Omslag
Overlevingsportefeuille
Doelstelling van beleggen is rendement
maken. Dat kan middels rente en dividend alsmede
koerswinst. Sinds WO II hebben we met vallen en opstaan
een indrukwekkende economische en beursgroei meegemaakt
die zich aftekende in een ongekende welvaartsgroei.
Intussen neemt de economische groei wereldwijd af en
staan de beurzen nog ongefundeerd hoog.
Te weinigen beseffen dat de val van
Lehman (‘out of the blue’) in 2008 een systeemkentering
teweeg heeft gebracht, hetgeen iets anders is dan een
recessie. Alleen middels financial engineering (QE=
koopkracht-verkrachting),
marktmanipulatie (stelen van beleggers) en valutaoorlog
(stelen van de groei van handelspartners) wisten “de
beleidsmakers” vooralsnog de schade zogenaamd beperkt te
houden zodanig dat de risicoperceptie weer naar een
bedenkelijk laag niveau kon afzakken. Andere oplossingen
bleken niet meer voorhanden toelatend dat de schulden
tot stratoshoogte konden doorgroeien. Hiermee zijn de
kansen tot herstel definitief gekeerd.
Met het de facto failliet van het fiatgeld is het thans
meer dan ooit zaak je toekomstige koopkracht zo veel
mogelijk veilig te stellen wat er ook gebeurt!
Mijn Strategische Model Portefeuille
vervulde reeds een voortrekkersrol maar is bedoeld voor
beleggers met een aanzienlijk groter vermogen.
Onderdelen van deze Portefeuille in afgeleide vorm staan
thans samen met andere specifieke drijf- en
overlevingsankers ter beschikking van een veel grotere
groep kleinere beleggers (spaarders, gepensioneerden en
jonge economisch actieven die niet meer kunnen rekenen
op toekomstige koopkracht in de vorm van pensioen,
lijfrente etc.). Als gevolg van de ongekend lange lage
rentestand is voorts de solvabiliteit van veel
pensioenfondsen intussen fors onder druk komen te staan
en deze wordt alarmerender naarmate de rente laag blijft
dan wel zelfs negatief wordt.
Meest pregnant is dat bij een fin/monetaire omslag
geheel andere parameters zullen gelden dan de huidig gangbare.
In deze gericht gespreide portefeuille
bevinden zich alle essentiële elementen die zonder een
groot kapitaalbeslag te vergen zorg dragen voor een
basis met toereikende koopkracht om een omslag te kunnen
weerstaan en ruimschoots te overleven.
De grootste fout in de vorige eeuw was de
ontkoppeling van de dollar/goud relatie als gevolg
waarvan de dollar en alle andere munten geen enkel
schuldanker meer kennen. Begonnen met zwevende
valutaverhoudingen is daaruit indirect mede als gevolg
van versoepelde gedragsregels binnen de bankwereld een
ongebreidelde schuldgroei ontstaan.
Dat is niet voor het eerst. In het
verleden zijn grote Rijken als het Perzische, het
Romeinse, het Byzantijnse en recent het Sovjet Rijk op
soortgelijke wijze hieraan te gronde gegaan.
Oorlogen in combinatie met een
onverantwoord financieel beheer leidden tot onbetaalbaar
hoge schulden. Zo was de Vietnam oorlog reden om de
dollar van het goud te ontkoppelen. Er verdween immers
te veel goud vanuit Fort Knox naar het buitenland. De
dollar bleek naderhand bepaald niet ‘as good as
gold’! (Nixon) te zijn.
Bij koopkrachtafvlakking gaat het altijd
om een proces dat tijd vergt maar op goed moment een
herijking afdwingt zoals in 1933 toen er nog sprake was
van een gouden standaard. Ook al was de schuldverhouding
destijds een factor 1.000 geringer dan thans. In dat
jaar werd de koopkracht middels de opwaardering van het
goud met 75% “afgeroomd”. Met als gevolg een zware
deflatie en een verarming vergelijkbaar met de status
van een Derde Wereldland voor iedereen die hierop niet
was voorbereid.
Zou dit opnieuw kunnen gebeuren? Zie
hieronder het antwoord. |