Voor het bijwonen van de beleggingsconferentie
onder deze titel in het World Forum in Den Haag op vrijdag 20
april j.l. kwamen een paar duizend beleggers af. Overspoeld met
een stortvloed aan informatie is het maar de vraag wat je onder
je onder “grip op je vermogen” verstaat.
Zo
was opvallend dat edelmetaal - niet toevallig de best
presterende vermogensklasse deze eeuw - niet in beeld is
geweest. Anderzijds wel logisch want daaraan hebben
marktpartijen als ING Bank, BNP Paris Bas, RBS en Robeco
hoegenaamd geen boodschap. Men hield het bij (hoogdividend)
aandelen, staatsobligaties in “veilige” landen, sparen en
opkomende markten.
Evenmin werd aandacht besteed aan de gigantische buitengewoon
risicovolle en volledig ondoorzichtige derivatenmarkt die
volgens de Bank of International Settlements (BIS) in Basel
thans een omvang van $550 biljoen (12 nullen) zou hebben. De
Financiële Telegraaf besteedde hieraan in een artikel “Markt
rentederivaten onvoorstelbaar groot” van 21 dezer eveneens
aandacht. De derivatenmarkt dateert van de negentiger jaren in
de vorige eeuw maar is pas deze eeuw tot “volle” wasdom gekomen
(zie ook mijn column van 29 november 2006 onder de titel
“Olifant in de Pels”). Het risico schuilt zowel in de griezelig
grote omvang als in het feit dat deze (flits)handel zich tot
dusver geheel aan enig toezicht weet te onttrekken.
Volgens de Amerikaanse Office of the Controller of the Currency
(OCC) gaat het volgens de laatste bevindingen zelfs om een
totaal van $707 biljoen. Dat is bijna 13 maal het mondiale Bruto
Product. Deze ‘casino business’ staat voor ruim 95% “onder
regie” van de grootste banken in de V.S. en voorts van Deutsche
Bank, HSBC, Banque Générale, UBS en zo nog een paar grote
banken. In een artikel op Zerohegdge met de aanhef ‘The Mother
of All Infographics: Visualizing America’s Derivatives Universe’
van 19 april j.l. stond een link met de aanduiding ‘friends
from demonocracy’ waarin onder de titel ‘Derivatives:
the Unregulated Global Casino for Banks’ op “plastische” wijze
werd weergegeven voor welk bedrag hierin geparticipeerd wordt.
Nu is het niet zo dat het om het totaal uitstaande
risicokapitaal gaat maar “slechts” om de helft hiervan. Immers,
om een dergelijk contract aan te gaan heb je altijd 2 partijen
nodig. Als de één wint, verliest de ander. Dus het reële risico
is dan de helft minus de onderliggende zekerheden voor wat die
dan waard zijn. Dit risicokapitaal is overigens voortdurend
groeiende.
In
de inleiding van dit artikel stond dat er in feite geen econoom
ter wereld kennis heeft van de werking en kapitaalbewegingen
binnen deze “markt”, terwijl de handel zich in microseconden
voltrekt. Er bestaat geen zicht op de gevaren maar zo werd er
bij gezegd: ‘but considering the global financial crisis this
system is in for tough times’ (gegeven de mondiale financiële
crisis gaat dit systeem zware tijden tegemoet). Gezien de omvang
van deze “tak van sport” zal een nieuwe Lehman (destijds met een
deficit van “slechts” $70 miljard) de directe en definitieve
dolksteek voor het gehele internationale monetaire systeem
betekenen.
De laatste cijfers
Een
ander groter/grootst gevaar schuilt in de centrale bankcijfers.
Zo heeft de Fed haar schuldbalans vanaf 2008 van ca. 6% van het
Amerikaanse BBP bijna zien verdrievoudigen naar 17%. De balans
van de Engelse centrale bank sluit hierop naadloos aan. De ECB
heeft haar balans van 20% naar zelfs 30% zien oplopen maar
hiertegen staat een hogere goudvoorraad uit. Totaal is er door
de 4 grootste centrale banken ter wereld voor meer dan $10
biljoen het geldcircuit ingeblazen zonder dat dit tot
noemenswaardige economische groei heeft bijgedragen. Voeg
hierbij de meer dan een biljoen aan nagenoeg waardeloos PIIGS
staatsschuldpapier die Europese commerciële banken en
pensioenfondsen op de balans hebben staan, plus een kleine $300
miljard bij Amerikaanse banken in dit papier dan wordt duidelijk
hoe groot de spanning op dit kaartenhuis is geworden. Het woord
“desintegratie” is intussen al gevallen.
|