat jaarlijks voor $70 biljoen wordt verhandeld tegen een jaarproductie ter waarde van ruim $200 miljoen. Als dit onmogelijk beschikbare fysieke goud zou worden opgevraagd, ontstaat er ten principale een goudprijs tot wederom in de stratosfeer. Zelfs een kind kan zien dat we daarmee in alle opzichten in sprookjesland zijn beland.

Cruciale indicatoren
Nu intussen het hek steeds verder van de dam is verwijderd (zonder dat er tot dusver op de financiële markten tekenen van opwinding zijn te bespeuren), is het ook vooral zaak te blijven letten op de reeds ingezette inflatiestijging. De belangrijkste graadmeter betreft niet de officiële door de U.S. Labor Department allesbehalve betrouwbaar gerapporteerde inflatiestijging van 1,4% (december) maar de loepzuivere stijging die door het onafhankelijke Commodity Research Bureau wordt verstrekt. Deze methodiek is gebaseerd op het prijsverloop van een mandje van in de wereld meest verhandelde commodities dat elke dag afleesbaar is. Het betreft hier zowel harde grondstoffen als ijzer, koper, zink, lood, bauxiet, goud, zilver etc. en ook olie alsmede de belangrijkste producten uit de landbouwsector.

Blijkens onderstaande grafiek valt vanaf eind april vorig jaar een stijging van maar liefst 62% in ca. 9 maanden af te lezen. Let wel dat deze producten nagenoeg alle in dollars worden verhandeld. De meeste prijsverhogingen dienen nog goeddeels in de nationale inflatiecijfers verdisconteerd te worden. Zodra deze beweging doorzet, zal ook de roep om hogere salarissen opnieuw klinken en ontstaat er een loon/prijs spiraal, zoals we die eveneens in de jaren ’60 en ’70 hebben gekend. Alleen middels krachtige renteverhogingen door de centrale banken onder aansturing van de Fed was deze inflatie destijds te ‘backstoppen’.

Op zich zijn deze uitslagen binnen de vorige toppen nog niet alarmerend maar dienen thans wel even nauwlettend als regelmatig te worden gevolgd. Dat geldt ook voor de renteontwikkeling.

In het bijzonder geldt dit renteontwikkeling toegespitst op de 10-jarige Treasury. Deze yield curve staat exemplarisch voor de renteontwikkeling en beweegt zich intussen opwaarts vanaf een yieldstand van 0,51 in augustus vorig jaar naar thans ca. 1,0 - 1.1. Naar inschatting zal een uitslag boven 1,5 tot meer nervositeit leiden. Zo niet van de Fed die vorige zomer nog onder Trump kenbaar had gemaakt zich niet meer druk te maken over een oplopende inflatie tot 3% à 4% “zolang de gemiddelde maandelijkse inflatie maar niet boven 2% reikt”. Over de termijn van die gemiddelde maandelijkse inflatie werd evenwel niet gerept. Dat kan ook moeilijk anders daar de Fed middels de rentestand (laagste aller tijden) en de vrije liquiditeitsloop (hoogste aller tijden) alle buskruit heeft verschoten. Het wordt dus geen kwestie meer van “gewoon rustig verder afwachten”.

Druk op de renteketel
Nu de Fed en de meeste andere centrale banken het rente instrument niet langer kunnen bespelen, resteert slechts de monetaire inflatie waartegen de goudprijs vorig jaar met 26% is gestegen. Gezien het feit dat de staatsleningen geen rendement meer opleveren, zal zich dat vertalen in lagere obligatiekoersen als gevolg waarvan de animo verder afneemt en de yield als spiegel daarvan stijgt. Vooral voor de grootste buitenlandse houders van Amerikaans staatspapier, in kwestie Rusland, China en Japan is dat een “dingetje”. Sterker, deze landen zullen bij voorkeur hun bezit aan Amerikaans papier wensen verder af te bouwen. Dat zet extra druk op de renteketel. Immers, de Fed is dan gehouden naast de tekorten op de lopende rekening ook dit buitenlandse aanbod op te nemen.

Kortom, de geloofwaardigheid of beter de betrouwbaarheid van het systeem komt daarmee steeds meer onder druk te staan. Resteert de conclusie dat de Fed middels de gigantische geldlawines zonder enige dekking (goud) de handdoek in feite al in de ring heeft gegooid! Tegelijkertijd zal dit instituut zich dan ook moeten realiseren daarmee tevens de reservestatus van de dollar alsmede de politieke en economische suprematie van de V.S. te grabbel te gooien.

Misschien dat de FOMC (Federal Open Market Committee) meeting vanavond meer duidelijkheid weet te scheppen. Bepalend zal de richting van het verdere Fedbeleid zijn. De nadruk zal daarbij ongetwijfeld liggen op voortzetting van het ‘easy’ beleid voor de langere termijn. Tegelijkertijd zal er scherp worden gelet op de yield curve teneinde deze zoveel mogelijk onder controle te kunnen houden door alle aangeboden staatspapier te blijven opnemen. In vakkringen wordt deze stance al aangeduid als de finale Fed put. Hoe meer schuldpapier de Fed opneemt, hoe meer lift de goudprijs ondergaat.

Degene die nog “een stuiver” voor dit flutpapier over heeft, melde zich bij het Fed loket. Idem geldt dit voor het ECB loket alsook dat van alle andere centrale banken.

Robert Broncel


Copyright, 27 januari 2021


PS. deze column wordt ook verzonden aan DNB president Klaas Knot.

 

 

<< vorige

volgende >>

 

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2019 © Robert Broncel